- Πως ένας φαινομενικά λογικός και έξυπνος άνθρωπος, αποδεικνύεται ότι είναι στυγνός δολοφόνος;
- Πως ένα άτομο με επαγγελματική, οικογενειακή, οικονομική και κοινωνική υπόσταση μπορεί να εξελιχθεί σε στυγερό εγκληματία;
- Γιατί ένας ύποπτος για φρικτά εγκλήματα μπαίνει κάτω από τα “φώτα” της δημοσιότητας και δίνει απαντήσεις που αφορούν στην ειδεχθή πράξη του;
Σε αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα για την κυπριακή και ελληνική κοινή γνώμη κλήθηκε να δώσει απαντήσεις στην εκπομπή Alpha Καλημέρα ο διακεκριμένος ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας, με αφορμή το πολύκροτο θρίλερ των τριών νεκρών παιδιών στην Πάτρα.
Ο επιστήμονας εξήγησε τις διαφορές μεταξύ της στερεότυπης αντίληψης που έχει η κοινωνία αναφορικά με τους ψυχικά ασθενείς και την ικανότητα τους να διαπράξουν κάποιο έγκλημα, σε σχέση με άτομα που εμφανίζονται ως “κανονικά.”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
“Άλλο η κοινωνική κουβέντα, άλλο η αρρώστια. Η ψυχιατρική αρρώστια που σκοτώνει είναι η σχιζοφρένεια παρανοϊκού τύπου. Όταν όμως υπάρχουν οι σχιζοφρενείς παρανοϊκού τύπου, είναι άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, με φαρμακευτική ή χωρίς φαρμακευτική αγωγή και δυστυχώς μπορούν να κάνουν το κακό και έχουν μερικώς ή ολικώς το ακαταλόγιστο. Υπάρχουν όμως και “κανονικοί” άνθρωποι που είναι λογικότατοι, πανέξυπνοι, πονηροί, δοτικοί που μπορούν στην εφηβεία να διαμορφώσουν μια προσωπικότητα βίας. Δεν έχουν σχέση με φάρμακα, με αρρώστια, με ψυχιατρική, είναι θέμα χαρακτήρα. Οι γονείς το περιβάλλον, οι φίλοι, οι συγγενείς τα βλέπουν αλλά δεν μιλούν. Φοβούνται το στίγμα, φοβούνται την κοινωνία. Αυτά τα άτομα τα λογικά, όταν πάρουν πάνω τους τη βία είναι άτομα χωρίς συναισθήματα, τύψεις, ενοχές. Είναι εν δυνάμει δολοφόνοι και ήρωες του κακού”
Ο κύριος Σούρας έκανε λόγο για δολοφονικό ένστικτο που έχουν “κανονικοί” άνθρωποι και αναφέρθηκε στα παραδείγματα των δραστών για τη δολοφονία της Κάρολαϊν Κράουτς στα Γλυκά Νερά και της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, καθώς και την επίθεση εναντίον της Ιωάννας Παλαιοσπύρου με βιτριόλι.
Advertisement“Όταν τα άγρια ζώα επιτίθενται σε έναν άνθρωπο, κάθονται μετά να μελετήσουν εάν έχουν κατασπαράξει έναν άνθρωπο? Αυτό είναι το δολοφονικό ένστικτο, δεν λειτουργούν με τα συναισθήματα και τη λογική. Για παράδειγμα η υπόθεση των Γλυκών Νερών: Πιλότος, με λεφτά, από καλή οικογένεια. Στα καλά καθούμενα σκοτώνει τη γυναίκα του, κάνει τυμβορυχία παίρνοντας το παιδί βάζοντας το πάνω στο πτώμα και σκοτώνει το σκυλάκι. Αυτός ο άνθρωπος μίλησε, είπε κάτι? Ήταν ένας κανονικός άνθρωπος που μάζευε τις κάμερες και εκνευριζόταν όταν δεν του έκαναν οι δημοσιογράφοι τις ερωτήσεις που ήθελε, έβαζε μπροστά το παιδάκι του, έπαιρνε πόζες. Ένας άνθρωπος ανάμεσα μας, όμως στυγνός δολοφόνος. Στην υπόθεση Τοπαλούδη, ένας νεαρός 20 χρονών που όλη του η πορεία είχε βίαιες συμπεριφορές. Η “βιτριολού” δεν ήταν ένας άνθρωπος που κατέστρεψε έναν άλλο άνθρωπο; Είχε ετοιμαστεί, είχε πάρει ταξί, άλλαξε ταξί, πήγε στη δουλειά της, πήγε διακοπές. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι άλλο αρρώστια και άλλο διαταραχή προσωπικότητας, χωρίς βία, τύψεις και ενοχές.”
