Η αποτυχημένη πραξικοπηματική προσπάθεια του Γιεβγκένι Πριγκότζιν σε βάρος του Βλάντιμιρ Πούτιν αποδεικνύει πως ο ισχυρός Ρώσος ηγέτης είναι ευάλωτος. Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στη Ρωσία Μίκαϊλ Κοντορκόβσκι δήλωσε χαρακτηριστικά: «Τώρα η χώρα και ο κόσμος γνωρίζουν πως είναι δυνατό να επαναστατήσουν εναντίον του Πούτιν».
Το γεγονός ότι ο ηγέτης της παραστρατιωτικής οργάνωσης, έχοντας μια στρατιά βαριά οπλισμένων απατεώνων, κατάφερε να περάσει από τα κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας, να καταλάβει τον έλεγχο του Ροστόφ, βασικού κόμβου υλικοτεχνικής υποστήριξης και στρατηγικού αρχηγείου των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, να ανέβει στον αυτοκινητόδρομο Μ4 προς τη Μόσχα και να βρει αντίσταση μόλις 240 χιλιόμετρα από τα περίχωρα της Μόσχας, δείχνει πολλά πράγματα.
Το βράδυ του Σαββάτου πολλοί θεώρησαν πως ο Πούτιν είχε καθαρίσει με το ζήτημα του Πριγκόζιν και της Wagner μετά τη συμφωνία που προέκυψε. Όμως προς έκπληξη του ο Πριγκόζιν το βράδυ της Δευτέρας επέμεινε πως η Λευκορωσία του προσφέρει τη δυνατότητα να διατηρήσει τα στρατεύματα του ως μια μάχιμη δύναμη. Σε μια ένδειξη αδυναμίας ο Πούτιν απάντησε πως τα μέλη της Wagner είναι ελεύθερα να φύγουν, όμως εξακολουθεί να παραμένει αβέβαιο στη βάση των λεγομένων του Πριγκόζιν αν τελικά θα οπισθοχωρήσει στη Λευκορωσία.
Για την επιχείρηση το Σαββατοκύριακο χρειάστηκαν μόλις 8,000 μαχητές, ένας μεγάλος σχετικά αριθμός για μια μυστική επιχείρηση. Ο Πριγκόζιν θεωρείται οπορτουνιστής, όμως από την εξέγερση του διαφάνηκαν σημάδια προετοιμασίας. Αξιοσημείωτα είναι και τα κενά ασφαλείας που παρουσιάστηκαν στη ρωσική κρατική μηχανή.
Οι πληροφορίες ότι μέλη των μυστικών υπηρεσιών του Πούτιν γνώριζαν και δεν ενημέρωσαν το Κρεμλίνο, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες γνώριζαν κάτι εκ των προτέρων, αποδεικνύουν πως η Wagner διατηρεί δεσμούς με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες του στρατού. Η απουσία αντίδρασης δείχνει ενδεχομένως πως κάποιοι επέτρεψαν να εξελιχθούν τα πράγματα και να τα διαχειριστούν στην πορεία.
Χωρίς όμως ευρύτερη υποστήριξη από στρατηγικούς παίχτες όπως ο Τσετσένος ηγέτης Ραμζάν Καντίροβ, η εξέγερση του Πριγκόζιν ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Δόθηκε επίσης η ευκαιρία στον αυταρχικό ηγέτη της Λευκορωσίας, ο οποίος ήταν οικονομικά και πολιτικά εξαρτώμενος από τον Πούτιν, να αποκτήσει ρόλο και να σώσει την παρτίδα για τον Ρώσο Πρόεδρο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ασχέτως της αποτυχίας του Πριγκόζιν, ο μεγάλος χαμένος είναι ο Πούτιν. Η κατάληξη επιτρέπει στους Ουκρανούς να αποκτήσουν επικοινωνιακό πλεονέκτημα, ενώ παράλληλα αφήνει περιθώρια για μελλοντικές αντιδράσεις εναντίον του Πούτιν ο οποίος βγαίνει λαβωμένος από την υπόθεση. Στο Ροστόβ για παράδειγμα οι κάτοικοι πανηγύριζαν υποδεχόμενοι τους επαναστάτες.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν σε συνέντευξη του στο CBS εκτίμησε πως δεν έχουμε δει ακόμη την τελευταία πράξη. Στη Ρωσία η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως η ανατροπή του καθεστώτος του Πούτιν δεν πρόκειται να επέλθει μέσω της κάλπης. Κάπως έτσι δημιουργείται η αίσθηση πως ο Πούτιν δεν είναι απροσπέλαστος επιτρέποντας σε πολλούς παράγοντες να σκεφτούν και να σχεδιάσουν αντιδράσεις στο μέλλον.
Με πληροφορίες από το Politico
