Toυ Νικόλα Ζαννέττου
Μπορεί να βρισκόμαστε πέντε μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές, ωστόσο παρακολουθώντας κανείς τις ενημερωτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων, διαπιστώνει ότι τα κόμματα και οι εκπροσώποι των επιτελείων των υποψηφίων, ήδη, έχουν αναλάβει δράση. Καυγάδες με αρκετά βαριές κουβέντες, παντελής απουσία της όποιας πρόθεσης για συνεννόηση αλλά και το στοιχείο αρκετές φορές του λαϊκισμού, αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά των συζητήσεων που γίνονται.
Μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα, ακολούθησε ένας μεγάλος κύκλος αντιπαραθέσεων, συνδεδεμένος κατά πολλούς με τις επικείμενες προεδρικές εκλογές, ο οποίος διήρκησε όλο το καλοκαίρι. Ως εκ τούτου, θα έλεγε κανείς ότι το θέμα του κυπριακού σε αρκετά μεγάλο βαθμό έχει κορεστεί. Παράλληλα η βελτίωση των δεικτών της κυπριακής οικονομίας σε συνδυασμό με την λιτότητα που εφαρμόστηκε τα προηγούμενα χρόνια, δημιουργεί δεδομένα τέτοια που επιτρέπει νέες εξαγγελίες προς βελτίωση της οικονομικής κατάστασης.
Είναι προφανές ότι η κυπριακή κοινωνία στερήθηκε πολλά λόγω της οικονομικής κρίσης και θέλει να ακούσει προτάσεις που θα βελτιώνουν την καθημερινότητα και το βιοτικό του επίπεδο, σχολίασε επικοινωνιολόγος στο AlphaNewsLive.
Είναι για αυτό που τις τελευταίες μέρες, οι αντιπαραθέσεις στα τηλεοπτικά πάνελ, αφορούν κυρίως την πορεία της κυπριακής οικονομίας από το 2013 μέχρι σήμερα. Το κούρεμα καταθέσεων, οι ψηφοφορίες της Βουλή και η διαχείριση της κατάστασης από την παρούσα κυβέρνηση, βρέθηκαν εκ νέου στο προσκήνιο.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δέχεται πυρά για το “δεσμεύομαι” που είχε πει, αναφορικά με το κούρεμα καταθέσεων από όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα. Απαντά πλέον με εξαγγελίες έργων σε όλη την Κύπρο, καθώς όπως υποστηρίζει, η διαχείριση που έγινε τα τελευταία χρόνια και η πορεία της οικονομίας το επιτρέπουν. Προτείνει συνέχιση της υφιστάμενης πολιτικής των μεταρρυθμίσεων, η οποία κατά τον ίδιο, έβγαλε την χώρα από την αβεβαιότητα και την επανέφερε σε συνθήκες σταθερότητας.
Ο Σταύρος Μαλάς φαίνεται πως θα έχει να αντιμετωπίσει τη “ρετσινιά” της οικονομικής διαχείρισης που έκανε ο Δημήτρης Χριστόφιας, στην κυβέρνηση του οποίου συμμετείχε, παρόλο που προσπαθεί να πλασάρει την υποψηφιότητα του ως ανεξάρτητη. Διαχώρισε τη θέση του λέγοντας πως ο ίδιος ήταν υπέρ της ένταξης της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης από το 2012. Προτείνει μια οικονομική πολιτική “σκανδιναβικού μοντέλου” με την ανάπτυξη και νέων τομέων στην κυπριακή οικονομία πέραν από τους υφιστάμενους.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, έχει να αντιμετωπίσει όσα καταλόγιζαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Κατηγορήθηκε και από το ΑΚΕΛ, ότι η οικονομία στα χρόνια της προεδρίας του πατέρα του, ήταν στον “αυτόματο πιλότο”. Προτάσσει την αποκατάσταση της μεσαίας τάξης και τη δημιουργία “κακής τράπεζας” για αντιμετώπιση του φαινομένου των κόκκινων δανείων.
Ο Γιώργος Λιλλήκας παρουσιάζεται σήμερα ως μόνος αντιμνημονιακός υποψήφιος, υποστηρίζοντας ότι απαντούσε με εναλλακτικές προτάσεις για νομοσχέδια του μνημονίου. Κατηγορεί κυβέρνηση ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ ότι δεν τον άκουγαν και περνούσαν μαζί όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια. Προτείνει νέο οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που θα εστιάζει στους παραγωγικούς τομείς και όχι μόνο σε αυτό των υπηρεσιών.
