Ένα μεγάλο εύρος υπηρεσιών από την βρεφική, παιδική, εφηβική, ενήλικη ζωή μέχρι και την τρίτη ηλικία, καλύπτουν οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, η Διευθύντρια Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στην Κύπρο Άννα Παραδεισιώτου μιλώντας στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση, αναφέρθηκε στο ρόλο των υπηρεσιών και στις ανάγκες που καλύπτουν.

«Ο ρόλος των υπηρεσιών ψυχικής υγείας είναι πολύπλευρος και έχουμε αναπτύξει πολλές υπηρεσίες παγκύπρια, τόσο ενδονοσοκομειακά όσο και εξωνοσοκομειακά…Έχουμε τομές που αφορούν εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες όπως είναι τα επαγγελματικά στελεχωμένα εξωτερικά ιατρεία, έχουμε κέντρα ημέρας, έχουμε δομές εργασιακής αποκατάστασης και ενδυνάμωσης, όπως βέβαια έχουμε και ενδονοσοκομειακές μονάδες, τόσο για εφήβους στο Μακάρειο νοσοκομείο…»

Αρκετές από τις υπηρεσίες που προσφέρουν, είναι ενταγμένες στο ΓεΣΥ όπως ανέφερε, ωστόσο υπάρχουν και αρκετές υπηρεσίες που δεν καλύπτονται από το ΓεΣΥ αλλά είναι στην εποπτεία του κράτους και χρηματοδοτούνται στα πλαίσια σχετικής χορηγίας από το Υπουργείο Υγείας.

Η κ. Παραδεισιώτου τόνισε παράλληλα πως πρόσβαση στις υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, δεν έχουν μόνο δικαούχοι του ΓεΣΥ αλλά και όλοι οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπω πρόσφυγες και αιτητές ασύλου.

«Τα πιο συχνά προβλήματα ψυχικής υγείας έχουν να κάνουν με συναισθηματικές διαταραχές, με αγχώδεις διαταραχές, έχουμε μια αύξηση στα προβλήματα εξάρτησης από ουσίες αλλά και από τον τζόγο και από το διαδίκτυο..Έχουμε επίσης προβλήματα, που μπορεί μεν να μην συγκροτούν μια δομημένη ψυχιατρική διάγνωση, αλλά χρειάζεται να εμπλακούν οι λειτουργοί μας, σε περίπτωση όπου έχουμε ένα δυσλειτουργικό καθεστώς σε μια οικογένεια…Επίσης προσφέρουμε αρκετές υπηρεσίες σε άλλα υπουργεία και θεσμούς, στο να αξιολογηθούν πολίτες λόγω των δικών τους αιτημάτων που έχουν.»

Ερωτηθείς για τις αυτοχειρίες και αν υπάρχουν στοιχεία που καταγράφονται, η κ. Παραδεισιώτου ανέφερε πως αυτή τη περίοδο γίνεται μια προσπάθεια ώστε να καταγραφεί μια εθνική στρατηγική για τα θέματα αυτά.

«Ήδη έχουμε κάνει κάποιες συναντήσεις με επιστημονικές εταιρίες, με πανεπιστημιακούς θεσμούς, με την Αστυνομία με τις κοινωνικές υπηρεσίες ώστε να γίνουν γραπτές εισηγήσεις για το θέμα αυτό, ώστε να καταγραφεί το πραγματικό πρόβλημα που υπάρχει στην Κύπρο και για να ληφθούν μέτρα στο επίπεδο της πρόληψης αλλά και της παρέμβασης για να μειωθεί αυτό το φαινόμενο.»