της Όλγας Κωνσταντίνου

Ανέλαβαν τον σπουδαίο και πολύπλευρο ρόλο της μητέρας και έβαλαν στην αγκαλιά τους δεκάδες παιδιά, που έφτασαν στα παιδικά χωριά SOS μετά από εισαγγελική παρέμβαση. Παιδιά που αναζητούσαν μια ασφαλή στέγη και συναισθηματική σταθερότητα.

Μια τέτοια μαμά αγκαλιάς είναι και η Έφη Μάμη, η οποία μεγαλώνει σήμερα 5 κορίτσια και 1 αγόρι, από 15 έως 19 ετών. Πριν 14 χρόνια, μια αγγελία στην εφημερίδα, την οδήγησε στο παιδικό χωριό SOS στη Βάρη. 

“Μ’ αρέσει να φροντίζω. Σαν να γεννήθηκα γι’ αυτό.”

Η πρώτη γνωριμία με τα παιδιά που αναλαμβάνει είναι πάντα δύσκολη.

“Θέλουν τον χρόνο προσαρμογής. Και πώς και τα άλλα παιδιά θα το δεχτούνε γιατί είναι λίγο… Είναι πέντε παιδιά, έρχεται και ένα έκτο. Είναι λίγο εισβολέας. Όπως συμβαίνει και σε μια φυσική οικογένεια και λίγο ζηλεύουν ότι θα πάρει ποσοστό από την αγάπη της μαμάς αλλά και γι’ αυτό που θα πρέπει να προσαρμοστεί με μια γυναίκα που δεν την γνωρίζει. Είναι μακρυά από τους δικούς του. Είναι με καινούργια παιδιά. Κι όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά τόσο πιο εύκολο είναι να προσαρμοστούν.”

Ένα πολύ δύσκολο λειτούργημα αφού η ψυχολογία αυτών των παιδιών είναι συνήθως ευάλωτη.

Advertisement

“Η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε είναι συνήθως το συναίσθημα των παιδιών. Στο ότι έχει να κάνει με το ότι έχει να κάνει όταν δεν έρχονται συχνά σε επαφή με τους δικούς τους. Είτε όταν είναι ένα προγραμματισμένο ραντεβού με τον γονιό και ο γονιός δεν θα έρθει, το πρώτο άσχημο κύμα το τρώμε εμείς, γιατί θα επιστρέψει στο σπίτι κακοδιάθετο. Γιατί δεν ήρθε η μαμά μου, γιατί δεν ήρθε ο μπαμπάς μου. Έχουμε εκεί λίγο μια γκρίνια, μια στεναχώρια μια απομόνωση.”

Η καθημερινότητα της δεν διαφέρει σε τίποτα από μια άλλη μαμά. Ο ρόλος τους περιλαμβάνει όλα εκείνα που απαιτεί το μεγάλωμα ενός παιδιού.

Στην αγκαλιά της έβαλε ακόμα 6 παιδιά τα οποία μεγάλωσαν και άνοιξαν τα φτερά τους και πήραν τον δρόμο τους, με τον κάθε αποχωρισμό να είναι δύσκολος.

“Εντάξει. Δακρύβρεχτα πράγματα και από τις δυο πλευρές. Είναι πολύ δύσκολο όταν έχεις μάθει να μεγαλώνεις με κάποια παιδιά. Όσο και να θέλεις να είσαι επαγγελματίας και να μη βάζεις συναίσθημα δεν μπορείς να μη δεν βάλεις συναίσθημα. Είναι πολύ δύσκολο.”

Η Έφη δηλώνει περήφανη μαμά για τα παιδιά που είχε αναλάβει.

“Πάρα πολλές οι όμορφες στιγμές. Να πω για βραβεύσεις, πτυχία σε ντράμς; Παρελάσεις; Απολυτήρια λυκείων, αριστεύσεις. Περήφανη μάνα!”

Οι δεσμοί όμως έγιναν τόσο ισχυροί, που δεν… σπάνε.

“Ναι! Συνήθως έρχονται σε γιορτές στο χωριό. Κάνουν Χριστούγεννα – Πάσχα μαζί μας αν δεν έχουν επιστρέψει στη φυσική τους οικογένεια. Έχουμε τηλεφωνική επικοινωνία. Ή με τα σόσιαλ.”

Πριν γίνουν “μαμάδες αγκαλιάς“ εργάζονται ως θείες SOS, αναλαμβάνοντας τα μικρότερα παιδιά που φιλοξενούνται στον ξενώνα βρεφών των χωριών, για μικρότερο χρονικό διάστημα μέχρι να δοθούν σε ανάδοχες οικογένειες.

Μια από αυτές και η Κατερίνα Γαλήνη που ανέλαβε συνειδητά αυτό τον ρόλο, όταν τα δικά της βιολογικά παιδιά μεγάλωσαν.

“Εγώ είμαι μητέρα, γιαγιά και αποφάσισα σε κάποια στιγμή να κάνω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Ήμουν στο κομμάτι των πωλήσεων, σε διοικητικό κομμάτι πωλήσεων για 15 χρόνια. Κάποια στιγμή αποφάσισα να σταματήσω να κυνηγάω τα χρήματα και τους στόχους τους οικονομικούς και είπα ότι θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Μ’ αρέσουν τα παιδιά πάρα πολύ και έφτασα εκεί στα παιδικά χωριά SOS.”

Η δικιά της καθημερινότητα είναι γεμάτη με πολύ παιχνίδι, αγκαλιές και πολλές δουλειές. Σήμερα μεγαλώνει δυο παιδάκια ενώ έχει ήδη αποχωριστεί 12. Μαζί μαθαίνουν τις πρώτες τους λέξεις και κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

“Αρκετά δύσκολος ο αποχωρισμός και αυτό είναι και η δυσκολία στη δουλειά μας. Αλλά αυτός είναι ο στόχος. Με αυτή την προϋπόθεση ξεκινάς. Δηλαδή έχεις μέσα στο μυαλό σου από την αρχή. Σε αυτούς τους 18 μήνες γι αυτό τα προετοιμάζεις για να μπορέσουν κι αυτά να φύγουν.”

Τα παιδικά χωριά SOS είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός και στα σπιτάκια του σήμερα φιλοξενούνται 150 παιδιά από όλη την Ελλάδα.

Έξω στην κοινωνία στιγματίζονται τα παιδιά από τα παιδικά χωριά SOS.

“Είναι ναι… Το αντιμετωπίζουμε με δουλειά… Και ατομική των παιδιών με θεραπεία τους και κουβέντα με μας. Κάποια στιγμή το παίρνουν απόφαση τα παιδιά ότι ανήκουν σε ένα χώρο και αυτός είναι και τον αποδέχονται. Δεν είναι και ντροπή στην τελική.”

Η Επιτροπή Μητέρων Συγγενών Εθνοφρουρών Λευκωσίας τίμησε στο πρόσωπο της Έφης και της Κατερίνας τις “μητέρες της καρδιάς” των παιδικών χωριών ΣΟΣ σε μια τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου. Στο πλαίσιο αυτό τιμήθηκαν και 2 Κύπριες ανάδοχες μητέρες.