Έντονο είναι το αίσθημα της απογοήτευσης από τη στασιμότητα στο κυπριακό. Σύντομα θα συμπληρωθεί μια πενταετία από το ναυάγιο στο Κραν Μοντάνα, ωστόσο κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει πως θα μπορούσε να επαναρχίσει μια διαδικασία ή κάποια κινητικότητα. Στο τετ-α-τετ που είχαν το βράδυ της Τετάρτης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον Τ/κ συνομιλητή του, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν διέκρινε καμιά πρόθεση συνεννόησης, ούτε και εμφανίστηκε να έχει κάποια προσδοκία από το διεθνή παράγοντα πως κάτι θα μπορούσε να αλλάξει.

«Δυστυχώς, και παρά το γεγονός ότι του πρότεινα πως καλό θα ήταν να πραγματοποιηθεί μια συνάντηση και εφόσον μιλούμε για τη βάση λύσης του Κυπριακού όπως εδώ και δεκαετίες έχει συμφωνηθεί, να μπουν κάτω οι ανησυχίες της κάθε πλευράς για να δούμε πώς μπορεί να τις αντιμετωπίσουμε. Φαίνεται ότι θέλουν και επιμένουν στην απαράδεκτη θέση ότι θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί η κυριαρχική ισότητα και εν συνεχεία να αποπειραθούμε να δούμε αν υπάρχει έδαφος για λύση.

Πρότεινα να συζητηθούν τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που έχω εισηγηθεί. Οι παρεμβάσεις του Τουρκοκύπριου συνομιλητή ήταν αρκούντως ενδεικτικές για τις προθέσεις τους, δηλαδή μια άρνηση, για να είμαι σύντομος», ανέφερε χαρακτηριστικά επιστρέφοντας από την εκδήλωση των Ηνωμένων Εθνών στο Προεδρικό, λέγοντας πως τον θλίβει η σταθερή αδιαλλαξία της άλλης πλευράς.

Κάποιοι ευελπιστούν πως εν μέσω της παγκόσμιας κινητικότητας που παρατηρείται εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και των μεγάλων αλλαγών στην γεωπολιτική σκακιέρα, θα μπορούσε να υπάρξει κάποια κινητικότητα και σε ότι αφορά το πρόβλημα της Κύπρου.

Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης ερωτήθηκε κατά πόσο τα Ηνωμένα Έθνη σκοπεύουν να ασκήσουν πιέσεις στην άλλη πλευρά για να μετακινηθεί από τις απαράδεκτες της θέσεις, διερωτήθηκε «πού αλλού άσκησαν πιέσεις» για να αναμένουμε ότι θα το πράξουν στην περίπτωση της Τουρκίας.