Ο Λούης Πατσαλίδης βρέθηκε στο “The 2Night Show” και μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου σχετικά με το ρίσκο που πήρε να παραιτηθεί από τραπεζικός υπάλληλος για να ασχοληθεί με το stand up, τα όρια της σάτιρας αλλά και το πώς κατάφερε να έχει την πιο επιτυχημένη εκπομπή στην κυπριακή τηλεόραση.

Εξιστορώντας τον τρόπο που εγκατέλειψε το αρχικό του επάγγελμα για να ασχοληθεί με το stand up, ο Λούης Πατσαλίδης σημείωσε πως “Δεν σπούδασα τίποτα. Ήμουν 13 χρόνια τραπεζικός. Τελείωσα το επαγγελματικό δίπλωμα του banking αλλά ένα πρωί είπα ότι δεν είμαι για αυτόν τον χώρο. Μου πήρε 13 χρόνια για να το συνειδητοποιήσω και απλά έφυγα. Το 2013 που έφυγα η περίοδος ήταν άσχημα. Την απόφαση να φύγω την είχα πάρει από την πρώτη μέρα που πήγα στην τράπεζα. Είπα ‘Δεν είναι αυτό για εμένα’. ήμουν 20 χρονών, γύρισα στο σπίτι και είπα στους γονείς μου ότι κάποια στιγμή θα φύγω. Μου πήρε 13 χρόνια γιατί δεν ήταν οι συνθήκες τέτοιες που ψαχνόμουν. Δεν ήξερα τι άλλο μπορούσα να κάνω. Σιγά σιγά έκανα παραστάσεις στην Κύπρο και όταν έφτασα σε ένα σημείο οι παραστάσεις μου να μου φέρνουν εισόδημα περίπου όσα χρήματα έβγαζα από την τράπεζα, είπα ότι θα φύγω”.

“Είχε πέσει στα χέρια μου μια κασέτα του Χάρρυ Κλυνν και την είχα μάθει απέξω. Από εκεί συνειδητοποίησα ότι μπορώ να αλλάξω τη φωνή μου και έκανα ότι έκανε ο Χάρρυ Κλυνν. Ξεκίνησα και έγραφα και παρουσίαζα σε σχολείο, σε γιορτές, σε διάφορους χώρους. Υπήρχε ανταπόκριση. Όταν μπήκα στην τράπεζα το είχα κοιμίσει και όταν έφυγα το επανέφερε στην επιφάνεια” δήλωσε σε άλλο σημείο αναφορικά με το stand up comedy.

Όσον αφορά την τηλεοπτική του παρουσία στο “Λούης Night Show”, ανέφερε ότι “Έχω το stand up για μια ώρα στην αρχή που σχολιάζω την επικαιρότητα της Κύπρου και λίγο της Ελλάδας, μετά συνέντευξη με έναν καλεσμένο και παιχνίδι. Όσο ήμασταν στο θέατρο, προ covid, είχαμε 500 άτομα σε κάθε εκπομπή. Μετά covid δεν μπορούσαμε να φέρουμε κοινό και μεταφερθήκαμε σε στούντιο. Το στούντιο χωράει 80-100 άτομα. Για εμάς τους κωμικούς είναι πολύ σημαντικός ο κόσμος. Την περίοδο του covid ήταν δύσκολα. Έγραφε ο κόσμος “μόνος του τα λέει, μόνος του γελάει”. Δεν υπήρχε κάποιος από κάτω…”

Επιπλέον, παίρνοντας θέση για τα όρια της σάτιρας τόνισε ότι “Ζούμε σε μια εποχή που είναι δύσκολα τα πράγματα. Είναι πολύ λεπτές οι γραμμές πλέον. Εμένα δεν μου έχει τύχει κάτι. Πολλοί ρωτούν αν υπάρχουν όρια στη σάτιρα. Εγώ θα πω ότι καμία μορφή τέχνης δεν έχει όρια. Ούτε η ζωγραφική, ούτε η ποίηση, ούτε η σάτιρα. Οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη δεν μπορείς να βάλεις όρια. Το όριο μπαίνει από αυτόν που ασκεί την τέχνη, βάσει πεποιθήσεων, του πώς μεγάλωσε… Από εκεί και πέρα, αν δε σου αρέσει αυτό που λέω, μην έρθεις στην παράσταση, μην αγοράσεις τον πίνακα, μην έρθεις στην γκαλερί, μην αγοράσεις την ποιητική μου συλλογή. Δεν θα ευχηθώ στον άλλον να πεθάνει, γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που λέει ή θα τον δείρω”.