Απέναντι στη Βίκυ Φλέσσα βρέθηκε ο Άρης Σερβετάλης στην ΕΡΤ με αφορμή την δεύτερη σεζόν για την θεατρική παράσταση «Ρινόκερος» και την κινηματογραφική ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού». Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην βαθιά σχέση που έχει με την θρησκεία.

Πιο συγκεκριμένα, ο Άρης Σερβετάλης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «η προσωπική μου μάχη ήταν να κατευνάσω τα φαντάσματά μου, τους δαίμονές μου, τον εγωισμό μου, την αυταρέσκειά. Αυτό έγινε πρακτικά με πολύ κούραση. Πήγαινα ήδη στα γυρίσματα κάπως εξαντλημένος και πέρα από αυτό με την ευλογία του παππούλη μου».

«Φορώντας ακόμα και τα ράσα, αυτό είναι ένα παράδοξο και στα ψέματα που συνέβη, σου δημιουργεί κάτι το οποίο δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Σου δημιουργεί μια διαφορετική αίσθηση για το πώς τοποθετήσε μέσα στην κοινωνία και μέσα στον άνθρωπο. Κάτι αλλοιώνεται, δεν εξηγείται αυτό και ίσως λόγω της συναισθηματικής φόρτισης και κάπως της οικειότητας με τον βίο του Αγίου, κάπως σαν να υπήρχε αυτή η διαθεσιμότητα».

Επίσης, ο γνωστός ηθοποιός εκμυστηρεύτηκε πως από μικρός βρισκόταν στην προσπάθεια της αναζήτησης. Μάλιστα θυμάται πως η θεία του και η γιαγιά του του διάβαζαν βίους αγίων και αυτό του είχε δημιουργήσει αποστροφή. «Στο Γυμνάσιο υπήρχε μια αποστροφή. Είπα, εντάξει μπορεί να υπάρχει Θεός αλλά αυτήν τη στιγμή δεν τον θέλω. Θέλω να ζήσω, να κάνω τις «αρκούδες μου», να βιώσω το χάος. Αναζητούσα την ηδονή σε οποιαδήποτε μορφή της αλλά επειδή είναι εφήμερη με οδηγούσε σε ένα αβυσσαλέο κενό το οποίο δεν είχε πάτο και ένιωθα τρομερά αυτή τη μοναξιά, αυτό το πράγμα είναι τερατώδες δεν μπορώ να το αντέξω. Άρχισα να μην μπορώ να στηριχτώ στον εαυτό μου. Όταν άρχισα να ζω αυτό τον πάτο, είπα δεν μπορώ άλλο και άρχισα να ζητάω βοήθεια. Και εκεί εμφανίστηκε το πρόσωπο ενός μοναχού, που έγινε αργότερα ο πνευματικός μου».