«Δεν μπορώ να αφήσω την Αντιόχεια και να φύγω», δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο πατήρ Παύλος ο οποίος μετά τον μεγάλο σεισμό των 7,8 Ρίχτερ του Καχραμάνμαρας ζει σε ένα αντίσκηνο μαζί με όσους έχουν ορθόδοξους Χριστιανούς έχουν απομείνει στην περιοχή. 

«Είμαστε 10 χιλιάδες ορθόδοξοι Χριστιανοί σε ολόκληρη την επαρχία του Χατάι, εκ των οποίων οι 1200 στην Αντιόχεια. Ωστόσο μετά το σεισμό το 90% έφυγε είτε για την Μερσίνη είτε για την Κωνσταντινούπολη. 25 άτομα είναι κάτω από τα ερείπια. Εγώ θα μείνω και δεν θα φύγω καθόλου, εδώ είναι η Αντιόχεια, δεν μπορώ να αφήσω την Αντιόχεια και να φύγω. Θα μείνω μέχρι να επιστρέψουν οι άνθρωποι εδώ», είπε ο πατήρ Παύλος.

Η Αντιόχεια υπήρξε το λίκνο του ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και η πόλη αποτέλεσε το σταυροδρόμι των μεγάλων φιλοσοφικών ρευμάτων, με μεγάλη ανάπτυξη των γραμμάτων και των επιστημών. Υπήρξε η πόλη των εθνικών, φιλοσοφικών και θρησκευτικών αντιθέσεων, αλλά και των θεαμάτων, της πολυπολιτισμικότητας και των ακραίων εκφραστικών εκδηλώσεων.

Σήμερα είναι το σταυροδρόμι των εκκλησιών. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, άλλοι ελληνικής και άλλη συριακής καταγωγής, είναι ένα σημαντικό μέλος του πληθυσμού. Πολλοί Αντιοχείς, όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται στα ελληνικά οι αραβικής καταγωγής χριστιανοί ορθόδοξοι της Αντιοχείας, εγκαταλείποντας την Αντιόχεια πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη και εντάσσονται στην κοινότητα των Ρωμιών. Πηγαίνουν τα παιδιά τους σε ρωμαϊκά σχολεία ενώ οι ίδιοι βρίσκουν συχνά δουλειές ως καντηλανάφτες.

«Η Αντιόχεια μας χάθηκε», είπε με θλίψη και η Ειρήνη, σημειώνοντας ότι δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα όρθιο και «μοιάζει σαν μια βομβαρδισμένη πόλη». Το ίδιο και οι τρεις εκκλησίες. Καμιά δεν είναι όρθια. Ωστόσο ο πατήρ Παύλος δεν θα εγκαταλείψει τις προσπάθειές του, είπε, και θα ησυχάσει μόνο όταν καταφέρει να αναστηλώσει τις εκκλησίες.