Εάν η απόφαση εξαρτιόταν από τον Τούρκο Πρόεδρο, το Πολεμικό Ναυτικό του θα είχε βυθίσει ένα ελληνικό πλοίο στη Μεσόγειο εδώ και πολύ καιρό, γράφει η γερμανική εφημερίδα Welt, σε ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη, υπό τον τίτλο «Ο βάσει υπολογισμών πόλεμος του Eρντογάν».

Αυτό ακριβώς ζήτησε ο Τούρκος Πρόεδρος από τους στρατηγούς, σύμφωνα με πληροφορίες από στρατιωτικούς κύκλους πριν από λίγες ημέρες. Τους ζήτησε μάλιστα να το οργανώσουν, κατά τρόπο που να μην χάσει κανείς τη ζωή του. Όταν οι στρατηγοί αρνήθηκαν, κάποιος άλλος πρότεινε να ρίξουν ένα ελληνικό πολεμικό αεροσκάφος. Ο πιλότος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το κάθισμα εκτίναξης και να σωθεί. Αλλά οι στρατηγοί αρνήθηκαν κι αυτό να το κάνουν.

Κατά την προετοιμασία για πόλεμο, ο στρατός ακολουθεί μια συνήθη διαδικασία: Πρώτα διεξάγονται στο παρασκήνιο συζητήσεις με τα εμπλεκόμενα μέρη, στη συνέχεια πραγματοποιούνται στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες ακολουθούνται από μία ακριβή πολεμική άσκηση, μετά ρίχνονται προειδοποιητικές βολές -και κατόπιν εξαπολύεται η επίθεση. Η Τουρκία βρίσκεται επί του παρόντος στη φάση των «πολεμικών ασκήσεων»: Στα τέλη Αυγούστου, το Πολεμικό Ναυτικό έλαβε θέσεις. Το Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι η στρατιωτική άσκηση θα ξεκινήσει βορειοδυτικά της Κύπρου μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες.

Η σκηνοθετημένη διαμάχη του Eρντογάν για το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, η αναζήτηση για το οποίο παρατάθηκε και πάλι μέχρι αργά τον Σεπτέμβριο, προκαλώντας την οργή της Ελλάδας, έχει στην πραγματικότητα μόνο έναν σκοπό: Να εξασφαλίσει την εξουσία του Τούρκου Προέδρου και να ενώσει τους Τούρκους στο πρόσωπό του. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η εκ νέου ανακάλυψη ενός φερόμενου πλούσιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα, το οποίο είχε ήδη ανακαλυφθεί το 2004, και η φασαρία με την Ελλάδα: Όλα αυτά είναι κομμάτια ενός ψηφιδωτού, με τα οποία επιδιώκει να αποσπάσει την προσοχή του τουρκικού λαού, προκειμένου να μην στραφεί εναντίον του.

Και έτσι  προκαλεί με ρητορική πολέμου, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό κατευθύνεται βήμα-βήμα προς μια στρατιωτική αντιπαράθεση με το νατοϊκό εταίρο, την Ελλάδα. 

Ο τουρκικός λαός, ωστόσο, έχει σήμερα άλλα προβλήματα: Η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε καθοδική πορεία. Οι υψηλές κυβερνητικές δαπάνες -ειδικά για τα εξοπλιστικά προγράμματα-, τα χαμηλά επιτόκια και τα χρόνια κακοδιαχείρισης λόγω της διαφθοράς και του νεποτισμού και, επιπλέον, η πανδημία του κορωνοϊού προκάλεσαν ιστορικών διαστάσεων ύφεση στην οικονομία.

Ο Τούρκος Πρόεδρος επιθυμεί όμως να παραμείνει στην προεδρία τουλάχιστον έως το 2023 και να γιορτάσει την εκατονταετία της Τουρκικής Δημοκρατίας ως ηγέτης της. Αυτό το όνειρο κινδυνεύει να ακυρωθεί δεδομένων των κακών επιδόσεων του στις δημοσκοπήσεις και του καταρρέοντος κόμματος του Eρντογάν, του AKP.

Ο Eρντογάν το γνωρίζει αυτό, τον φοβίζει και τον κάνει πιο δημιουργικό, πιο απερίσκεπτο και πιο απρόβλεπτο.

Στο πλαίσιο αυτό, ο τουρκικός λαός δεν πρέπει να στραφεί εναντίον του, αλλά να αισθάνεται προδομένος και καταπιεσμένος από τους ξένους. Η σκηνοθετημένη μάχη για το φυσικό αέριο, το οποίο σύμφωνα με την τουρκική ερμηνεία δεν ανήκει στην Ελλάδα αλλά στην Τουρκία, διεξάγεται για να υποθάλψει τον τουρκικό εθνικισμό και να σκεπάσει την κατά του Eρντογάν ατμόσφαιρα στη χώρα. Όσο ισχυρότερη και πιο δυνατή είναι η διεθνής διαμάχη, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο.

Ο Eρντογάν δεν προκαλεί στη Μεσόγειο για να εξασφαλίσει τους εκεί φυσικούς πόρους. Η ακριβή στρατιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να αξίζει ούτως ή άλλως όσο το σχετικά λίγο φυσικό αέριο. Εκτός από αυτό, η πανδημία του κορωνοϊού μείωσε πρώτα τη ζήτηση για φυσικό αέριο και μετά την τιμή του αερίου στη διεθνή αγορά.Ο Τούρκος Πρόεδρος επιδιώκει πολύ περισσότερο να επιδείξει δύναμη στην εξωτερική και την εσωτερική πολιτική. Η Ευρώπη τον βοηθά, χωρίς να το θέλει, με το να υποστηρίζει την Ελλάδα στρατιωτικά, όπως η Κύπρος και η Γαλλία, ή ρητορικά, με το να καταδικάζουν οι χώρες της ΕΕ δημοσίως το τουρκικό θέατρο πολέμου και να στέκονται στο πλευρό της Ελλάδας.Ο Τούρκος Πρόεδρος  δεν έχει επιτεθεί ακόμη λεκτικά στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση. Πιθανότατα χρειάζεται ακόμη το Βερολίνο ως διαμεσολαβητή. Επιπλέον, η Τουρκία εξαρτάται περισσότερο από ποτέ από τις στενές οικονομικές της σχέσεις με τη Γερμανία. Ο Eρντογάν δεν έχει το προνόμιο να μπορεί να διαστρέφει τις δηλώσεις της Γερμανίας. Γι’ αυτό και συνεχίζει να προκαλεί, με την ελπίδα ότι στο τέλος θα ακούσει τις αντι-τουρκικές δηλώσεις από την Ευρώπη που χρειάζεται, προκειμένου να είναι σε θέση να ενώσει και πάλι τον λαό του πίσω από το πρόσωπό του.Όσο πιο σκληρή και πιο εχθρική προς την Τουρκία είναι η ρητορική, τόσο καλύτερα μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να πει στο λαό του κατά την παλιά και δοκιμασμένη συνταγή «εμείς ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο»: «Κοιτάξτε εκεί, όλη η Ευρώπη είναι εναντίον μας. Αλλά εμείς είμαστε πιο δυνατοί. Επειδή είμαστε Τούρκοι».