«Πώς μπορεί να ζήσει κάποιος χωρίς ψυγείο; Χωρίς φούρνο μικροκυμάτων, χωρίς ειδικά μπιμπερό για τα μωρά, χωρίς τηλεόραση κάπως αντέχουμε. Αλλά χωρίς ψυγείο;», διαβάζουμε στον πρόλογο του βιβλίου της Γαλλίδας δημοσιογράφου Marie Cochard «Η περιπέτειά μας χωρίς ψυγείο ή σχεδόν…».

Ως ειδική σε θέματα οικολογίας, η ίδια θέλησε να πειραματιστεί και να μπει στη διαδικασία να προσπαθήσει να επιβιώσει για έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς τη βοήθεια της συσκευής που δεν λείπει από κανένα σπίτι. Μιας συσκευής που για την ίδια δεν ήταν ποτέ καλός φίλος, μιας και εκείνη ανέκαθεν προτιμούσε να αγοράσει βιολογικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς, τα οποία τις περισσότερες φορές διατηρούσε εκτός ψυγείου. 

Πόσο δύσκολο θα ήταν, λοιπόν, να ζήσει σε ένα σπίτι χωρίς τη συγκεκριμένη οικιακή συσκευή; Να που έμαθε και το μοιράζεται μαζί μας.  Ως σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, η Cochard αναγκάστηκε να αλλάξει ακόμα περισσότερο τις συνήθειές της, με βασική αλλαγή την αγορά τροφίμων όπως κρέας και ψάρι για μία μόνο δόση μαγειρέματος. Το γάλα που αγόραζε ήταν πλέον φυτικό, ενώ έμαθε πως η ζάχαρη, το αλάτι και το ξύδι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως μέσα διατήρησης τροφίμων. Και αυτά είναι μόλις μερικά από τα «μυστικά» που έχει να μοιραστεί μαζί μας.  

Όπως αποκαλύπτει στο βιβλίο της, μετά το τέλος του πειράματος, αυτή και η οικογένειά της αποφάσισαν να ζήσουν οριστικά πλέον δίχως ψυγείο. Στο σπίτι τους θα βρει κανείς μόνο έναν καταψύκτη που χρησιμοποιούν για τη φύλαξη πολύ συγκεκριμένων τροφίμων – κυρίως λαχανικών από τον κήπο τους.

«Με το πείραμα αυτό θέλαμε να ξαναδώσουμε αξία στα υλικά που αγοράζουμε, να προσπαθήσουμε να μην πετάμε τρόφιμα και να σεβόμαστε τα υλικά. Το ίδιο προτείνουμε και σε εσάς. Δεν είμαστε ακραίοι. Ο σύζυγός μου αγαπάει τις φρέσκες μπύρες. Και τα παιδιά μας αγαπούν ένα παγωτό το καλοκαίρι.

Η ιδέα είναι λοιπόν όχι να αποκλείσουμε το κρύο από το σπίτι μας, αλλά να αλλάξουμε μέθοδο συντήρησης στα τρόφιμα», γράφει και συνεχίζει με ένα μακροσκελές κείμενο το οποίο θα πρέπει πιθανότητα να διαβάσουμε ξανά και ξανά μέχρι να «αποθηκεύσουμε» τις σημαντικότερες λεπτομέρειες:

«Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι χρησιμοποιούμε το ψυγείο σαν ντουλάπι. Μηχανικά, μπαίνουμε στο σπίτι και τα πετάμε όλα εκεί μέσα: Τον καφέ, το μέλι, τη μουστάρδα, τα φρούτα και τα λαχανικά… Αλλά τα περισσότερα τρόφιμα δεν χρειάζεται να μπαίνουν στο ψυγείο.

Όταν δεν έχεις ψυγείο πρέπει να κάνεις τα πράγματα διαφορετικά. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να ισχύσει για κάποιον που τρέφεται μόνο με έτοιμα κατεψυγμένα πιάτα.Σιγά σιγά έμαθα συνταγές συντήρησης τροφίμων. Πώς γίνονται οι κονσέρβες, η αποστείρωση, η αποξήρανση. Συνάντησα, επίσης, ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς και άλλες χώρες για να μάθω πώς το κάνουν εκείνοι.

Συνειδητοποίησα ότι όλα όσα τρώμε σήμερα έχουν προβλήματα εξαιτίας της μεταφοράς τους και των ψυγείων στα οποία διατηρούνται. Έτσι, τα προϊόντα από τα ψυγεία έχουν ελάχιστες βιταμίνες, κακή γεύση, και ελάχιστη διατροφική αξία.

Πάρτε για παράδειγμα ένα φακελάκι τριμμένο τυρί. Τώρα ξέρω ότι δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να τρίβεις το τυρί πολύ καιρό πριν, ακόμη και χρόνια. Το τυρί στα σακουλάκια δεν έχει καμία γεύση και μουχλιάζει γρήγορα. Τα έτοιμα και συσκευασμένα προϊόντα έχουν ημερομηνίες κατανάλωσης και αυτό αναγκάζει τον πελάτη να αγοράζει και να πετάει, να αγοράζει και να πετάει, συνεχώς…

Αν δεν θες να πετάς τρόφιμα, πρέπει να μάθεις να τα διατηρείς. Όπως εξηγώ, για παράδειγμα, στο βιβλίο μου, είναι ότι αν θες να διατηρήσεις κάποια αχλάδια πρέπει να βάλεις κερί στην ουρά τους. Mπορείς να αποξηράνεις φρούτα και να τα βάλεις σε γυάλινα μπουκάλια.

Αν θέλεις να διατηρήσεις μήλα πρέπει να τα βάλεις σε καφάσι και να χωρίσεις με φελό. Όταν αγοράζετε ένα πράγμα είναι ακόμη ζωντανό. Ένα καρότο, για παράδειγμα, αν το βάλετε σε άμμο συνεχίζει αν ζει. Ένα πράσο με το κεφάλι στο νερό συνεχίζει να μεγαλώνει!

Άλλαξαν αρκετά στη ζωή μου τώρα που δεν έχω ψυγείο. Κάνω ψώνια πιο συχνά, μια ή δύο φορές την εβδομάδα. Αγοράζω λιγότερα πράγματα αλλά καλύτερα. Αγοράζω μόνο βιολογικά προϊόντα και ελάχιστο κρέας, μόνο μία φορά την εβδομάδα ή μία φορά στις 15 ημέρες και μόνο όταν βρίσκω έναν κρεοπώλη με βιολογικά προϊόντα. Στο σπίτι τρώμε το κρέας μια ώρα αφότου το αγοράσουμε. Το ίδιο κάνουμε με το ψάρι.

Δεν είναι για εμάς απαραίτητο να έχουμε το τάδε ή τάδε προϊόν. Περιέργως, τρώμε πιο φρέσκα πράγματα από τότε που δεν έχουμε ψυγείο.

Επειδή δεν έχουμε ψυγείο δεν τρώμε πια γιαούρτια. Καλύτερα, το τυρί μας αρκεί. Για να κρυώσουμε μια μπύρα την τυλίγουμε σε πετσέτα και την βάζουμε για λίγο στην κατάψυξη.

Μέσα σε μισή ημέρα φτιάχνω μπουκάλια με μαρμελάδα και σάλτσα ντομάτας. Έτσι, έχω τρόφιμα για μήνες. Είναι απόλαυση, δεν είναι μπελάς. Είναι μεγάλη ικανοποίηση για μένα να μου λένε τα παιδιά μου πόσο νόστιμα είναι τα δικά μας προϊόντα! 

Στο βιβλίο μου προσπαθώ να δώσω συνταγές και κόλπα για να διατηρούν οι άνθρωποι καλύτερα τα τρόφιμά τους και να πετάνε λιγότερο. Για να μάθουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους, να γνωρίσουν τα φρέσκα προϊόντα. Αυτός είναι ο στόχος μου, όχι να πείσω κάποιον να βγάλει με το ζόρι την πρίζα».