Η Αντελίνα Βαρθακούρη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό “Down Τown Κύπρου”, μίλησε μεταξύ άλλων και για δυσκολίες που αντιμετώπισε με τον σύζυγό της, το ενδεχόμενο χωρισμού, αλλά και την αδυναμία που έχουν στις κόρες τους.

Δείτε το απόσπασμα της συνέντευξης:

Είδες; Και σήμερα λένε ότι οι σχέσεις μέσω των social δεν κρατούν και είναι επιφανειακές…

Εκείνος μου έστειλε μήνυμα, όταν ανταλλάξαμε likes. Με ό,τι έχω δει μέχρι σήμερα, θα σου πω ότι η ζωή δεν ξέρεις τι σου φέρνει. Είμαστε δέκα προς τα έντεκα χρόνια μαζί κι έχουμε δύο παιδιά. Υπάρχει πολλή δημιουργία σε αυτό το σπίτι, αλλά και πολλή αγάπη. Και όχι, Αλέξανδρέ μου, δεν ήταν όλα εύκολα στον γάμο μου, ούτε στρωμένα όλα με ροδοπέταλα. Περάσαμε και κρίση και νεύρα και δυσκολίες και τα πάντα. Αντέξαμε και τα καταφέραμε. Αύριο δεν ξέρω πως τα φέρνει η ζωή. Ως τώρα αποδείχτηκε ότι το «καράβι» το πάμε καλά. Κάθε φορά που βάζω το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού μου, νιώθω γαλήνη και λέω “γυρίζω στο λιμάνι μου”.

Επειδή είσαι μόλις 35 ετών, λένε ότι οι νέοι άνθρωποι δεν συμβιβάζονται ούτε υποχωρούν εύκολα. Την κρίση στην σχέση σου με τον Χάρη πώς την αντιμετώπισες και, σε αντίθεση με άλλους, δεν είπατε το “χωρίζουμε”;Αυτό το οφείλω στους γονείς μου. Εκείνοι μου μεταλαμπάδευσαν την αξία της οικογένειας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου συνέχεια άκουγα το “δεν αφήνουμε ποτέ την οικογένεια”. Μένεις εκεί και παλεύεις. Αυτό με ακολουθεί. Δεν τα παρατάω στα δύσκολα, αλλά δεν ξέρω και πού θα έπρεπε να έχω φτάσει για να σου πω “ρε συ, χώρισα”. Σε κάτι πολύ ακραίο. Δεν κατακρίνω όσους χωρίζουν, γιατί πολλές φορές ένας χωρισμός είναι καλύτερος από μία άρρωστη κατάσταση στο σπίτι, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα. Εγώ προσωπικά δεν κρίνω κανέναν. Κι εγώ η ίδια αύριο μπορεί να βγω ψεύτρα γι’ αυτά που σου λέω τώρα και να γίνει κάτι και να αναθεωρήσω. Γι’ αυτό που ζω σήμερα όμως, τώρα, σε ό,τι με αφορά, ο χωρισμός είναι σαν να μου βάζεις δυο χέρια στον λαιμό και να με πνίγεις. Θα το θεωρούσα προσωπική αποτυχία τον χωρισμό. Ίσως να μιλάω έτσι γιατί είμαι ακόμα πολύ ερωτευμένη κι επειδή αγαπώ πολύ τον Χάρη. Δεν ξέρω το μέλλον. Αισιοδοξώ όμως.“Δουλεύετε” για τον γάμο και τη σχέση σας;Δεν είμαι από τους ανθρώπους που τα “δουλεύουν” αυτά. Όχι. Είμαι όπως τα φέρει η ζωή. Ζω τα δύσκολα, τα εύκολα και είμαι εκεί. Ένας καλός γάμος, για μένα, δεν είναι όταν είναι και οι δύο όλη την ημέρα αγκαλιά. Το πιο βασικό συστατικό είναι να έχουν και οι δύο ριζωμένο στο μυαλό τους έναν κοινό στόχο. Εμείς με τον Χάρη σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα: να είμαστε μαζί, να είμαστε καλά και όταν τα παιδιά μας κάνουν δικά τους παιδάκια, να πάμε μαζί, γέροι πια, στο μαιευτήριο, να κοιταχτούμε και να πούμε “κάτι καταφέραμε, κάτι κάναμε καλά”. Μαζί το βλέπουμε αυτό και στα δύσκολα το υπενθυμίζει ο ένας στον άλλον και δεν αποκλίνουμε. Και οι δύο έχουμε ψύχωση με τις κόρες μας.