Σύντομη αλλά περιεκτική η απάντηση του παραιτηθέντα Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκου Κοτζιά στον Αλέξη Τσίπρα, λίγο μετά την αποδοχή της παραίτησης του από τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

“Έρχεται η στιγμή, λέει ο ποιητής, να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις” γράφει σε τιτίβισμα ο Νίκος Κοτζιάς, αναφέροντας ότι η κάθε πλευρά έκανε τις επιλογές της.

“Είναι καλό να θυμούνται, όμως, τον στίχο: βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι είμαι σπόρος”, καταλήγει, χρησιμοποιώντας στίχο του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Ολόκληρο το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου:

Τὸ Κορμὶ καὶ τὸ Σαράκι

μπατιρημένο κουρεῖοΣάββατο βράδυχωρὶς δουλειὰμπατιρημένο κορμὶΣάββατο βράδυχωρὶς ἔρωτα

τὸ φιλὶἑνώνει πιὸ πολὺἀπ᾿ τὸ κορμὶγι᾿ αὐτὸ τὸ ἀποφεύγουνοἱ πιὸ πολλοὶ

τὸ γατί μουδὲ χορταίνει μόνο μὲ χάδιαθέλει καὶ φαΐτὸ κορμί μουδὲ χορταίνει μόνο μὲ φαΐθέλει καὶ χάδια

ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἀφηρημένα οὐσιαστικὰπειράζει νὰ ἑξαιρέσουμε τὴ μοναξιά;

ἀφαίρεσε τὴ νύχτα ἀπ᾿ τὰ μάτια σου –πῶς νὰ παλέψω μόνος με τοὺς δυό σας;

ἡ νύχτα εἶναι παγερὴκαὶ μ᾿ ἔχεις στήσειμὲ γέλασεςμὲ γέρασες

μὴν καταργεῖτε τὴν ὑπογεγραμμένηἰδίως κάτω ἀπὸ τὸ ὠμέγαεἶναι κρῖμα νὰ ἐκλείψειἡ πιὸ μικρὴ ἀσέλγειατοῦ ἀλφαβήτου μας

κάθε φορὰ ποὺ νομίζω πὼς σ᾿ ἔχω στὸ χέριβλέπω πόσο ὁ ἔρωτας εἶναι ἀχειροποίητος

ἔλαιον θέλω καὶ οὐ θυσίανκι ἐμεῖς ποὺ θυσιαστήκαμε;κι ἐμεῖς ποὺ δὲ λαδώσαμε;

ἔχτισα τὸν παράδεισό μουμὲ τὰ ὑλικὰ τῆς κόλασής σου

θυσίασα τὸν ὕπνο μου κυρίαγιὰ νὰ διαβάσω τὰ ποιήματά σαςκι ἐκεῖνα μ᾿ ἀποκοίμησαν

Θανάση γιατί ἔκοψες τὸ ἄλφα ἀπὸ μπροστά;γιὰ ἕνα γράμμα χάνεις τὴν ἀθανασία

τὰ πρόβατα ἀπήργησανζητοῦν καλύτερες συνθῆκες σφαγῆς

«ὅταν πεθάνω, νὰ μὲ θάψτε στὸ χωριό» –θέλουν νὰ τιμήσουν μὲ τὸ πτῶμα τουςτὴν πατρίδα ποὺ ἀρνήθηκαν μὲ τὸ σῶμα τους

ὡραῖα ἑρμηνεύεις τὰ τραγούδιαἂς δοῦμε πῶς τὰ καταφέρνεις καὶ στὰ παρατράγουδα

καὶ τί δὲν κάνατε γιὰ νὰ μὲ θάψετεὅμως ξεχάσατε πὼς ἤμουν σπόρος

μιὰ γυναῖκα στὸ δρόμομαλώνει τὸ παιδάκι της«δε θὰ πᾶμε στὸ σπίτι;θὰ σὲ κρεμάσω ἀνάποδα»γύρισα κι εἶδα τὸ μικρό:ἤτανε κιόλας κρεμασμένο

ἡ νύχτα μὲ ὁδήγησε σ᾿ αὐτοὺς τοὺς δρόμους;ἢ αὐτοὶ οἱ δρόμοι μὲ ὁδήγησαν στὴ νύχτα;

γιὰ τὸ πέτσινο σακάκι σουποὺ σὲ κάνει τόσο ὡραῖοἔχασε τὴ ζωή του ἕνα ζῷοκαὶ κοντεύω νὰ τὴ χάσω κι ἐγώ