Του Νικόλα Ζαννέττου – [email protected]
Εβδομάδα που άνοιξε για τα καλά την συζήτηση για τις προεδρικές εκλογές τουλάχιστον στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ήταν αυτή που διανύσαμε. Επί του παρόντος αυτό που αρχίζει να διαφαίνεται είναι οι τάσεις εντός των κομμάτων που σε μερικές περιπτώσεις είναι μέχρι και τρεις, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν ήδη μερικά ονόματα πιθανών υποψηφίων που έχουν μπει για τα καλά στις συζητήσεις.
Το δίλημμα στον ΔΗΣΥ
Η συζήτηση στο κυβερνών κόμμα αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο άβολη όσο περνά ο καιρός. Είναι προφανές πως ο Πρόεδρος του κόμματος θέλει να πάρει το χρίσμα από την παράταξη του, εξ ου και συνεχίζει ακάθεκτος τις περιοδείες και τις δράσεις που θα ανεβάσουν τις μετοχές του σε όλα τα στρώματα της συναγερμικής δεξαμενής ψηφοφόρων. Το χρίσμα ενδιαφέρει όμως και τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος επίσης εργάζεται με τους περιορισμούς που του επιβάλλει το γεγονός ότι σήμερα είναι Υπουργός της Κυβέρνησης. Ο δημοφιλής Υπουργός, φαίνεται να αναμένει υπομονετικά αποφεύγοντας το τελευταίο διάστημα τις δημόσιες δηλώσεις και τις συνεντεύξεις στα Μέσα Ενημέρωσης, αισθανόμενος την έμμεση πίεση που του βάζουν αξιωματούχοι του ΔΗΣΥ όπως ο Χάρης Γεωργιάδης για να αποκαλύψει τις προθέσεις του. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν πως οι εξελίξεις στον ΔΗΣΥ ενδεχομένως να εξαρτηθούν και από τις επιλογές της αντιπολίτευσης. Αν τελικά υπάρξει για παράδειγμα συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ από τον πρώτο γύρο, ή ακόμα και ένας ισχυρός υποψήφιος από μέρους του ΑΚΕΛ, αυτό δύναται να καθοδηγήσει και τις εξελίξεις στον ΔΗΣΥ. Σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει και η στάση του Προέδρου Αναστασιάδη ο οποίος φέρεται σύμφωνα με το περιβάλλον του να έχει άποψη για τις εξελίξεις αλλά να επιλέγει επί του παρόντος να αφήσει τις εξελίξεις να κυλήσουν.
ΑΚΕΛ ενώπιον της ανάγκης για υπέρβαση
Στο ΑΚΕΛ μετά από κάποιες πρώιμες συζητήσεις που έγιναν, αυτό που φαίνεται να επικρατεί ως μια γενική διαπίστωση είναι πως προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για αλλαγή διακυβέρνησης θα χρειαστούν υπερβάσεις. Αυτό αφορά τόσο τον υποψήφιο που θα επιλέξουν, αλλά και τις συνεργασίες που θα πρέπει να γίνουν. Τη βδομάδα που μας πέρασε αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι φίλοι και όχι μόνο του κόμματος, εισηγούνται το όνομα του πρώην Υπουργού Υγείας Γιώργου Παμπορίδη. Κάποιοι αξιολογούν την περίπτωση του ως την υπέρβαση που θα μπορούσε να κάνει το κόμμα σε αυτές τις εκλογές λαμβάνοντας υπόψη το προφίλ και τις θέσεις του, κάποιοι άλλοι την βλέπουν αν μη τι άλλο με σοβαρή επιφύλαξη έχοντας κατά νου το ότι θα πρέπει να πειστούν οι αριστεροί ψηφοφόροι να δώσουν τη ψήφο τους σε ένα πρώην συναγερμικό στέλεχος. Μια άλλη άποψη που ακούσαμε τα τελευταία 24ωρα από το ευρύτερο περιβάλλον της αριστεράς, είναι πως Στέφανος Στεφάνου και Νικόλας Παπαδόπουλος αν πραγματικά εννοούν όσα λένε θα πρέπει πρώτα να καταλήξουν σε ένα βασικό πλαίσιο συνεργασίας και να επιχειρήσουν να συζητήσουν με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Ο τελευταίος ξεκαθάρισε το προηγούμενο διάστημα πως δεν ενδιαφέρεται να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ενώπιον των ευθυνών του και το ΔΗΚΟ
Στο ΔΗΚΟ οι τόνοι κατέβηκαν εδώ και καιρό και η ομάδα του Νικόλα Παπαδόπουλου επιχειρεί ανασύνταξη δυνάμεων και έχει μπει σε ένα εις βάθος διάλογο με τη βάση του κόμματος ενόψει των κρίσιμων αποφάσεων. Υπάρχουν ωστόσο τρεις τουλάχιστον τάσεις αυτή τη στιγμή:
Α) να κατέλθει ως υποψήφιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος ελπίζοντας σε υποστήριξη του από κόμματα της αντιπολίτευσης αντί να μπουν στη διαδικασία να υποστηρίξουν επιλογές που ενδεχομένως να κάνει το ΑΚΕΛ. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως θα χρειαστεί αρκετή συγκυριακή τύχη. Στο στρατόπεδο αυτό εντάσσονται και τα πιο «ρομαντικά» στελέχη του κόμματος που έχουν ως προμετωπίδα τους το κυπριακό και την ανάγκη ενεργοποίησης του λεγόμενου «πατριωτικού τόξου».
Β) να συνεργαστούν με τον ΔΗΣΥ με τρόπο πρακτικό που θα τους οδηγήσει σε μια «ξηγημένη» συμφωνία που θα φέρει το ΔΗΚΟ πίσω στην εξουσία πέραν πάσης αμφιβολίας χωρίς να χρειαστεί να γίνουν «άβολες» υπερβάσεις που ενδεχομένως να χρειαστούν σε περίπτωση συνεργασίας με το ΑΚΕΛ.
Γ) άλλη μια τάση η οποία όμως είναι «ασθενέστερη» επί του παρόντος, υποστηρίζει τη συνεργασία με το ΑΚΕΛ για στήριξη μιας προσωπικότητας που θα μπορούσε να συσπειρώσει κόμματα της αντιπολίτευσης. Βέβαια η πρόσφατη εμπειρία με την αποτυχία συνεννόησης των κομμάτων για την Προεδρία της Βουλής, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα «λεκέ» πάνω σε αυτή την προοπτική.
ΕΔΕΚ…
Τα εσωτερικά προβλήματα της ΕΔΕΚ και ο μοναχικός δρόμος του Μαρίνου Σιζόπουλου περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο που επί του παρόντος θα μπορούσε να διαδραματίσει το κόμμα σε αυτές τις ζυμώσεις. Αν και κάποια δημοσιεύματα έλεγαν για «deal» Αβέρωφ-Σιζόπουλου το οποίο συνδέεται άμεσα με την κρίση που ξέσπασε γύρω από το ζήτημα του ΓεΣΥ, η ιστοσελίδα μας δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει αυτές τις πληροφορίες.
