Του Γιάννη Ξενοφώντος
AdvertisementΑντόνιο Γκουτέρες, Γενικός Γραμματέας ΟΗΕ «Η μισή ανθρωπότητα βρίσκεται σε ζώνη κινδύνου… από πλημμύρες, ξηρασίες, ακραίες καταιγίδες και πυρκαγιές. Κανένα έθνος δεν έχει “ανοσία”».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κλίμα… ώρα μηδέν. Δυο προτάσεις δια στόματος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, που αποτυπώνουν ωμά την εφιαλτική κλιματική πραγματικότητα, στην οποία ζούμε. Μια πραγματικότητα, που αναδεικνύεται, πλέον, σε ζήτημα ζωής και θανάτου.
Με μια δραματική παρέμβαση στη Σύνοδο του Βερολίνου για την κλιματική αλλαγή, ο Αντόνιο Γκουτέρες ήταν κάτι περισσότερο από σαφής. Ο χρόνος δεν είναι πλέον με το μέρος μας.
Advertisement«Αυτή πρέπει να είναι η δεκαετία της αποφασιστικής δράσης για το κλίμα. Αυτό σημαίνει εμπιστοσύνη, πολυμέρεια και συνεργασία. Έχουμε μια επιλογή: συλλογική δράση ή συλλογική αυτοκτονία. Είναι στο χέρι μας».
Ο στόχος για συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 1,5 βαθμούς Κελσίου φαίνεται να χάνεται, τα θερμοκηπικά αέρια καλπάζουν, οι εποχές καταργούνται, οι θερμοκρασίες αυξάνονται επικίνδυνα, οι παγετώνες λιώνουν και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει επικίνδυνα.
Ο μισός πλανήτης είτε καίγεται, είτε μαστίζεται από πρωτοφανείς ξηρασίες και λειψυδρία… και ο άλλος μισός πνίγεται σε φονικές πλημμύρες.
«Οι άνθρωποι στην Αφρική, τη Νότια Ασία και την Κεντρική και Νότια Αμερική… έχουν 15 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από ακραία καιρικά φαινόμενα. Αυτή η μεγάλη αδικία δεν μπορεί να συνεχιστεί».
Η απάντηση – διαμηνύει – πρέπει να είναι παγκόσμια και συντονισμένη. Κάτι ωστόσο που δεν επιτυγχάνεται ούτε για τα βασικά, όπως η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, που θα μπορούσαν να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Advertisement«Αποτυγχάνουμε να συνεργαστούμε ως πολυμερής κοινότητα. Τα έθνη συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι των ευθυνών… αντί να αναλάβουν την ευθύνη για το συλλογικό μας μέλλον».
Το ερώτημα είναι εάν οι ισχυροί της γης ακούν. Εάν οι μεγαλύτεροι ρυπαντές είναι διατεθειμένοι να χάσουν χρήμα, για να κερδίσουν το μέλλον… γιατί τον πλανήτη δεν τον κληρονομούμε… τον δανειζόμαστε για λίγο, για να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας.
