Για χρόνια τώρα με διάφορες αφορμές πηγαινοέρχεται στη δημόσια σφαίρα το ζήτημα των πολλαπλών συντάξεων. Αυτή τη φορά το ζήτημα επανέρχεται εξαιτίας επιστολής του Γενικού Ελεγκτή προς τον Γενικό Λογιστή του κράτους, μέσω της οποίας ζητείται όπως σταματήσουν οι πολλαπλές συντάξεις που εισπράττουν όσοι υπηρέτησαν σε διαφορετικές θέσεις ως κρατικοί αξιωματούχοι. Μάλιστα ο Ελεγκτής ζητεί όπως η καταβολή τους σταματήσει αμέσως, από αυτό το μήνα.

Το κόστος των πολλαπλών συντάξεων, το οποίο είναι προφανώς πολύ μεγάλο, επιβαρύνει τον φορολογούμενο πολίτη και προφανώς τα κρατικά ταμεία. Επηρεάζει επίσης πολιτειακούς αξιωματούχους, πρώην υπουργούς, πρώην βουλευτές, δημάρχους και υπαλλήλους του κεντρικού κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι οποίοι πέραν του μισθού τους, απολαμβάνουν συντάξεις για πόστα που είχαν υπηρετήσει κατά καιρούς.

Η Ελεγκτική Υπηρεσία κατέθεσε μάλιστα πρόταση νόμου στην Επιτροπή Οικονομικών για την άρση της προκλητικής αυτής στρέβλωσης. Χωρίς όμως πολιτική βούληση τα πράγματα δεν μπορούν να προχωρήσουν. Η πρόταση αφορά στην εισαγωγή ανώτατου ορίου σύνταξης σε περίπτωση που κάποιος αξιωματούχος υπηρετήσει περισσότερα από ένα αξιώματα, καθώς επίσης και τον καθορισμό ανώτατου ορίου σύνταξης που θα πρέπει να λαμβάνεται στο 65ο έτος της ηλικίας.

Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη συνέχιση αυτής της εξωφρενικής για τους απλούς πολίτες στρέβλωσης, ενώ όσο και αν κάποιοι κρύβονται πίσω από τη νομιμότητα μιας ανάλογης απόφασης, όμως το δικαίωμα του οποιουδήποτε να προσφύγει στο δικαστήριο είναι εκεί. Η πολιτική βούληση υπάρχει;