Άρθρο του John Lichfield στο Politico – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: AP PRESS

Στις 16 Οκτωβρίου ένας Γάλλος δάσκαλος αποκεφαλίστηκε στη μέση του δρόμου έξω από το σχολείο του από ένα 18χρονο ακραίο ισλαμιστή. Δέκα ημέρες αργότερα η Γαλλία βρέθηκε στο επίκεντρο σφοδρών κατηγοριών περί υπερβολικής αντίδρασης ακόμα και ρατσισμού.

Οι κατηγορίες αυτές προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες. Των κατηγοριών αυτών ηγείται μέχρι και αυτή τη στιγμή ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ωστόσο αρκετές φιλελεύθερες φωνές από τις ΗΠΑ συντάχθηκαν σε αυτή την προσπάθεια. Τέτοιες φωνές εντοπίζονται πάντως και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε Ελλάδα και Κύπρο με αρκετούς μάλιστα να τα βάζουν με τον Μακρόν.

Οι New York Times σε άρθρο τους έκαναν λόγο για «ευρύτερη πολιτική και αντίδραση της Κυβέρνησης του Παρισιού κατά των Μουσουλμάνων και των οργανώσεων τους».

Είναι όντως ακραία η αντίδραση του Εμανουέλ Μακρόν;

Τι ακριβώς έκανε η Κυβέρνηση του Μακρόν; Εισέβαλε στο Ιράκ; Εισήγαγε οποιαδήποτε νομοθεσία δήθεν για σκοπούς εσωτερικής ασφάλειας που να περιορίζει τις πολιτικές ελευθερίες; Μήπως δημιούργησε φυλακές εκτός της χώρας για να βάζει τους Μουσουλμάνους κρατούμενους;

Όχι. Ο Εμανουέλ Μακρόν έκλεισε ένα τέμενος, συνέλαβε μερικές δεκάδες ανθρώπους. Διεξάγει επίσης έρευνες για ενδεχόμενο κλείσιμο 51 μουσουλμανικών οργανώσεων οι οποίες φέρονται να έχουν εξτρεμιστικές συμπάθειες. Ανακοίνωσε σχέδιο για απέλαση 231 ξένων, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήδη βρίσκονται στη φυλακή.

Ο Arie Alimi, δικηγόρος στην Γαλλική Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δήλωσε ότι «πρωί και νύχτα ακούμε για εκκλήσεις προς την Κυβέρνηση για περαιτέρω ενέργειες εναντίον των Μουσουλμάνων. Αυτό που χρειαζόμαστε από τον Μακρόν είναι μια πιο σοφή και πιο ισορροπημένη προσέγγιση», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Έχει δίκαιο. Ο Μακρόν πρέπει να επιστρέψει σε μια πιο ευαίσθητη προσέγγιση αναφορικά με τη σχέση της Γαλλίας με τα 5 εκατομμύρια Μουσουλμάνων πολιτών. Θέση την οποία ο ίδιος εξέφραζε σε ομιλία του, μόλις τρεις βδομάδες πριν τη δολοφονία του δασκάλου Samuel Paty.

36 σοβαρές ισλαμιστικές επιθέσεις σε πέντε χρόνια

Πρώτα όμως ο Μακρόν θα πρέπει να λάβει υπόψη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας του. Υπήρξαν 36 συνολικά σοβαρές ή πολύ σοβαρές ισλαμιστικές επιθέσεις στη Γαλλία τα τελευταία 8 χρόνια. Η πρώτη ήταν όταν ο Mohamed Merah δολοφόνησε τρία παιδιά έξω από ένα εβραϊκό σχολείο στην Τουλούζη και σκότωσε άλλους πέντε ανθρώπους τον Μάρτιο του 2012.

Συμπληρώνονται πέντε χρόνια μετά από μια σειρά συντονισμένων επιθέσεων αυτοκτονίας που περιλαμβάνουν τον συναυλιακό χώρο Bataclan και άλλα μπαρς στο κέντρο του Παρισιού στη διάρκεια των οποίων 130 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους καθώς διασκέδαζαν εκείνη τη μαύρη Παρασκευή. Τον επόμενο χρόνο άλλοι 86 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν ένα φορτηγό χτύπησε το πλήθος που γιόρταζε την εθνική ημέρα της Γαλλίας στη Νίκαια.

Η Γαλλία την τελευταία δεκαετία έχει υποφέρει περισσότερα από οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης λόγω της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των επιθέσεων δεν είχε άμεση σχέση με το περιοδικό Charlie Hebdo και τη δημοσιοποίηση του σκίτσου με τον Προφήτη Μωάμεθ.

Η αντίδραση της Κυβέρνησης Μακρόν

Είναι γεγονός πως η Κυβέρνηση Μακρόν αντέδρασε σχετικά άμεσα και πιο αποφασιστικά απ’ ότι στο παρελθόν μετά τη δολοφονία του δασκάλου. Τίποτα όμως που να μπορεί να περιγραφεί ως «δρακόντεια μέτρα». Στόχευσε και πάλι τους συνήθεις ύποπτους, η πλειοψηφία των οποίων είναι ήδη στη φυλακή ως αντίδραση μιας κυβέρνησης που νιώθει ότι πρέπει «να κάνει κάτι». Ακόμα και το κλείσιμο του τεμένους στο βόρειο Παρίσι το οποίο ελέγχεται από ένα εξτρεμιστή ιμάμη, καλωσορίστηκε από πιο μετριοπαθείς Μουσουλμάνους.

Για να νικηθεί ο εξτρεμισμός χρειάζεται ισχυρή αντίδραση. Κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να προστατέψει τους πολίτες της. Όμως οι δυτικές κυβερνήσεις πρέπει να σπάσουν τον κύκλο των αντιδράσεων που προκαλούν περαιτέρω εξτρεμισμό και περισσότερη βία. Η ακροδεξιά Μαρί Λε Πεν για παράδειγμα, υποστηρίζει πως όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.

Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των 5 εκατομμυρίων Μουσουλμάνων που ζουν σήμερα στη Γαλλία, γεννήθηκαν στη Γαλλία. Οι μισοί από αυτούς, δεν είναι καν ενεργοί Μουσουλμάνοι.

Η στρατηγική των Ισλαμιστών, είναι να προκαλούν τη Γαλλία και άλλες δυτικές κυβερνήσεις σε ενέργειες και ρητορική η οποία δεν παρουσιάζεται ως αντι-Ισλαμιστική αλλά αντι-Μουσουλμανική.

Τι είχε υποσχεθεί πριν την δολοφονία ο Μακρόν

Ο Μακρόν υποσχέθηκε την εισαγωγή νομοθεσίας για την «κοσμικότητα και την ελευθερία» με σκοπό την καταπολέμηση του αποσχιστικού εξτρεμιστικού Ισλαμισμού μέσω της απαγόρευσης της «εισαγωγής» εκπαιδευμένων ιμάμιδων με κονδύλια τρίτων χωρών. Η Κυβέρνηση επίσης θα δίνει φορολογικές ελαφρύνσεις και κρατική χορηγία σε όλα τα τζαμιά που υπογράφουν έναν χάρτη που θα αποδέχεται τις γαλλικές αρχές του κοσμικού κράτους, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Υποσχέθηκε επίσης την βελτίωση των ευκαιριών προς τους ανθρώπους των μειονοτήτων που ζουν στα προάστια.

Όλα αυτά έγιναν δεχτά με ικανοποίηση από τα υγιή Μουσουλμανικά στοιχεία στη Γαλλία. Είναι σε αυτή τη λογική που θα πρέπει να επιστρέψει ο Γάλλος Πρόεδρος ενόψει της κατάθεσης της νομοθεσίας που θα αφορά το Ισλάμ στις 9 Δεκεμβρίου. Μακριά από τη δικαιολογημένη οργή που προκάλεσε η δολοφονία του Paty. O Εμανουέλ Μακρόν, είναι μπορεί να συνεχίσει να είναι το παράδειγμα του σπουδαίου ηγέτη στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.