Του Γιώργου Χρυσάνθου

Ένα κορίτσι μικρό, η Μαρία. Με το αθώο της βλέμμα, κοιτάζει γύρω της, χαιρετάει προς την κάμερα. Σίγουρα δεν μπορεί να αντιληφθεί ακριβώς τι συμβαίνει γύρω της, όμως μπορεί να νιώσει πως κάτι αλλάζει. Έφυγε από το σπίτι της, από το παιδικό της δωμάτιο, για το άγνωστο.

Η κάμερα του Alpha με τον Γιώργο Χρυσάνθου ξετυλίγει ακόμη μία ιστορία πόνου, μιλώντας με την μητέρα της την Άνια.

“Είμαι η Άνια, ζω στο κέντρο της πόλης Χάρκοβο, η κατάσταση εκεί δεν είναι καλή, συνεχώς υπάρχουν βομβαρδισμοί, κάποιες περιοχές της πόλης είναι εντάξει αλλά κάποιες άλλες είναι σοβαρά κατεστραμμένες. Είχαν χτυπήσει τις πολυκατοικίες και αυτοκίνητα.”

Περιγράφει την φρικαλέα κατάσταση που έζησε τις προηγούμενες ημέρες στο καμένο Χάρκοβο.

“Η κατάσταση πραγματικά είναι τραγική, ο κόσμος κρυμμένος στα καταφύγια, τα μωρά, οι ηλικιωμένοι και τα ζώα που πράγματι χρειάζονται βοήθεια.”

Ο σύζυγος όμως έμεινε πίσω…να υπερασπιστεί την πατρίδα. Ο πατέρας της μικρής Μαρίας δεν είναι εκεί μαζί της και κανείς δεν ξέρει πότε θα τον ξαναδεί.  

“Ο σύζυγος μου ναι έμεινε στην Ουκρανία εξαιτίας του ότι η ηλικία του είναι τέτοια να βοηθήσει το στρατό.”

Και κάπου εκεί ανάμεσα στα χαλάσματα, τον πόλεμο και την προσφυγιά που μόλις τώρα αρχίζει…η ελπίδα φαίνεται να ξεπροβάλει και πάλι. Ένας Ρουμάνος πυροσβέστης πλησιάζει την μικρή Μαρία, γονατίζει κοντά της και της χαρίζει μια σοκολάτα. Στέλνοντας το μήνυμα πως η ανθρωπιά δεν έχει τέλος και ποτέ δεν θα είναι μόνη της.