Του Ιγκόρ Τσαλένκο, πολιτικού αναλυτή, επικεφαλής του Κέντρου Ανάλυσης και Στρατηγικής (Ουκρανία)

Το Κρεμλίνο έχει συμμάχους με επιρροή που υποστηρίζουν τις αυτονομιστικές τάσεις στις μετά-σοβιετικές χώρες, η πολιτική των οποίων μάλιστα έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανάμεσά τους είναι ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμάνουελ Μακρόν. Ο συγκεκριμένος έχει υποστηρίξει δημοσίως τις ρωσικές αυτονομιστικές θέσεις στο Νότιο Καύκασο, που έχουν να κάνουν με το Καραμπάχ. Χαρακτηριστικό είναι πως ο ίδιος ο Μακρόν παραδέχεται ότι αυτή η θέση του στον Νότιο Καύκασο, υποστηρίζεται μόνο από τον ίδιο μέσα στην ΕΕ

Μια ιδιαίτερη θέση

Στις 27 Ιουλίου ο Εμμάνουελ Μακρόν ανακοίνωσε σε μια συνάντηση με εκπροσώπους της αρμένικης κοινότητας, ότι ουσιαστικά ασκεί μεγαλύτερη πίεση στον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ παρά στον πρωθυπουργό της Αρμενίας, Νικόλ Πασινιάν.

“Είμαι ο μόνος που έχει ξεκάθαρη θέση και ένα μήνυμα για το Αρτσάχ (όπως αποκαλούν οι Αρμένιοι το Καραμπάχ).

Ο Γάλλος πρόεδρος παραδέχθηκε επίσης ότι η υπόλοιπη Ευρώπη δεν συμμερίζεται τη στάση του αλλά και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να την αλλάξει: “σκοπεύω να συνεχίσω να καταβάλλω προσπάθειες, ακόμη κι αν είμαι ο μόνος στη διεθνή οικογένεια με αυτή την ατζέντα”.

Από αυτή την άποψη, η πολιτική του Μακρόν στον Νότιο Καύκασο είναι εντελώς αντίθετη με την εξωτερική πολιτική της ΕΕ που αποσκοπεί στην εδραίωση της ειρήνης μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν.

Η τριπλή συμμαχία Γαλλίας-Ιράν-Ρωσίας

Εάν η θέση της Γαλλίας δεν είναι προς όφελος ούτε της Δύσης ούτε της Ουκρανίας, ποιος επωφελείται από μια τέτοια πολιτική του Προέδρου Μακρόν; Οι κύριοι ωφελημένοι είναι η Ρωσία και το Ιράν.

Το Newsweek, σε αναλυτικό ρεπορτάζ του αναφέρει ότι προσπαθώντας να εξασφαλίσει έναν μοχλό πίεσης στο Μπακού, η Μόσχα δεν αποκλείεται να συνεργαστεί με Αρμένιους αυτονομιστές στο Καραμπάχ.

Όπως εξηγεί το Begin-Sadat Center, ένα από τα κορυφαία ισραηλινά think tanks, η Μόσχα και η Τεχεράνη θεωρούν ότι ένας αυτονομιστικός θύλακας στο Καραμπάχ θα λειτουργούσε ως ένας μοχλός “εξόντωσης” των προμηθειών των ενεργειακών πόρων του Αζερμπαϊτζάν προς την ΕΕ.

Επιπλέον, όταν παρατηρεί κανείς τις πολλαπλές δημόσιες ανακοινώσεις και τις εκτιμήσεις κορυφαίων μέσων ενημέρωσης, μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έχει δημιουργηθεί “μια άτυπη συμμαχία Γαλλίας, Ιράν και Ρωσίας, οι οποίες ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον του Αζερμπαϊτζάν και του Ισραήλ στον Καύκασο”.

Συγκεκριμένα, τον Μάιο, η The Wall Street Journal ανέφερε σε δημοσίευμά της ότι η πολιτική του προέδρου Μακρόν στον Νότιο Καύκασο εξυπηρετεί τα περιφερειακά συμφέροντα της Μόσχας και της Τεχεράνης, ενώ αντίκειται στις προσπάθειες της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών να επιτύχουν μια ειρηνική διευθέτηση μεταξύ του Γερεβάν και του Μπακού.

“Το Παρίσι έχει πάρει μία θέση που στην πραγματικότητα ενισχύει το παιχνίδι της Ρωσίας και του Ιράν στον Νότιο Καύκασο”, αναφέρει το άρθρο της The Wall Street Journal.

Η Ουκρανία, της οποίας οι κάτοικοι πλήττονται από τη στρατιωτική επιθετικότητα της Ρωσίας και των συμμάχων της όπως το Ιράν, ανησυχεί επίσης για τις αυτονομιστικές τάσεις που προωθεί η Μόσχα. “Λόγω της εταιρικής σχέσης με το Αζερμπαϊτζάν, η ΕΕ μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους”, αναφέρει ένα από τα μεγαλύτερα ουκρανικά ΜΜΕ, το Censor.

Ο αρμένικος παράγοντας στη Γαλλία

Ο πρόεδρος Μακρόν αποδείχθηκε ότι είναι όμηρος ριζοσπαστικών στοιχείων της αρμένικης διασποράς, παρόλο που έχουν μικρή εκλογική βαρύτητα και αντιστοιχούν μόλις στο 1% του συνολικού αριθμού των ψηφοφόρων.

Σύμφωνα με τα αρμένικα ΜΜΕ, αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης στο Κισινάου την 1η Ιουνίου, ο Μακρόν τηλεφώνησε στον πρόεδρο του Συντονιστικού Συμβουλίου Αρμενικών Οργανώσεων της Γαλλίας, Μουράνο Παπαζιάν κάνοντας παράπονα για τους αξιωματούχους της ΕΕ, και δήλωσε: “είμαι ο μόνος που ενδιαφέρεται για το μέλλον της Αρτσάχ, και οι άλλοι συμμέτοχοι στη διαπραγματευτική διαδικασία (μεταξύ των οποίων ο Γερμανός Καγκελάριος Σολτς και επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ), θεωρούν το Αρτσάχ αναπόσπαστο τμήμα του Αζερμπαϊτζάν”.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα αμερικανικά ΜΜΕ και τα ΜΜΕ της Κεντρικής Ευρώπης, υπογραμμίζουν με σαφήνεια τη στάση του Μακρόν στον Νότιο Καύκασο, η οποία δεν συνάδει με τη γενικότερη θέση της ΕΕ στο ζήτημα.

Εξάλλου, η βρετανική έκδοση του EuToday διευκρινίζει ότι “για τη Γαλλία, όπως και για τη Ρωσία, είναι ασύμφορο να επιλυθεί η σύγκρουση Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν. Αυτό λειτουργεί ως πρόσχημα για να διατηρήσουν και να αυξήσουν την επιρροή τους στον Νότιο Καύκασο”.

Ενάντια στη νίκη της Ουκρανίας;

Η κατάσταση στον Νότιο Καύκασο καλύπτεται στενά από τα ουκρανικά ΜΜΕ. Με βάση τα δεδομένα, το Κρεμλίνο επηρεάζει σαφέστατα την εξωτερική πολιτική στη Γαλλία. Ίσως για αυτό οι δυνάμεις που έχουν επιρροή στη Γαλλία δεν ενδιαφέρονται για τη νίκη της Ουκρανίας και αλλάζουν το επίκεντρο της συζήτησης από τη δικτατορία του Πούτιν στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο προμηθεύει δωρεάν την Ουκρανία με καύσιμα.

“Υποστηρίζοντας την Αρμενία, οι Γάλλοι πολιτικοί προσπαθούν να αλλάξουν το παγκόσμιο πολιτικό focus από τον πόλεμο στην Ουκρανία, στον Νότιο Καύκασο”, αναφέρει το RBC Ukraine.

Η ουκρανική Telegraf εξηγεί ότι “η πολιτική του Μακρόν στον Νότιο Καύκασο είναι προς το συμφέρον του Πούτιν, και αμφότεροι εμποδίζουν τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον να επιτύχει ειρήνη μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν”.

Υπάρχει ένας άλλος πιθανός λόγος για την πολιτική που ακολουθεί ο Μακρόν: Η Γαλλία δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τη νίκη της Ουκρανίας, ως εκ τούτου επικοινωνεί τακτικά με το Κρεμλίνο. Η ενεργειακή και οικονομική εξάρτηση της Γαλλίας από τη Ρωσία, την κάνει να προσποιείται αναφορικά με την επιθετικότητα εναντίον της Ουκρανίας, ενώ την ίδια στιγμή “δηλητηριάζει” το Αζερμπαϊτζάν για να ευχαριστήσει τον Πούτιν.