Λυπηρές είναι οι διαπιστώσεις της παιδοψυχολόγου Χριστίνας Μπογιατζή, η οποία “διάβασε” τις ζωγραφιές της άτυχης Τζωρτζίνας.
Μιλώντας στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση, η κ. Μπογιατζή ανέλυσε τη σημασία όσων αποτύπωσε στο χαρτί το 9χρονο κορίτσι και πώς αυτά φαίνονται να συνδέονται με όσα βγαίνουν στην επιφάνεια για το τι βίωνε στο σπίτι της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αναφερόμενη αρχικά στην επιτοίχια ζωγραφιά της Τζωρτζίνας που δείχνει έναν άγγελο, μια μεγάλη καρδιά και ένα… δέντρο- κρεμάλα, η κ. Μπογιατζή εξήγησε,
“Η Τζωρτζίνα είχε ζωγραφίσει ένα δέντρο. Επικρατεί το στοιχείο του οριζόντιου κορμού, μοιάζει πολύ με κρεμάλα. Δεν δικαιολογείται η οριζόντια δοκός να είναι πιο παχιά από την κάθετη, γιατί ένα δέντρο στηρίζεται στον κάθετο κορμό. Και έχει στρέψει τον οριζόντιο κορμό στα δεξιά, ενώ η επιτοίχια ζωγραφιά στρέφει τον κορμό αριστερά. Aυτό εμένα κάτι μου λέει, γιατί γράφει και για εσάς.”
Ερωτηθείσα για το σε ποια άτομα θα μπορούσε να αναφέρεται με την αναγραφή “για εσάς”, η παιδοψυχολόγος είπε ότι πιθανόν να εννοούσε ανθρώπους που θα μπορούσαν να κοιτάξουν τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε η Ρούλα Πισπιρίγκου, η Τζωρτζίνα είχε δημιουργήσει την εν λόγω ζωγραφιά την ημέρα της Γιορτής της Μητέρας. Το άτομο με τα φτερά, όπως είπε η Ρούλα Πισπιρίγκου, αφορούσε την ίδια τη μητέρα που πετάει. Από την πλευρά της η κ. Μπογιατζή ως ειδικός απέρριψε τη συγκεκριμένη ερμηνεία, αναφέροντας,
Advertisement“Αυτό που πετάει μέσα στην καρδιά δεν θεωρώ ότι μπορεί να είναι η μητέρα. Όταν είναι εν ζωή η μητέρα μας δεν τη ζωγραφίζουμε σαν άγγελο ή σαν κάποιον που πετάει. Τη θέλουμε κοντά μας, ειδικά όταν υπάρχει μέσα στην οικογένεια θάνατος ή κάποια ασθένεια… Για εμένα αυτή η καρδιά εσωκλείει τη μητέρα αριστερά και όχι δεξιά, και δεξιά είναι ένα άλλο ον, θα μπορούσε να είναι μια από τις αδερφές της ή ο εαυτός της.”
Μιλώντας για τη δεύτερη ζωγραφιά, η κ. Μπογιατζή είπε πως έχει μια συνοχή με τις προηγούμενες ζωγραφιές, κάτι που όπως ανέφερε έδωσε στην ίδια μια μεγάλη ώθηση να δώσει τη δική της ανάλυση.
Advertisement“Όλες οι ζωγραφιές που είχα δει είχαν μια συνοχή. Εδώ πάλι έχουμε μαύρο και έχουμε ένα παιδί το οποίο κοιτάζει από την άλλη. Πάλι έχουμε ένα παιδί να κοιτάζει από μακριά. Στο δέντρο είναι στο αριστερό κομμάτι του πλαισίου και κοιτάζει από μακριά. Και εδώ κοιτάζει αλλού.”
Η παιδοψυχολόγος εξήγησε ότι τα παιδιά μέχρι τριών ετών βρίσκονται στο στάδιο που μουτζουρώνουν στο χαρτί, μέχρι τα πέντε έτη βρίσκονται στο προσχηματικό στάδιο όπου οι ζωγραφιές έχουν ένα μικρό ρεαλισμό, ενώ μέχρι τα εννέα έτη το παιδί είναι στο σχηματικό στάδιο και ζωγραφίζει βάθος, ρεαλισμό και ερμηνεία.
“Τις ζωγραφιές των παιδιών από τα πέντε τους έτη μέχρι και τα εννιά, πρέπει όλοι να τις βλέπουμε με μεγάλη προσοχή. Να εστιάζουμε στα σχήματα, στις θέσεις αντικειμένων, ποιος είναι ψηλά, ποιος είναι χαμηλά, δεξιά και αριστερά, να εστιάζουμε λιγότερο στα χρώματα. Να εστιάζουμε και στα σύμβολα.”
Πολλές φορές όταν κάτι είναι επίμονο στις ζωγραφιές των παιδιών, δήλωσε η κ. Μπογιατζή, και όταν έχουμε μια σχετική γνώση του ιστορικού, με κάποια εμπειρία και κατανόηση του παιδικού ψυχισμού, μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα τα οποία, αν χρειαστεί, μπορούν να υποβληθούν σε αμφισβήτηση.
