Η Άννα Βίσση μιλά για την φονική πυρκαγιά στο Μάτι και την υλική απώλεια της αδερφής και μητέρας της. Η γνωστή τραγουδίστρια αναφέρθηκε στη συναυλία Stand By Greece για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε η οικογένεια της αλλά και για το μάθημα ζωής που πήρε.
Βαθύ κατηγορώ σε ορισμένους πολιτικούς που ήταν απόντες στην εθνική τραγωδία. Η ίδια ανέφερε σε λόγο της
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εγώ έτυχε να το ζήσω από κοντά και να έχει πληγεί προσωπικά η οικογένεια μου, μιας και κάηκαν τα σπίτια και της αδερφής μου και της μαμάς μου. Όμως η ανακούφιση που αισθανθήκαμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι ζουν οι άνθρωποι μας και δεν τους χάσαμε, αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει όσο ζω.
Πόσο μπορούμε να προσέχουμε ο ένας τον άλλον, να αγαπιόμαστε και οχι μόνο στα δύσκολα να ενωνόμαστε. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, αυτή η απερίγραπτη προθυμία, τι ωραία που θα ήταν να συνέβαινε και πιο συχνά στους ανθρώπους. Αλλά δεν φταίμε, είναι η ζωή μας τέτοια, είναι τόσο ψεύτικη πια και πλαστική που χάσαμε τα συναισθήματα μας και λυπάμαι που τα βρίσκουμε όταν πλέον η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και τραγική.
AdvertisementΑυτό που συνέβη στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι από τις μεγαλύτερες καταστροφές παγκοσμίως. Σαφώς συμπάσχουμε για οτιδήποτε έχει συμβεί σε αυτό το επίπεδο, τι να ξεχάσουμε; Αλλες καταστροφές κι άλλους ανθρώπους που έχουν πεθανει;
Κάποια στιγμή η ζωή σε κάνει να τα ξεχνάς όλα, δεν πιστεύω βέβαια ότι άνθρωποι που χάσανε τους δικούς τους θα το ξεχάσουν ποτέ. Και δε ξέρω και πόσο καλά θα είναι. Αυτό εύχομαι να σου πω την αλήθεια. Εύχομαι αυτοί που έχασαν τους δικούς τους να είναι οι ίδιοι καλά και να μπορέσουν να ζουν. Με συγκλόνισε η απώλεια μικρών παιδιών, γεγονότα σαν τη γιαγιά με τον παππού που προσπάθησαν να σώσουν τα δίδυμα, όλα αυτά είναι μες στο μυαλό μας, στροβιλίζονται και η αλήθεια είναι ότι θα τα ξεχάσουμε και λογικό είναι, αλλά ας μας γίνει μάθημα αυτό.
AdvertisementΠρέπει να εκπολιτιστούμε, να μάθουμε να προλαμβάνουμε καταστάσεις και εμείς οι ίδιοι… όχι να περιμένουμε τα πάντα από την πολιτεία, που βεβαίως φταίει αλλά και πολλά πράγματα φταίνε.
Υπάρχουν πολλά λάθη. Λάθος διάρθρωση της κοινωνίας κυρίως. Άνθρωποι σε θέσεις που δεν αξίζουν να είναι και τη στιγμή που συμβαίνει αυτό δεν επιδεικνύουν την ανάλογη υπευθυνότητα. Ούτε καν συναισθηματισμό. Ούτε καν να είναι εκεί. Δεν θέλω να πω ονόματα, γιατί σε τέτοιες στιγμές δεν πρέπει να “χαμηλώνεις” σαν άνθρωπος. Το αντίθετο. Πρέπει να είμαστε υπεράνω. Και να σκεφτόμαστε πρώτα από όλα τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους… που έχασαν τους ανθρώπους τους».
