Σε ηλικία 80 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο ντράμερ των Rolling Stones, Τσάρλι Γουότς.

Την είδηση θανάτου ανακοίνωσε ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, Bernard Doherty, ο οποίος γνωστοποίησε ότι ο Γουάτς «πέθανε ειρηνικά σε νοσοκομείο του Λονδίνου νωρίτερα σήμερα περικυκλωμένος από την οικογένειά του».

«Ο Τσάρλι ήταν ένας αγαπημένος σύζυγος, πατέρας και παππούς και επίσης ως μέλος των The Rolling Stones, ένας από τους μεγαλύτερους ντράμερ της γενιάς του».

Υπενθυμίζεται ότι ο ντράμερ των Rolling Stones υποβλήθηκε στις αρχές Αυγούστου σε χειρουργική επέμβαση, η οποία ήταν επιτυχής. Εξαιτίας αυτής, όμως, είχε ανακοινωθεί ότι δεν θα ακολουθούσε το συγκρότημα στην επερχόμενη περιοδεία τους στις ΗΠΑ

Ποιος ήταν ο Τσάρλι Γουάτς

Ο Τσάρλι Γουάτς εντάχθηκε σε ηλικία 22 ετών στους Rolling Stones και υπήρξε μόνιμο μέλος έκτοτε. Ο Γουάτς γεννήθηκε στο Λονδίνο κατά την διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε να ακούει τζαζ μουσική από τα παιδικά του χρόνια, με κύριες επιρροές τους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν. Μετατρέποντας ένα μπάντζο σε ταμπούρο, έπαιξε για πρώτη φορά τύμπανα, ενώ στα δεκαέξι του χρόνια έφυγε από το σχολείο του και εγγράφηκε στην σχολείο τεχνών του Χάροου.

Το 1960, ξεκίνησε να εργάζεται σε διαφημιστική εταιρεία του Λονδίνου, ενώ εξέδωσε και το παιδικό βιβλίο “Ode to a High-Flying Bird”, το οποίο αναφερόταν στον τζαζ μουσικό Τσάρλι Πάρκερ Παράλληλα, έπαιζε τύμπανα για τους Alexis Korner’s Blues Incorporated, όπου συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Μπράιαν Τζόουνς, ο Μικ Τζάγκερ και ο Έρικ Κλάπτον. Μη θέλοντας όμως να παραιτηθεί από την καθημερινή του εργασία, αποχώρησε από το συγκρότημα.Ο Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963, χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το σινγκλ “It’s All Over Now” έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνιαα αργότερα γεννήθηκε η κόρη του, Σεραφίνα.

Οι Rolling Stones έφθασαν για πρώτη φορά στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ με το σινγκλ “(I Can’t Get No) Satisfaction”, ακολουθούμενο από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες των “Paint It Black” και “Ruby Tuesday”. Οι ίδιοι περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως το σπουδαιότερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη και συνέχισαν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο δημοτικότητας για τις επόμενες δύο δεκαετίες, με άλμπουμ όπως τα “Aftermath” (1966), “Sticky Fingers” (1971), “Exile on Main St.” (1972), “Black and Blue” (1976), “Some Girls” (1978) και “Tattoo You” (1981).

Από την δεκαετία του ’80, ο Γουάτς ασχολήθηκε με την πρώτη του μουσική αγάπη, την τζαζ, σχηματίζοντας διάφορες μπάντες, συμπεριλαμβανομένης και μίας ορχήστρας 32 ατόμων με την ονομασία Charlie Watts Orchestra. Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στους Rocket 88 μαζί με τον Ίαν Στιούαρτ.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους με τους Charlie Watts Quintet,[16] ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Τζιμ Κέλτνερ στους Charlie Watts/Jim Keltner Project. Το 2004, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τους Charlie Watts and the Tentet, ενώ ταυτόχρονα διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα, από τον οποίο απέδρασε εντελώς υγιής μετά από ένα μεγάλο διάστημα θεραπειών. Μετά το 2010, ηχογραφεί και παίζει ζωντανά με τους A B C & D of Boogie Woogie, μία σουίνγκ μπάντα, ενώ το 2016 ανακοινώθηκε η επιστροφή των Rolling Stones στην δισκογραφία μετά από έντεκα χρόνια, με το μπλουζ άλμπουμ “Blue & Lonesome”.