Η Σοφία Βογιατζάκη, με μεγάλη συγκίνηση μίλησε για την απώλεια της μητέρας της, που «έφυγε» από τη ζωή πριν από πέντε χρόνια, και για το πόσο δύσκολο είναι να την αποδεχτεί και να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς εκείνη.

Στην πρόσφατη συνέντευξή της στη διαδικτυακή εκπομπή «STATUS», η ηθοποιός αναφέρθηκε στην αδυναμία της να διαχειριστεί τον πόνο από τον θάνατο της μητέρας της, τονίζοντας:

«Έχει 5 χρόνια που «έφυγε» η μητέρα μου και δεν μου είναι καθόλου εύκολο να το διαχειριστώ. Τη σκέφτομαι συνέχεια και συγκινούμαι. Κάθε φορά που σκέφτομαι τη μαμά μου, εύχομαι όλα τα παιδιά που έρχονται στον κόσμο να είναι τόσο τυχερά και να έχουν τέτοιες μαμάδες. Αυτό με συγκινεί βαθιά.»

Η Σοφία αποκάλυψε ότι το μεγαλύτερο συναισθηματικό βάρος που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει είναι το γεγονός ότι δεν ακούει πλέον τη φωνή της. «Αυτό που ακόμα δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι που δεν ακούω τη φωνή της. Όμως είναι ακόμα μέσα μου, δίπλα μου, έχουμε επικοινωνία», είπε με τρυφερότητα.

Η ηθοποιός ανέφερε ότι τα πρώτα δύο χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, δεν είχε τον χρόνο να την πενθήσει όπως ήθελε και αυτό βγήκε με τον δικό της τρόπο. «Νομίζω ότι τα δύο πρώτα χρόνια δεν είχα το χρόνο να την πενθήσω στο βαθμό που θα ήθελα και για αυτό μου βγήκε κάπως», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Με μεγάλη συγκίνηση, η Σοφία μίλησε και για τη μητέρα της, αποκαλώντας την μια «ευλογία» στη ζωή της και επισημαίνοντας πως η σχέση τους ήταν μοναδική και γεμάτη αγάπη. «Ήμουν πολύ τυχερή και πολύ ευλογημένη που με έφερε στον κόσμο αυτή η συγκεκριμένη μαμά. Ήταν πάντα δίπλα μου. Είναι μέσα μου, στη σκέψη μου, στο μυαλό μου, στην καρδιά μου. Είμαι κομμάτι της, μέρος της», είπε η Σοφία με μεγάλη τρυφερότητα.

Αναφερόμενη στο πένθος και την διαδικασία της αποδοχής, η Σοφία αποκάλυψε ότι ζήτησε βοήθεια από ψυχολόγο για να μπορέσει να διαχειριστεί τον πόνο της. «Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, αλλά η ψυχοθεραπεία θέλει δουλειά. Δεν είναι από τη μια στιγμή στην άλλη. Η απώλεια είναι ένα μεγάλο ζήτημα, πόσο μάλλον η απώλεια της μάνας. Είναι κάτι το οποίο είναι συνταρακτικό και χρειάζεται κόπο και δύναμη εσωτερική. Είναι σαν να σου παίρνει κάποιος το έδαφος κάτω από τα πόδια σου», είπε, αναδεικνύοντας τη σφοδρότητα του πένθους και την ανάγκη για ψυχική δύναμη.