Στις ιστορικές εξελίξεις που εκτυλίχθηκαν στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας στη Ρωσία είχαν στραμμένη την προσοχή τους την εβδομάδα που διανύθηκε οι διεθνείς αναλυτές. Από την δική τους σκοπιά, τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας έρχονται να επηρεάσουν την τροχιά των εξελίξεων σε πολλά μέτωπα. 

Σε γενικές γραμμές, οι αναλυτές συμφωνούν ότι η ανταρσία της δύναμης Wagner είναι μια εξέλιξη με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που φέρνει στην επιφάνεια τις «ρωγμές» στους κόλπους του ρωσικού κρατικού και κοινωνικοοικονομικού οικοδομήματος. 

Αξιοσημείωτο υπήρξε την προηγούμενη εβδομάδα το δημοσίευμα της «Μoscow Times», το οποίο περιγράφει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στη Μόσχα πριν από λίγα εικοσιτετράωρα όταν ομάδα μισθοφόρων αποφάσισε να πάρει τον έλεγχο ορισμένων περιοχών της Ρωσίας στα χέρια της. Ο ρωσικός Τύπος επιμένει ότι υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα σε ότι αφορά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών. 

Εύθραυστη επιστροφή στην κανονικότητα στη Ρωσία

Υπό τον τίτλο «ο Πούτιν, ο Πριγκόζιν και ο κίνδυνος της αταξίας» ο Thomas L. Friedman, σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουνίου στην αμερικανική εφημερίδα «The New York Times» επεσήμανε τα εξής: «Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Ρωσία μοιάζουν με το τρέιλερ της επόμενης ταινίας του Τζέιμς Μποντ: Ο πρώην σεφ/πρώην κυβερνο-χάκερ/νυν αρχηγός του μισθοφορικού στρατού του Βλαντιμίρ Πούτιν, Yevgeny V. Prigozhin, αποστασιοποιείται. Ο Prigozhin, ένας χαρακτήρας βγαλμένος από το “Dr. No”, οδηγεί μια φάλαγγα από πρώην κατάδικους και τυχοδιώκτες στρατιώτες σε μια τρελή εξόρμηση για την κατάληψη της ρωσικής πρωτεύουσας, καταρρίπτοντας μερικά ρωσικά στρατιωτικά ελικόπτερα στην πορεία. Αλλά στη συνέχεια, εξίσου ξαφνικά, καθώς οι άνδρες του Prigozhin πλησίαζαν σε απόσταση 120 μιλίων από τη Μόσχα, προφανώς αντιλήφθηκε ότι η αυτοκινητοπομπή του στον ανοιχτό αυτοκινητόδρομο θα ήταν εύκολος στόχος για μια αποφασιστική αεροπορική επίθεση. Έτσι, ο Prigozhin επέλεξε μια συμφωνία με τον πρόεδρο της Λευκορωσίας. Η απάντηση στο ερώτημα που μου έχουν θέσει πολλοί αναγνώστες – “Τι συμβαίνει με τον Πούτιν τώρα;”. – είναι αδύνατο να προβλεφθεί. Θα ήμουν προσεκτικός, ωστόσο, στο να διαγράψω τον Πούτιν τόσο γρήγορα. Ο Πούτιν κυβερνά εδώ και καιρό με δύο εργαλεία – το φόβο και το χρήμα, καλυμμένα με τον μανδύα του εθνικισμού».

Για το ίδιο θέμα, σε άρθρο με τίτλο «Το ρωσικό πραξικόπημα που δεν έγινε, έπεσε στο κενό. Το επόμενο μπορεί να μην πέσει», που δημοσιεύτηκε στις 28 Ιουνίου στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian», οι Rajan Menon και Daniel R. DePetris σημειώνουν τα παρακάτω: «(Η πρόσφατη κρίση στη Ρωσία) δεν έβγαλε νικητές, παρά μόνο ηττημένους. Για τον Πούτιν, οι συνέπειες της αναταραχής είναι προφανείς. Η ανεμπόδιστη πορεία της ομάδας Βάγκνερ σε απόσταση 200 χιλιομέτρων (127 μιλίων) από τη Μόσχα αιφνιδίασε τις ρωσικές στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες και εξέθεσε το ρωσικό σύστημα συνολικά. (Την ίδια στιγμή) Ο ρωσικός στρατός δεν είναι πιο κοντά στην “αποστρατιωτικοποίηση” της Ουκρανίας από ό,τι ήταν πριν από 16 μήνες. Εκτός από την πρόσφατη κατάληψη της Μπαχμούτ, η οποία έχει μετατραπεί σε ερείπια μετά από σχεδόν ένα χρόνο πυρών πυροβολικού και την κατάληψη της κοντινής πόλης Soledar τον Ιανουάριο, τα ρωσικά στρατεύματα δεν έχουν κερδίσει κανένα νέο έδαφος από την άνοιξη του 2022. (Υπό αυτές τις συνθήκες) Ο Πριγκόζιν μπορεί να εξαφανιστεί από την κεντρική σκηνή της πολιτικής. Αλλά μπορεί κάλλιστα να αποτελέσειένα σενάριο το οποίο κάποιος μελλοντικός επαναστάτης θα χρησιμοποιήσει για να πλήξει το σύστημα». 

Στις 26 Ιουνίου το γαλλικό δίκτυο «RFI» φιλοξένησε το δημοσίευμα με τίτλο «Η αποτυχημένη εξέγερση της Βάγκνερ: μια εύθραυστη επιστροφή στην κανονικότητα στη Ρωσία», στα πλαίσια του οποίου ξεχώρισαν τα εξής: «”Τη Δευτέρα 26 Ιουνίου, ο Σεργκέι Σομπιάνιν δήλωσε στο Telegram ότι αίρει όλους τους περιορισμούς που συνδέονται με την εισαγωγή του καθεστώτος αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων. Το “καθεστώς αντιτρομοκρατικής επιχείρησης” διατάχθηκε το Σάββατο 24 Ιουνίου αφού ο ηγέτης της δύναμης Βάγκνερ ανακοίνωσε ότι οι μαχητές του βαδίζουν προς τη ρωσική πρωτεύουσα και κάλυπτε τη Μόσχα και την ευρύτερη περιοχή, καθώς και στην περιοχή Βορονέζ στα σύνορα με την Ουκρανία. Το πού βρίσκεται σήμερα το αφεντικό των δυνάμεων Βάγκνερ παραμένει ένα μυστήριο. Η τύχη των 25.000 ανδρών που είπε ο Βάγκνερ ότι είχε στη διάθεσή του είναι επίσης ένα μυστήριο. Βρίσκονται στα στρατόπεδά τους στην Ουκρανία ή σε βάσεις στη Ρωσία; Έχουν τεθεί υπό τις διαταγές του ρωσικού υπουργείου Άμυνας ή εξακολουθούν να είναι αυτόνομοι; (Σε κάθε περίπτωση) Η κρίση που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν “αποκαλύπτει πραγματικές ρωγμές” στο ανώτατο επίπεδο του ρωσικού κράτους. Στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών των 27 κρατών μελών στο Λουξεμβούργο, ο επικεφαλής της διπλωματίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζοζέπ Μπορέλ, δήλωσε ότι ανησυχεί για την πολιτική αστάθεια σε μια πυρηνική δύναμη όπως η Ρωσία». 

Το γερμανικό δίκτυο «DW» στις 28 Ιουνίου στο δημοσίευμα «Σύνοδος κορυφής της ΕΕ: Η Ρωσία αλλάζει την ατζέντα» μετέδωσε τα εξής: «Η βραχύβια απόπειρα πραξικοπήματος στη Ρωσία και οι συνέπειές της για τη στρατιωτική ηγεσία της Μόσχας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας έγιναν ξαφνικά το υπ’αριθμόν ένα θέμα συζήτησης για την επερχόμενη διήμερη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg έχει προειδοποιήσει την ΕΕ και τη Δύση να μην υποτιμούν τη Ρωσία μετά τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου. Ο πρόεδρος της Λιθουανίας Γκιτάνας Νάουσεντα βλέπει τη χώρα του να απειλείται από τις πρόσφατες εξελίξεις και ζήτησε την περαιτέρω ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Οι προοπτικές ένταξης της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένεται επίσης να συζητηθούν στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Παραμένει ασαφές αν οι Βρυξέλλες είναι πρόθυμες να κάνουν αυτό το βήμα. Αν και η Ουκρανία έχει τραβήξει την περισσότερη προσοχή από την ΕΕ τον τελευταίο καιρό, δεν είναι η μόνη χώρα που επιθυμεί να ενταχθεί στο μπλοκ. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν θα ασχοληθούν μόνο με τα αιτήματα ένταξης που ενέκριναν πέρυσι για την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, αλλά θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τις διαδικασίες ένταξης έξι κρατών των Δυτικών Βαλκανίων».

«Πούτιν, ο αποδυναμωμένος τσάρος: πόσο καιρό μπορεί να παραμείνει στην εξουσία;» είναι ο τίτλος-ερώτημα που θέτει ο Marco Imarisio σε παρέμβαση που δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα «Corriere della Serra». Ο αρθρογράφος, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στα εξής: «Ο Πούτιν δεν ενδιαφέρεται πλέον για την κρίση του έξω κόσμου, έχει πλέον κάψει όλες τις γέφυρες που έχει αφήσει πίσω του. Όλες του οι συζητήσεις στρέφονται τώρα προς τα μέσα. Ξαφνικά η Ρωσία έχει γίνει μια χώρα όπου όλα μπορούν να συμβούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι μήνες του Πούτιν είναι μετρημένοι. Ο πρώην διπλωμάτης Αλεξάντερ Μπάουνοφ, ο οποίος σήμερα είναι μέλος του Κέντρου Carnegie της Μόσχας και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες αναλυτές της Ρωσίας, έγραψε στους Financial Times ότι η “ισοπαλία” του περασμένου Σαββάτου επιτεύχθηκε με το τίμημα μιας αξιοσημείωτης και πρωτοφανούς τεράστιας συστημικής πίεσης. Κάτι που θέτει τον Πούτιν σε ένα όχι και τόσο μικρό δίλημμα. “Ο πρόεδρος θα πρέπει να επιλέξει αν θα συνεχίσει να ενσωματώνει τον ολοένα και πιο επισφαλή ρόλο του προστάτη των “διεφθαρμένων ελίτ” τις οποίες καταγγέλλει ο Πριγκόζιν,

και οι οποίες έχουν συγκεντρώσει πίστωση χρόνου συντασσόμενες μαζί του (Πούτιν), ή αν θα ξεκινήσει την εκκαθάρισή τους”». 

Η πολωνική εφημερίδα «Fakt» στις 28 Ιουνίου 2023 δημοσίευσε την είδηση-ανάλυση με τίτλο «Όμιλος Wagner και λαθρεμπόριο μεταναστών. Μια προειδοποίηση για τη νέα επιχείρηση των Ρώσων» (με υπότιτλο «Νέα επιχείρηση των μισθοφόρων του Wagner Group. Η Πολωνία στο στόχαστρό τους»), στην οποία επισημάνθηκαν τα εξής: «Οι μισθοφόροι του Wagner Group, οι οποίοι αρχίζουν να φτιάχνουν φωλιά στη Λευκορωσία, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική απειλή για τα πολωνικά σύνορα. Οι αδίστακτοι και καλά εκπαιδευμένοι εγκληματίες που αναζητούν δουλειά, θα έχουν την ευκαιρία να αναλάβουν την επιχείρηση την οποία οι άνθρωποι του Λουκασένκο κρατούσαν εν αναμονή. Οι πολωνικές αρχές κρούουν ήδη τον κώδωνα του κινδύνου καλώντας το ΝΑΤΟ να αντιδράσει ενώ την ίδια στιγμή ο στρατηγός Roman Polko ζητά την ενίσχυση των συνόρων μας. Ακόμη και ο πρόεδρος Andrzej Duda εξέφρασε την ανησυχία του για την παρουσία μισθοφόρων του Wagner Group στη Λευκορωσία. Τις ανησυχίες των Πολωνών εκπροσώπων συμμερίζεται πλήρως ο στρατηγός Roman Polko, πρώην διοικητής της μονάδας “GROM”. Η προοπτική της αυξημένης μεταναστευτικής πίεσης στα πολωνικά σύνορα και η εμφάνιση εκπαιδευμένων ληστών θα πρέπει, κατά τη γνώμη του στρατηγού, να προβληματίσει τις χώρες του ΝΑΤΟ. Και όχι μόνο κατά της επίθεσης από μια γειτονική χώρα, διότι αυτό θα ήταν παράλογο, αλλά κατά διαφόρων ληστρικών ομάδων τρομοκρατών”, πιστεύει ο στρατιωτικός.

Ο ισραηλινός και κινέζικος Τύπος

Σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στις 26 Ιουνίου στην αγγλόφωνη ισραηλινή εφημερίδα «The Jerusalem Post» με τίτλο «Η ανταρσία του Wagner: Αρχίζει να περιορίζεται η εξουσία του Πούτιν;» οι Noah Gordi και η Sharon Berhovski ανάφεραν τα εξής: «Το βράδυ της Παρασκευής, συνέβη το αδιανόητο, όταν ο Ρώσος ολιγάρχης Yevgeny Prigozhin, και η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία Wagner, άλλαξαν την πορεία τους από την προώθηση του πολέμου του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, στην κατάληψη της ρωσικής πόλης Rostov-on-Don. Ο όμιλος Wagner είναι μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία που δραστηριοποιείται σε τέσσερις ηπείρους ως μισθωμένη ιδιωτική ασφάλεια για ξένους επικεφαλής καθεστώτων, με αντάλλαγμα οικονομικές απολαβές. Τον Μάιο του 2023, η ομάδα Wagner ανέλαβε να καταλάβει την πόλη Μπαχμούτ στην ανατολική Ουκρανία. Εκείνη την εποχή ο Prigozhin άρχισε να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του τόσο για τον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία χειρίζεται τον πόλεμο στην Ουκρανία όσο και για την έλλειψη υποστήριξης. Αν και μόνο ο Prigozhin εκφράζει τη δυσαρέσκειά του κατά του Πούτιν, πιθανότατα δεν είναι η μόνη διαφωνούσα φωνή μεταξύ της ρωσικής ελίτ. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι έχει την υποστήριξη και άλλων ολιγαρχών που είναι επίσης απογοητευμένοι. Τις επόμενες ημέρες, θα δούμε αυτό που μπορεί να αποτελέσει την αρχή ενός πολέμου μεταξύ της ρωσικής ελίτ και ενδεχομένως το τέλος του μακροχρόνιου καθεστώτος του Βλαντιμίρ Πούτιν».

Η αγγλόφωνη κινεζική εφημερίδα «South China Morning Post» στις 27 Ιουνίου δημοσίευσε την ανάλυση του Andrew Hammond που φέρει τον τίτλο «Η ανταρσία της δύναμης Wagner υπογραμμίζει την αδυναμία του Πούτιν, αλλά η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία παραμένει απρόβλεπτη». Στην ανάλυση, μεταξύ άλλων, ξεχώρισαν τα εξής: «Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία πλησιάζει στην 500ή ημέρα του, το βασικό ζήτημα που απασχολεί τους διεθνείς φορείς χάραξης πολιτικής είναι το τι αντίκτυπο θα έχει στη σύγκρουση η πρόσφατη ανταρσία της μισθοφορικής ομάδας Βάγκνερ. Εάν ο Πούτιν παραμείνει στην εξουσία, κάτι που αποτελεί το επικρατέστερο μελλοντικό σενάριο, τότε η σύγκρουση πιθανόν να ακολουθήσει την τροχιάενός πολέμου φθοράς. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο ακόμη πιθανά σενάρια. Πρώτον, θα μπορούσε να υπάρξει ένα μικρό αλλά σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας για το άνοιγμα ειρηνευτικών συνομιλιών, ιδίως στην περίπτωση βαρύτερωναπωλειών από την κάθε πλευρά. Μια ειρηνευτική συμφωνία θα μπορούσε επίσης να έχει αυξανόμενη χρησιμότητα για τη Ρωσία και τον Πούτιν (που) θα μπορούσε να προσπαθήσει να υποστηρίξει ότι η αποστολή της Ρωσίας επιτεύχθηκε με την κατάληψη σημαντικών τμημάτων του ουκρανικού εδάφους. Ένας άλλος παράγοντας που θα μπορούσε να αυξήσει τις προοπτικές για ειρήνη είναι το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Κίνας. Ωστόσο, η αυξανόμενη αδυναμία του Πούτιν εγείρει επίσης το χειρότερο σενάριο της περαιτέρω κλιμάκωσης της βίας. Εάν επιλέξει να αυξήσει το διακύβευμα, η σύγκρουση θα μπορούσε ακόμη και να κλιμακωθεί πέρα από την Ουκρανία και να εμπλέξει χώρες του ΝΑΤΟ».

Ο ρωσικός και ουκρανικός Τύπος

Σε δημοσίευμα με τίτλο «”Μας κάλεσαν για μια συνάντηση και μας έδωσαν όπλα”: Πως οι ρωσικές ελίτ επιβίωσαν από την εξέγερση του Πριγκόζιν» που δημοσιεύτηκε στην αγγλόφωνη ρωσική εφημερίδα «The Moscow Times» στις 29 Ιουνίου, μεταξύ άλλων, ξεχώρισαν τα εξής: «Η ρωσική προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι (κατά τη διάρκεια της ανταρσίας της δύναμης Wagner) η κοινωνία συσπειρώθηκε γύρω από τον πρόεδρο. Αυτό, φυσικά, δεν είναι αλήθεια. Οι Ρώσοι δεν προσπάθησαν να σταματήσουν τη φάλαγγα των μισθοφόρων που κατευθυνόταν προς την πρωτεύουσα, ούτε βγήκε κανείς στους δρόμους. Αντιθέτως, έβγαζαν μετρητά, εφοδιάζονταν με τρόφιμα και καύσιμα και ανησυχούσαν για τον εαυτό τους. Τι συνέβαινε όμως στους διαδρόμους της εξουσίας μεταξύ της ρωσικής ελίτ κατά τις ημέρες της εξέγερσης; Μεταξύ όσων κατέχουν υψηλές και μεσαίες θέσεις στη ρωσική άρχουσα τάξη, το κύριο συναίσθημα το πρωί και το απόγευμα του Σαββάτου ήταν η σύγχυση για το τι συνέβαινε και πώς ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο. Από το βράδυ της Παρασκευής, ορισμένοι πολιτικοί αξιωματούχοι, κυβερνητικά στελέχη και τα μέλη των οικογενειών τους άρχισαν να κλείνουν εισιτήρια (για πτήσεις) εκτός Μόσχας, σύμφωνα με στενό γνωστό ενός Ρώσου ολιγάρχη. Ενώ κάποιοι εγκατέλειπαν τη χώρα ή έφευγαν από τη Μόσχα, άλλοι εξοπλίζονταν. Η διοίκηση μιας κρατικής εταιρείας έδωσε όπλα σε ορισμένους από τους υπαλλήλους της. Ενώ η Δευτέρα κηρύχθηκε ρεπό για τους Μοσχοβίτες, όλοι οι Ρώσοι αξιωματούχοι και διευθυντές επέστρεψαν στη δουλειά τους. Αυτό περιελάμβανε και μέλη της κυβέρνησης, τα οποία δήλωσαν πως η οικονομία και ο κοινωνικός τομέας επέζησαν της εξέγερσης και ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Ωστόσο, η εξάντληση στα πρόσωπα του πρωθυπουργού και των αναπληρωτών του αντανακλούσε ξεκάθαρα το άγχος που είχαν υποστεί».

Για το ίδιο θέμα, μια άλλη ρωσική εφημερίδα, η «Νovaya Gazeta» στις 29 Ιουνίου δημοσίευσε την είδηση με τίτλο «10 ερωτήσεις σχετικά με την πορεία της δύναμης του Βάγκνερ». Στο δημοσίευμα αναφέρθηκαν τα εξής: «Η πορεία του Prigozhin στη Μόσχα έχει αφήσει αρκετά ορατές συνέπειες. Τα γεγονότα συγκλόνισαν τη χώρα και οι κάτοικοί της δεν έλαβαν ποτέ αξιόπιστες πληροφορίες γι’ αυτά. Αποδεικνύεται ότι οι αρχές δεν μπορούν όχι μόνο να υπερασπιστούν αλλά ούτε καν να εξηγήσουν; Το καθεστώς του κύριου προσώπου των γεγονότων της 24ης Ιουνίου δεν είναι ξεκάθαρο: εξακολουθεί να είναι ήρωας στα μάτια του κράτους ή είναι ήδη ένας παρίας; Η έκβαση της υπόθεσης που ασκήθηκε εναντίον του είναι αινιγματική: η Δικαιοσύνη δεν αναγνωρίζει ως λόγο παύσης της δίωξης τον “τίμιο λόγο του Προέδρου”. Τι γίνεται όμως με τους θανάτους των Ρώσων στρατιωτικών πιλότων που, σύμφωνα με τον πρόεδρο Πούτιν, “έσωσαν τη Ρωσία από την τραγική καταστροφή”; Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αυτό το είδος δημοσιογραφικής έρευνας έχει καταστεί παρωχημένο: οι αρχές απλώς σταμάτησαν να απαντούν. Ως εκ τούτου, απλώς δημοσιεύουμε τις ερωτήσεις μας. Πόσες απώλειες έχει υποστεί ο ρωσικός στρατός; Υπάρχουν θάνατοι ή τραυματισμοί πολιτών; Πόσος και τι είδους εξοπλισμός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων ή άλλων υπηρεσιών ασφαλείας καταστράφηκε ή υπέστη ζημιές; Θα αθωωθούν οι κατηγορούμενοι στην “υπόθεση της Μόσχας”; Έγιναν ζημιές σε υποδομές; Θα υποβληθούν οι διοργανωτές (της πορείας προς την Μόσχα) στους κανονισμούς της αντιεξουσιαστικής νομοθεσίας με τους οποίους διώκονται οι φιλελεύθεροι διαδηλωτές; Γιατί οι αυτοκινητοπομπές πέρασαν ανεμπόδιστα από διάφορες περιοχές; Θα διατηρήσει ο Prigozhin τον έλεγχο της δύναμης Wagner; Θα αναθεωρηθεί η πρακτική επιβολής του νόμου περί απαξίωσης του στρατού; Θα δημιουργηθεί προηγούμενο για την αποποινικοποίηση των διαμαρτυριών στους δρόμους, οι οποίες είναι ουσιαστικά απαγορευμένες στη Ρωσία;»

«Ο Πούτιν κυβερνάται από φόβο. Υπάρχει όμως κάποιος που φοβάται ακόμα περισσότερο», είναι ο τίτλος της παρέμβασης του Σεργκέι Ταράν που δημοσιεύτηκε στις 29 Ιουνίου στην ουκρανική εφημερίδα «Gazeta.ua». Στην παρέμβαση αναφέρθηκαν τα εξής: «Ο Πούτιν κυβερνάται από φόβο. Υπάρχει όμως κάποιος που φοβάται ακόμα περισσότερο. Αυτός ο φόβος είναι η αναπόφευκτη μοίρα όλων των δικτατόρων, από τον Νέρωνα μέχρι τον Στάλιν. Ο Λουκασένκο (Πρόεδρος Λευκορωσίας) είναι ακόμα πιο τρομαγμένος σε σχέση με τον Πούτιν. Γιατί αν ο Πούτιν φοβάται τις εσωτερικές συνωμοσίες και τη Δύση, τότε ο Λουκασένκο φοβάται όχι μόνο τη Δύση και τους Λευκορώσους στο εσωτερικό, αλλά και τον ίδιο τον Πούτιν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα (ο Πούτιν) επιδίωξε να ελέγξει τα λευκορωσικά εδάφη για να διαχειριστεί τα σύνορα με το ΝΑΤΟ και να εξασφαλίσει την άμεση πρόσβαση στο Κίεβο χωρίς μεσάζοντες. Γι’ αυτό ο Λουκασένκο προσπαθεί τώρα να αποδείξει στον φύρερ του βάλτου ότι είναι ακόμη χρήσιμος καθώς μπορεί να εκτελέσει αναντικατάστατα καθήκοντα – για παράδειγμα, να προσεγγίσει τον Πριγκόζιν ή να τρομάξουν τη Δύση με «επίκτητα» πυρηνικά όπλα – αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να εξακολουθούν τα κλειδιά του ελέγχου να βρίσκονται στη Μόσχα. Δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε στρατηγικούς υπολογισμούς ή ευγενή κίνητρα στις ενέργειες του Λουκασένκο. Είναι απλός φόβος».