Την Ελλάδα ανακηρύσσει «χώρα της χρονιάς» για το 2023 ο Economist, μία άτυπη διάκριση που το βρετανικό περιοδικό θέσπισε το 2013. Όπως αναφέρει στο σκεπτικό του ο Economist, μετά από χρόνια επώδυνης αναδιάρθρωσης η Ελλάδα κατετάγη στην κορυφή της φετινής κατάταξης του περιοδικού για τις πλούσιες οικονομίες.

Επίσης, γράφει ότι η κεντροδεξιά Κυβέρνηση της χώρας επανεξελέγη τον Ιούνιο, με μια εξωτερική πολιτική που είναι φιλική προς την Αμερική και την ΕΕ και επιφυλακτική έναντι της Ρωσίας.

«Η Ελλάδα δείχνει πως από τα πρόθυρα της κατάρρευσης είναι δυνατό να εφαρμοστούν σκληρές, λογικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, να επανοικοδομηθεί το κοινωνικό συμβόλαιο, να επιδειχθεί συγκρατημένος πατριωτισμός και ακόμα να κερδηθούν εκλογές. Με τον μισό κόσμο να ετοιμάζεται να ψηφίσει το 2014, οι δημοκράτες παντού θα πρέπει να δώσουν προσοχή», αναφέρει το σχετικό άρθρο του περιοδικού.

Η σημερινή κατάσταση αντιπαραβάλλεται στο ίδιο άρθρο με μια Ελλάδα προ δέκα ετών που είχε «παραλύσει» από την κρίση χρέους και γινόταν αντικείμενο χλευασμού στη Wall Street, με εισοδήματα καταποντισμένα, το κοινωνικό συμβόλαιο να διαρρηγνύεται και εξτρεμιστικά κόμματα από αριστερά και δεξιά να προχωρούν ανεξέλεγκτα.

Προστίθεται ότι η Κυβέρνηση ήταν τόσο απεγνωσμένη που στράφηκε προς την Κίνα, σε εταιρεία της οποίας πωλήθηκε το λιμάνι του Πειραιά.

Σημειώνεται δε πως η Ελλάδα δεν είναι τέλεια, με αναφορά στο δυστύχημα των Τεμπών που αποκάλυψε «διαφθορά και πρόχειρες υποδομές», καθώς επίσης στο «σκάνδαλο των παρακολουθήσεων» και στην «κακή μεταχείριση μεταναστών» που δείχνουν περιθώρια βελτίωσης ως προς τις ατομικές ελευθερίες.

Μεταξύ άλλων χωρών που ο Economist εξέτασε ως πιθανές νικήτριες φέτος, για διάφορους λόγους, αναφέρονται η Βραζιλία, η Πολωνία, το Ανατολικό Τιμόρ, η Λιβερία, οι Φιλιππίνες, η Φινλανδία, η Μολδαβία και η περσινή νικήτρια Ουκρανία.

Ο Economist επιλέγει τη χώρα της χρονιάς με βάση την καλύτερη βελτίωση επίδοσης σε βασικούς τομείς. Στο παρελθόν αυτή η άτυπη διάκριση έχει απονεμηθεί στην Ιταλία (για μεταρρυθμίσεις υπό τον Μάριο Ντράγκι), την Τυνησία (για τον εκδημοκρατισμό της), το Ουζμπεκιστάν (για την κατάργηση της δουλείας) και την Κολομβία (για την ειρηνευτική συμφωνία με τους αντάρτες).