Το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των «ανοιχτών» κατά την άποψη της Άγκυρας διαφορών ανάμεσα στις δύο χώρες, στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο πραγματεύεται άρθρο Cihat Yayci συγγραφέα του αλυτρωτικού και επεκτατικού δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας». Το εν λόγω άρθρο προβάλλεται ως ανάλυση με τίτλο «Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και η σημαντικότητα της γαλάζιας πατρίδας» στο πρακτορείο Anadolu.
Το δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας», σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι υπεράνω κάθε ιδεολογίας και πολιτικού κόμματος στην Τουρκία, ως ένα τουρκοκεντρικό δόγμα που δεν σχετίζεται ούτε με το ΝΑΤΟ, ούτε με την Ευρασία, ούτε με τη Ρωσία, ούτε με την Αμερική, ούτε και με την Κίνα.
«Η γαλάζια πατρίδα αποτελεί την εθνική δέσμευση μας για τις θάλασσες», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Yayci, τονίζοντας πως αφορά ένα θαλάσσιο χώρο 462,000 τετραγωνικών χιλιομέτρων άκρως απαραίτητο για την ευημερία και την ασφάλεια του τωρινών και μελλοντικών γενεών της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, τονίζει την ανάγκη όποια και να είναι η επόμενη κυβέρνηση στη χώρα, να συνεχίσει να πολιτεύεται και να σχεδιάζει με βάση το συγκεκριμένο δόγμα. Στην εξίσωση βάζει, τον τομέα της ενέργειας, εκτιμώντας πως στη γαλάζια πατρίδα υπάρχουν αποθέματα φυσικού αερίου για τις ανάγκες της Τουρκίας τα επόμενα 816 χρόνια, ενώ χαρακτηρίζεται σημαντική για το ψάρεμα, τις θαλάσσιες μεταφορές, τα λιμάνια και τον τουρισμό.
Το πιο ανησυχητικό όμως, είναι πως σύμφωνα με τον Yayci, το δόγμα της γαλάζιας πατρίδας θα πρέπει να καθοδηγεί τις συζητήσεις για όλες τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Διαφορές που αποδίδει σύμφωνα με τον ίδιο στις βλέψεις της Ελλάδας για υλοποίηση της «μεγάλης ιδέας», θεωρώντας παράλληλα πως το δικό τους δόγμα, σέβεται όλες τις διεθνείς συμφωνίες και το διεθνές δίκαιο, ενώ αυτές των Αθηνών, όχι.
Απαρριθμώντας τις προβληματικές για την Άγκυρα επιδιώξεις τις Ελλάδας αναφέρεται μεταξύ άλλων:
- Την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και του εναέριου χώρου στα 10 ναυτικά μίλια.
- Τη διατήρηση στρατευμάτων στα νησιά.
- Τη σύνδεση του θαλάσσιου χώρου των νησιών.
- Τα όρια της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας όπως καθορίστηκαν.
- Την ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου.
- Την κυριαρχία της επί 152 συμπλεγμάτων νησιών και βραχονησίδων.
- Την κατάργηση του ψευδοκράτους στην Κύπρο και την αποδοχή ενός ομοσπονδιακού κράτους.
- Την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο.
Σε ότι αφορά την Κύπρο, ο συγγραφέας του δόγματος θεωρεί απαράδεκτη σήμερα την επιδίωξη της συμφωνημένης βάσης λύσης για το κυπριακό.
«Η Ελλάδα θέλει την Τουρκία να αναγνωρίσει αυτές τις αλλαγές, παρόλο που δεν είναι η Τουρκία που έχασε τον πόλεμο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ως εκ τούτου, καταλήγει, η γαλάζια πατρίδα θα πρέπει να συνεχίσει να καθοδηγεί αυτές τις συζητήσεις, ως ένα δόγμα που είναι υπεράνω όλων των ιδεολογιών και πολιτικών κομμάτων της Τουρκίας. Όλα αυτά, δικαιολογούν και την επιφυλακτικότητα με την οποία Αθήνα και Λευκωσία αντικρίζουν την επόμενη ημέρα των τουρκικών εκλογών.
