Η ΠΑΣΥΚΙ θεωρεί ότι η Κύπρος οδηγήθηκε σε γενικό lockdown, όχι μόνο από την έλλειψη κλινών και πόρων, αλλά και από την απουσία σωστής και έγκαιρης οργάνωσης και διαχείρισης εντός των δημοσίων νοσηλευτηρίων, σημειώνοντας πως δυστυχώς οι αρμόδιες αρχές, δεν φρόντισαν να αξιοποιήσουν το πλεονέκτημα του πολύτιμου χρόνου που κερδίσαμε, τις εμπειρίες και γνώσεις που αποκτήσαμε, για να οργανώσουν το σύστημα υγείας γενικά, αλλά και τα Δημόσια Νοσηλευτήρια ειδικότερα για το δεύτερο κύμα.

Σε ανακοίνωσή της, η ΠΑΣΥΚΙ αναφέρει ότι δυστυχώς οι αρμόδιες αρχές «κώφευσαν στα καλέσματα μας και αγνόησαν τις έγκαιρες εκκλήσεις μας, για καταρτισμό ενός σφαιρικού και συντονισμένου σχεδίου διαχείρισης της Πανδημίας, όταν υπήρχε ο διαθέσιμος χρόνος».

Όπως σημειώνει «ο αναγκαίος εποπτικός και συντονιστικός ρόλος του Υπουργείου Υγείας μετά λύπης μας δεν απέδωσε τα αναμενόμενα για τέτοιου είδους υγειονομικά προβλήματα», για να συμπληρώσει ότι χαρακτηριστικά υπενθυμίζουμε τη δυστοκία και τις διαφορετικές ανακοινώσεις και τοποθετήσεις στο να ανακοινωθεί ποια υποδομή θα έφερε τον τίτλο του νοσοκομείου αναφοράς».

Δεν φρόντισαν, προσθέτει, «να προσλάβουν έγκαιρα νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό για να καλύψει τις ανάγκες των νέων εντατικών και θαλάμων COVID-19, δεν εκπαίδευσαν το υφιστάμενο προσωπικό σε βασικές αρχές εντατικής νοσηλείας και θεραπείας όπως παρότρυνε η Επίτροπος Υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Εντατικής Θεραπείας, δεν ανέπτυξαν τις αναγκαίες υποδομές και εξοπλισμό στο σύνολο των δημοσίων νοσηλευτηρίων».

Συνεχίζοντας η ΠΑΣΥΚΙ αναφέρει πως «η απουσία ολοκληρωμένου και κατατεθειμένου πλάνου διαχείρισης από την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο μέχρι την αποκατάσταση του μετά από μακρόχρονη νοσηλεία, η μη ύπαρξη οδηγιών θεραπείας και ομοιόμορφης αντιμετώπισης των κρουσμάτων στο σύνολο των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων, η μη δημιουργία Θαλάμου Βραχείας νοσηλείας COVID-19, η επιφόρτιση των ΤΑΕΠ και διαχείριση των ασθενών από τα Τμήματα, θέτουν σε σοβαρούς κινδύνους για επιμόλυνση και διασπορά της νόσου ενδονοσοκομειακά».

Σημειώνει ότι «οι καθημερινοί αυτοσχεδιασμοί και ερασιτεχνισμοί της διεύθυνσης του ΟΚΥπΥ που προκαλούν αναστάτωση στις τάξεις των επαγγελματιών υγείας, δεν μας επιτρέπουν να μείνουμε αμέτοχοι, δεν μας επιτρέπουν τον εφησυχασμό», προσθέτοντας πως «η προσπάθεια επιβολής αποφάσεων, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα κάθε ειδικότητας, το ποσοστό πληρότητας των κλινικών, η εξωνοσοκομειακή δραστηριότητα, η επαφή με ανοσοκατασταλμένους ασθενείς, η υφιστάμενη υποστελέχωση, η απορρόφηση των ειδικευομένων ιατρών στις κλινικές COVID-19, οι ουσιώδεις και μοναδικές υπηρεσίες που παρέχουν οι κλινικές του Ο.Κ.Υπ.Υ (πρωτογενής αγγειοπλαστική, επεμβατική πνευμονολογία, αιμοκάθαρση, αιματολογία κ.λπ.), η κόπωση και το ήδη επιβαρυμένο πρόγραμμα εφημεριών σε ορισμένες κλινικές, δημιουργεί τεράστια προβλήματα».

«Δυστυχώς σε γενικό Lockdown οδηγηθήκαμε όχι μόνο από την έλλειψη κλινών και πόρων αλλά και από την απουσία σωστής και έγκαιρης οργάνωσης και διαχείρισης εντός των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων. Προφανώς το περιβόητο επιχειρησιακό πλάνο του ΟΚΥπΥ αυτά προβλέπει», αναφέρει.

Τέλος, διαβεβαιώνει ότι «οι ιατροί του Δημοσίου έχοντας πλήρη αίσθηση της ευθύνης παραμένουν πιστοί έναντι στο καθήκον τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να τύχουν εκμετάλλευσης από τον ΟΚΥπΥ, αλλά ούτε και να ακολουθούν οδηγίες που δεν αντικατοπτρίζουν τη σωστή άσκηση της ιατρικής».