Ήταν ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες και αλλά και φίλους της Τζέσυς Παπουτσή, η οποία το απόγευμα της Κυριακής έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων.
O λόγος για τον σεναριογράφο Δημήτρη Αποστόλου, ο οποίος ανάρτησε μία φωτογραφία στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook από την ημέρα του γάμου του με τη Μάγδα Πένσου, στον οποίο κουμπάρα ήταν η ηθοποιός, Τζέσυ Παπουτσή και έγραψε:
«Είναι μια από μεγαλύτερες ψυχάρες που έχω γνωρίσει... η καρδιά της ΕΙΝΑΙ το μεγαλύτερο τανκερ καλοσύνης συγχώρεσης και τρυφερότητας που κυκλοφορεί σε στεριά και θάλασσα,.. ΕΙΝΑΙ μια τις καλύτερες ηθοποιούς της μεταπολεμικής Ελλάδας... ΕΙΝΑΙ το ήθος σε άνθρωπο... ΕΙΝΑΙ η γυναίκα που μου θυμίζει ότι υπάρχει το κάλο στη ζωή απλά να αφήσεις την αγκαλιά σου ανοικτή το μυαλό σου αθώο και την καρδιά σου ανυποψίαστη και θα σου ερθει... ΕΙΝΑΙ η γυναίκα που με ένωσε με τη γυναίκα μου πριν 12 χρόνια κάτι τέτοιες μέρες...
Διαβάστε επίσης: "Έφυγε" για το μεγάλο ταξίδι η αγαπημένη ηθοποιός Τζέσυ Παπουτσή (ΒΙΝΤΕΟ&ΦΩΤΟ)
ΕΙΝΑΙ Η φιλη που αντι για το φιλι στο γαμπρο μου πε κλαμμένη και τρυφερά ζοχαδιασμένη " να μου την προσεχεις μουλε" και με φιλησε στο στομα... ακομα θυμάμαι την ανάμεικτη γεύση των χειλιών και των δακρύων της...ΕΙΝΑΙ η αδελφή μου που άπειρες φορές πίνοντας καφεδάκι γυρναγα να την ψάξω και την πετύχαινα να με σταυρώνει για να μου πάνε όλα καλά... ΕΙΝΑΙ η μάνα που μου μαγείρευε οκτώ πιάτα μπας και δεν χορτάσω και να φεύγει από το κρεβάτι της στην Ιτεα για να κοιμηθώ και ας ήταν εκείνη ένα ερείπιο κούρασης.. ΕΙΝΑΙ η καλύτερη συνάδελφος που συνεργάστηκα ποτέ... ΕΧΕΙ το καθαρότερο και ομορφότερο γέλιο του κόσμου... ΕΧΕΙ τη γλυκύτερη ματιά... ΕΙΝΑΙ η ικανότερη ξεματιάστρα... ΕΙΝΑΙ η γυναίκα που τουλάχιστον εγώ και η Μάγδα πάντα θα γυρνάμε πίσω να την ψάχνουμε για να της πούμε ευχαριστώ για όσα μας έδωσε ..όχι επειδή μας τα χρωστούσε ...αλλά γιατί τα είχε και η Τζεσυ... ό,τι έχει το δίνει χωρίς δεύτερη σκέψη... είτε είναι αγάπη... είτε είναι ταλέντο... είτε είναι ελεύθερος χρόνος... είτε είναι η ζωή η ίδια... εμείς θα γυρίζουμε πάντα πίσω για να την δούμε εκεί που την αφήσαμε για να μας δώσει λίγη από τη ευγενική και βρωμόστομη συμβουλή της που είχε πάντα την αστροσκονη των αγγέλων... ΕΙΝΑΙ Η ΤΖΕΣΥ ΜΟΥ.. όλοι οι άλλοι ας βάλετε αόριστο κι ας την θρηνήσετε... εγώ την ΕΧΩ μέσα μου... γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... άρα για μένα ΕΙΝΑΙ ζωντανή... εσείς κάνετε ό,τι θέλετε... εγώ δεν κλαίω ζωντανούς ανθρώπους.. συγνώμη...!!».
Την πρώτη συγκινητική ανάρτηση, ακολούθησε μερικές ώρες αργότερα μία άλλη, ακόμα πιο συγκλονιστική:
"Ακου ρε φιλενάδα τι εγινε;Καθομαι και κοιτάζω φωτογραφιες μας απο το πρωι.απο το Παρισι μας..εχω ραδιοφωνο...ακουω δυνατα...σαν να θελω να νοιώσω οτι υπάρχει ανθρωπος στο σπιτι...ξαφνικά ακουγεται ο Πάριος...σου αρεσει ...το ξερω...ενα απογευμα που φευγαμε μαζι απο το γυρισμα των σταβλων τον ακουγαμε...λιγώνομαι η πουτάνα οταν τον ακουω, μου πες!Δεν το χεις και δυσκολο να βρεξεις το μάτι...ετσι εισαι πάντα...ενα μωρο που κλαις ευκολα...ακουω λοιπον τον γιαννάκη να τραγουδάει...λεω καποιος μου κανει πλάκα...ο στιχος ηταν σαν μια φράση που ειχα αναγκη για να με συνδέσει ακομα περισσοτερο με σενα...καθε φορά που θα το ακουω θα σε παιρνω "τηλεφωνο"¨και θα σου λεω παιζουν το τραγουδι μας...αλλά μην ξανακλάψεις ρουφιάνα...αντε μια ζωή..
Δεν είσαι αγάπη δεν είσαι φίλη
δεν είσαι δάκρυ περαστικό
μες στο σκοτάδι ήσουν καντήλι
στην μπόρα χέρι στοργικό....Θα σε θυμάμαι
ίσκιος σου θα 'μαι
αγαπημένος και αδελφός
θα σε θυμάμαι
κι όταν κοιμάμαι
στα όνειρά μου θα 'σαι το φως
θα σε θυμάμαιοταν θα σε παιρνω να το σηκώνεις ετσι...;Μη με κανεις να ανησυχω..."
