Σε αναμονή για την επίσημη ανακοίνωση της ημερομηνίας και του χώρου διεξαγωγής της άτυπης πενταμερούς στο κυπριακό τελούν τα εμπλεκόμενα μέρη. Παρά τις χαμηλές προσδοκίες που πηγάζουν από το χάσμα που χωρίζει τις δύο πλευρές τουλάχιστον σε ότι αφορά τις δημόσιες δηλώσεις και όσα μεταφέρουν στη διάρκεια των συναντήσεων προετοιμασίας, όλοι ανεξαιρέτως επιθυμούν την πραγματοποίηση της.
Αρχικά η ε/κ πλευρά, αντιμετωπίζει την άτυπη πενταμερή ως μια ευκαιρία για να πετύχει τον τερματισμό των τετελεσμένων που επιχειρεί να δημιουργήσει η Τουρκία στη θάλασσα και τα Βαρώσια. Παράλληλα θα διερευνήσει αν οι συγκυρίες ευνοούν όντως να υπάρξει και κάποια πρόοδος προς την κατεύθυνση της συνολικής επίλυσης του κυπριακού.
Η Τουρκία από την άλλη επιθυμεί να βελτιώσει την “εικόνα” της στη διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα στην ΕΕ και τη Δύση δείχνοντας “ετοιμότητα” να συνομιλήσει για την επίλυση των προβλημάτων της. Οι θέσεις της εκφεύγουν όμως του συμφωνημένου πλαισίου συζήτησης ενώ εμφανίζεται έτοιμη ανά πάσα στιγμή να συνεχίσει τα προκλητικά της βήματα.
Το τελευταίο διάστημα ενεργότερο ρόλο φαίνεται να διεκδικεί και η Βρετανία προτείνοντας μάλιστα στο παρασκήνιο μια συνολική πρόταση για “γεφύρωση” του χάσματος που χωρίζει τις δύο πλευρές και αγγίζει ακόμα και τη μορφή της λύσης. Το σχέδιο αυτό χαρακτηρίζεται από ανθρώπους που έχουν γνώση του περιεχομένου του ως απαράδεκτο για την ε/κ πλευρά. Το χαρακτηρίζουν ως ένα πακέτο “συγκεκαλυμμένης συνομοσπονδίας” το οποίο αν τελικά συζητηθεί είτε θα οδηγήσει σε μια συμφωνία που δύσκολα θα εγκριθεί σε δημοψήφισμα, είτε θα δημιουργήσει ένα αρνητικό προηγούμενο.
Οι εξελίξεις στο κυπριακό έρχονται πάντως σε μια περίοδο όπου η πολιτική συνεννόηση στο εσωτερικό μοιάζει αδύνατη ενώ εισερχόμαστε για τα καλά στην προεκλογική εκστρατεία για τις βουλευτικές εκλογές. Τα κόμματα μπαίνουν πλέον στη λογική να μετρήσουν την κοινή γνώμη μέσω δημοσκοπήσεων, κάτι που αναντίλεκτα θα παίξε το δικό του ρόλο.
