Αν ετοιμάζεστε για διακοπές και σας γοητεύει η ιδέα ενός εξωτικού προορισμού ή κάποιο ρομαντικό σοκάκι στην Κεντρική Ευρώπη, σας προτείνουμε να το ξανασκεφτείτε. Γιατί; Υπάρχει ένα νησί, που απέχει μόλις μία ώρα αεροπορικώς από την Κύπρο, όπου η ντοπιολαλιά, τα νόστιμα παραδοσιακά φαγητά και η μπόλικη… ρακή, προκαλούν γνώριμα συναισθήματα για κάθε Κύπριο. Αυτό το νησί, δεν είναι άλλο από την Κρήτη. Το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, προσκαλεί τον επισκέπτη σε μια μοναδική περιδιάβαση στην πλούσια ιστορία του.

Ευκολότερη συνδεσιμότητα με το νησί προσφέρει από τις 16 Δεκεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Παρασκευή η TUS Airways, με απευθείας πτήσεις από το Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας, με προορισμό το Ηράκλειο. Βάλτε στη «βαλίτσα» θετική διάθεση, καλή παρέα και όρεξη για εξερεύνηση και… πάμε!

Το AlphaNews.Live βρέθηκε στην Κρήτη με αφορμή την πρώτη πτήση της TUS Airways προς το νησί, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου, «εγκαινιάζοντας» το νέο δρομολόγιο της εταιρείας, Λάρνακα-Ηράκλειο.

Δικταίον Άντρον (Οροπέδιο Λασιθίου)

Την πρώτη μέρα παραμονής μας στο νησί, κατευθυνθήκαμε προς το βουνό Δίκτη, του οποίου η ψηλότερη κορυφή (το Σπαθί), φτάνει σε υψόμετρο τα 2.148 μέτρα. Συγκεκριμένα, επισκεφθήκαμε το Δικταίον Άντρον, το οποίο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του βουνού, πάνω από το χωριό Ψυχρό, σε υψόμετρο 1.020 μέτρων. Πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ευρώπης, στο οποίο λέγεται ότι η Ρέα γέννησε τον Δία, παιδί του Κρόνου.

tip: Φορέστε αναπαυτικά ρούχα και παπούτσια κι ετοιμαστείτε για μία αρκετά απαιτητική ανάβαση. Αυτό που θα αντικρίσετε, θα σας ανταμείψει.

*για τους ψαγμένους

Κατά τη μυθολογία, ο Κρόνος είχε λάβει έναν χρησμό, ο οποίος έλεγε ότι ο ίδιος θα σκοτωθεί από τον γιο του. Έτσι, όταν η Ρέα έμεινε έγκυος και υπό τον φόβο ότι ο Κρόνος θα σκοτώσει το παιδί τους, κατέφυγε στο Δικταίον Άντρον, όπου γέννησε τον Δία.

Λέγεται ότι η Ρέα ξεγέλασε τον Κρόνο, δίνοντάς του έναν βράχο τυλιγμένο στα σπάργανα του μωρού που γέννησε, τον οποίο ο Κρόνος καταβρόχθισε, νομίζοντας ότι είναι ο γιος του. Ο Δίας μεγάλωσε στο Δικταίο μαζί με τους Κουρήτες, οι οποίοι έκαναν φασαρία κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, προκειμένου να μην τον ακούσει ο Κρόνος.

Λίμνες (γευσιγνωσία ελαιόλαδου)

Φεύγοντας από το σπήλαιο, κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Λίμνες και συγκεκριμένα προς το ελαιουργείο «Κοκολάκης». Εκεί μάθαμε όλα τα μυστικά της διαδικασίας παρασκευής ελαιόλαδου κι είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε «μάθημα» γευσιγνωσίας από τους ιδιοκτήτες, αλλά και να γευτούμε ελαιόλαδο.

*για τους ψαγμένους

Το μήλο βοηθάει στη διαδικασία γευσιγνωσίας ελαιόλαδου, καθώς καθαρίζει τους γευστικούς κάλυκες και επιτρέπει στον γευσιγνώστη να «επεξεργαστεί» όλες τις «αποχρώσεις» της γεύσης. Για να χαρακτηριστεί ένα ελαιόλαδο ως εξαιρετικά παρθένο, η οξύτητά του δεν πρέπει να υπερβαίνει το 0,8%. Από 0,8% μέχρι και 2%, το ελαιόλαδο χαρακτηρίζεται ως παρθένο, ενώ οτιδήποτε υπερβαίνει τη συγκεκριμένη οξύτητα, χαρακτηρίζεται ως βιομηχανικό. Ωστόσο, στόχος των ελαιουργών είναι το ελαιόλαδο να μην ξεπεράσει σε οξύτητα το 0,3%.

Σπιναλόγκα (Πλάκα Λαθισίου)

Ακολούθως, κάναμε μία στάση στην ταβέρνα «Σπιναλόγκα», όπου γευτήκαμε πιάτα από της παραδοσιακής κρητικής κουζίνας. Θέα μας, το νησί της Σπιναλόγκας, γνωστό για το λεπροκομείο που λειτουργούσε εκεί μέχρι το 1957. Στο νησί μεταφέρονταν από όλη την Ελλάδα, καθώς και από το εξωτερικό, οι ασθενείς που έπασχαν από λέπρα. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να μάθετε για την ιστορία του νησιού, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στη λειτουργία του ως λεπροκομείου, αλλά, όπως λέγεται, αρχίζει γύρω στο 1526, επί Ενετοκρατίας.

tip: Το νησί είναι προσβάσιμο μόνο με καράβι. Αν θέλετε να το επισκεφθείτε, σιγουρευτείτε ότι θα πάτε σε περίοδο εντός της τουριστικής σεζόν, για να βρείτε διαθέσιμο καράβι.

*για τους ψαγμένους

Στις 30 Μαΐου 1903, η Σπιναλόγκα μετατράπηκε σε «νησί των λεπρών», με τους πρώτους ασθενείς να μεταφέρονται εκεί το 1904. Μετά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα το 1913, η Σπιναλόγκα άρχισε να δέχεται ασθενείς κι από άλλες χώρες. Κατά την περίοδο της ιταλογερμανικής κατοχής, υπό το φόβο μετάδοσης της μόλυνσης, οι κατακτητές συνέχισαν να τροφοδοτούν τους λεπρούς, διότι δεν τολμούσαν να τους αφήσουν ελεύθερους. Το 1957 το νησί σφραγίστηκε, μετά την ανακάλυψη αντιβιοτικών που χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία της αρρώστιας.

Άγιος Νικόλαος

Μετά το γεύμα μας, αφήσαμε πίσω την Πλάκα και κατευθυνθήκαμε προς την πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου, τον Άγιο Νικόλαο, όπου περάσαμε λίγο χρόνο θαυμάζοντας τη λίμνη Βουλισμένη. Πρόκειται για μία λιμνοθάλασσα στο κέντρο της πόλης τους Αγίου Νικολάου, με διάμετρο 137 μέτρα και βάθος περί τα 50 μέτρα.

*για τους ψαγμένους

Αστικός μύθος της περιοχής «θέλει» τη λίμνη να μην έχει πυθμένα. Παρόλο που δεν υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που να στοιχειοθετούν την πιο πάνω αναφορά, εικάζεται ότι η άποψη αυτή επικράτησε ανάμεσα στους ντόπιους λόγω του δυσανάλογα μεγάλου βάθους της λίμνης, σε σχέση με την επιφάνειά της ή των διαταραχών στη στάθμη του νερού που παρατήρησαν οι κάτοικοι κατά τη διάρκεια του σεισμού της Σαντορίνης, το 1956.

Κνωσός

Έχοντας γεμίσει μπαταρίες, τη δεύτερη μέρα επισκεφθήκαμε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Κρήτης, το μινωικό ανάκτορο της Κνωσού, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε ο μινωικός πολιτισμός. Η διάρκεια «ζωής» της πόλης της Κνωσού, εκτείνεται από τα νεολιθικά χρόνια, μέχρι και τον 5ο αιώνα. Η παράδοση «θέλει» το ανάκτορο να είναι η έδρα του βασιλιά Μίνωα, ενώ το ανάκτορο συνδέεται με μύθους, όπως αυτόν του Λαβύρινθού και του Μινώταυρου, καθώς και την ιστορία του Δαίδαλου και του Ίκαρου.

*για τους ψαγμένους

Το ανάκτορο διαθέτει μία μεγάλη κεντρική αυλή, έναν χώρο δημόσιων συγκεντρώσεων, καθώς και δεύτερη αυλή, από την οποία το ανάκτορο καθίστατο προσβάσιμο. Σημαντικά σημεία του αποτελούν το τριμερές ιερό, τα ιερά θησαυροφυλάκια και οι υπόστυλες κρύπτες.

Εξέχουσας σημασίας είναι η αίθουσα του Θρόνου. Το λιμάνι της Κνωσού συνδεόταν με το παλάτι, μέσω της βόρειας εισόδου. Γύρω από το ανάκτορο εκτεινόταν ο μινωικός οικισμός, ενώ οι λόφοι «φιλοξενούσαν» τα νεκροταφεία. Τα περισσότερα εκ των ευρημάτων μέσα και γύρω από το ανάκτορο, φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

Μίνως – Οινοποιείο Μηλιαράκη

Ευρισκόμενοι σε ένα νησί ξακουστό για τα κρασιά του, δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε ένα από τα γνωστότερα οινοποιεία της Κρήτης, αυτό της οικογένειας Μηλιαράκη, όπου γευτήκαμε πέντε διαφορετικές ποικιλίες κρασιού, υπό την καθοδήγηση του ιδιοκτήτη. Το οινοποιείο βρίσκεται στο κέντρο της κυριότερης αμπελοοινικής περιοχής της Κρήτης, τα Πεζά, 17 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου.

Μονή Αρκαδίου

Βαθιά ιστορική ήταν η συνέχεια της περιδιάβασής μας, καθώς κατευθυνθήκαμε στο Ρέθυμνο και συγκεκριμένα στη Μονή Αρκαδίου, η οποία δεσπόζει σε ένα οροπέδιο 23 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου, είτε από την περίοδο 961 με 1014, είτε από τα πρώτα χρόνια της Ενετοκρατίας. Το μοναστήρι διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην κρητική αντίσταση κατά την Τουρκοκρατία και την κρητική αντίσταση του 1866, όταν κυρίως γυναίκες και παιδιά αναζήτησαν καταφύγιο στη Μονή.

*για τους ψαγμένους

Η σημερινή Μονή χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και φέρει εμφανείς επιδράσεις στην αρχιτεκτονική της από την περίοδο της Αναγέννησης. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, η Μονή αποτέλεσε χώρο επιστήμης και τέχνης, με σχολείο και πλούσια βιβλιοθήκη.

Το μοναστήρι περιβάλλεται από ένα χοντρό και ψηλό τείχος. Κατά την κρητική αντίσταση του 1866 και μετά από τρεις ημέρες μάχης, μετά από εντολή του ηγούμενου της Μονής, οι Κρήτες ανατίναξαν βαρέλια με πυρίτιδα, επιλέγοντας τη θυσία παρά την παράδοση στους κατακτητές Τούρκους.

Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

Λίγο πριν αναχωρήσουμε από το νησί, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, όπου εμβαθύναμε στον μινωικό πολιτισμό, μιας κι εκεί παρουσιάζεται σχεδόν το σύνολο των ευρημάτων από την εν λόγω περίοδο και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία στην Ευρώπη. Η έκθεση αποτελείται από δείγματα όλων των περιόδων της κρητικής προϊστορίας και ιστορίας και καλύπτουν περίοδο 5.500 ετών, η οποία εκτείνεται από τη νεολιθική εποχή, μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.

Κυρίαρχη θέση στις συλλογές του κατέχουν τα μοναδικά αριστουργήματα της μινωικής τέχνης. Η συλλογή με τις μινωικές αρχαιότητες είναι η σημαντικότερη στον κόσμο και το μουσείο θεωρείται το κατ’ εξοχήν μουσείο του μινωικού πολιτισμού.

Κρήνη Μοροζίνι (ή απλώς, τα λιοντάρια)

Η Κρήνη Μοροζίνι, γνωστή απλώς ως… τα λιοντάρια, αποτελεί σήμα κατατεθέν του κέντρου του Ηρακλείου και βρίσκεται στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου. Αποτελεί σημείο συνάντησης για ντόπιους και επισκέπτες. Το νερό, έφτανε στην κρήνη από το βουνό Γιούχτας στις Αρχάνες, μέσω ενός υδραγωγείου μήκους 15 χιλιομέτρων.

Ο τάφος του Νίκου Καζαντζάκη

Τελευταία στάση πριν κατευθυνθούμε προς το αεροδρόμιο, αποτέλεσε ο τάφος του σπουδαίου κρητικού συγγραφέα, Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο των τειχών του Ηρακλείου, γνωστού ως προμαχώνα «Μαρτινένγκο».

*για τους ψαγμένους

Ο Νίκος Καζαντζάκης πέθανε από λευχαιμία στις 26 Οκτωβρίου 1957, στη Γερμανία. Όταν η σορός του έφτασε στην Αθήνα στις 4 Νοεμβρίου, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Θεόκλητος, δεν έδωσε άδεια να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα σε ναό των Αθηνών. Έτσι, παρέμεινε στο νεκροτομείο έως την επιστροφή στην πατρίδα του, την Κρήτη.

Ο τάφος του έχει χαραγμένη τη διασημότερη φράση που έγραψε ο ίδιος: «Δεν ελπίζω τίποτα. Δε φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος».

Υ.Γ. Το «Πεσκέσι» αποτελεί ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του Ηρακλείου. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.