Την Ρούλα Κορομηλά, φιλοξένησε ο Νίκος Χατζηνικολάου στην εκπομπή του “Ενώπιος Ενωπίω” το βράδυ της Δευτέρας.
Η γνωστή παρουσιάστρια απαντώντας στην ερώτηση εάν είχε πάθει κατάθλιψη μετά την απόφαση της να εγκαταλείψει την τηλεόραση, άνοιξε την καρδιά της και μίλησε δημόσια για όλα όσα έκρυβε από τον κόσμο τα τελευταία χρόνια.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Ρούλα όπως ανέφερε δεν είχε πάθει ποτέ κατάθλιψη γιατί εγκατέλειψε την τηλεόραση με δική της επιλογή αφού ήθελε να κάνει παιδί και να αφοσιωθεί σ΄αυτό.
Πιο ειδικά, αποκάλυψε τις αποτυχημένες προσπάθειες που βίωσε και την δύσκολη περίοδο που έκανε δέκα εξωσωματικές σε Ελλάδα και εξωτερικό χωρίς αποτέλεσμα, λόγω μιας σπάνιας ασθένειας που την ταλαιπωρούσε.
Advertisement“Πέρασα ένα αυτοάνοσο, το οποίο δεν βρήκαν οι γιατροί από πού προέρχεται, αλλά νομίζω ότι ήταν μια συγκυρία πραγμάτων. Πιέστηκα πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια να δουλεύω και μπορεί να ήταν κι ένας λόγος πολύ σοβαρός αυτός. Αλλά ήθελα να το προσπαθήσω, το έκανα, πέρασα από αυτή τη δραματική και τραγική διαδικασία της αρρώστιας αυτής, που ήταν καθαρά αυτοάνοσο, το οποίο με ταλαιπώρησε, αλλά είχα δύναμη ψυχής και κατάφερα να το ξεπεράσω και να προχωρήσω”
Στη συνέχεια της συνέντευξης, έκανε νύξη και για την εναλλακτική της λύση που ήταν η υιοθεσία, πράγμα το οποίο πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε.
“Προσπάθησα δύο φορές να υιοθετήσω ένα παιδί, αλλά δεν τα κατάφερα. Μετά τις ατυχίες των εξωσωματικών προσπάθησα να υιοθετήσω. Συγκεκριμένα, υπήρχε μια οικογένεια που η μητέρα δεν ήθελε τα παιδιά και ο αδερφός μου κι εγώ της είχαμε βρει σπίτι, φροντίζαμε τα παιδιά και μου είχε πει ότι θέλει να τα παρατήσει και προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι. Και ξαφνικά, ενώ στηρίζαμε τα παιδιά, αυτή τα πήρε κι εξαφανίστηκε, την ψάχναμε όλοι και δεν τη βρίσκαμε”
Μετά απ΄όλα αυτά και την απογοήτευση που βίωσε, έγινε εθελόντρια για κάποια παιδιά που ήταν ορφανά σε ένα Ίδρυμα, τα οποία φρόντιζε καθημερινά, μέχρι που γνώρισε ένα μωρό το οποίο ήταν 16 μηνών, συνδέθηκε μαζί του και είχε κάνει όλες τις διεργασίες να το υιοθετήσει, μάταια όμως.
Advertisement“Υπήρξε αυτό το θέμα της ηλικίας, μετά από μια ηλικία δεν μπορείς να υιοθετήσεις ένα παιδί 16-18 μηνών. Με πόνεσε πάρα πολύ αυτή η ιστορία γιατί ήμουν πολύ καιρό μαζί του. Είδα πώς βίωνε τη μοναξιά και την αγάπη, όχι μόνο αυτό, αλλά και τα άλλα παιδάκια που ήταν εγκαταλελειμμένα. Είναι ένα θέμα που δεν θα ξεπεράσω ποτέ στη ζωή μου. Δεν κατάφερα να το υιοθετήσω παρά όλες τις προσπάθειες.
Είναι μια δραματική εμπειρία που δεν θα την ξεπεράσω. Το παιδί το υιοθέτησε άλλη οικογένεια, εγώ ζήτησα να το βαφτίσω για να έχω μια επαφή. Είχαμε συμφωνήσει να το βαφτίσω, αλλά εντάξει, καταλαβαίνω την καινούργια οικογένεια που το πήρε, αλλά δεν ξέρω που βρίσκεται. Στην Ελλάδα πρέπει να δούμε ξανά το θέμα της υιοθεσίας”
