14 Οκτωβρίου 1964…

Ο πολιτικός ακτιβιστής, σύμβολο για τους Αφροαμερικανούς, λαμβάνει το Νόμπελ Ειρήνης, για τις προσπάθειές του να επιτύχει την ισότητα των μαύρων στις Η.Π.Α.

 

Ως παιδί, βίωσε την πρώτη του ρατσιστική εμπειρία, καθώς στις τραπεζαρίες των τραίνων της εποχής, χρησιμοποιούνταν κουρτίνες, για το διαχωρισμό των μαύρων και των λευκών επιβατών. Τότε αποφάσισε ότι “όλα όσα βλέπουμε είναι η σκιά που ρίχνουν αυτά που δεν βλέπουμε”, όπως είχε πει, και έδωσε αγώνα μέχρι τελικής πτώσης για όσα πίστευε.

Ο αγώνας που έδωσε, οδήγησαν στην ψήφιση του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, ο οποίος εξουσιοδοτούσε την επιβολή της απάλειψης των φυλετικών διακρίσεων σε δημόσιους χώρους, από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η ανυπακοή του νόμου αυτού θα επέφερε ποινική δίωξη στους παραβάτες.

Τέσσερα χρόνια μετά και ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του πανδοχείου Λωρέιν στο Μέμφις δολοφονήθηκε από πυροβολισμό του Τζέιμς Ερλ Ρέυ.

Το 1963 ανέβηκε στο βήμα και έμεινε στην ιστορία…

“Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το χαρακτήρα τους.”

Τα λόγια του δεν κατάφερε να τα σβήσει η σφαίρα:

“Ακόμα κι αν ήξερα ότι αύριο ο κόσμος θα εξαφανιζόταν, εγώ πάλι θα φύτευα σήμερα τη μηλιά μου.”

Advertisement

“Μπορεί να έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα.”

“Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε σύρει τόσο χαμηλά κάνοντας να τον μισήσεις.”

“Η ελευθερία δεν δίνεται ποτέ εθελοντικά από τον καταπιεστή. Πρέπει να κατακτηθεί από τον καταπιεζόμενο.”

“Κανείς δεν μπορεί να σε καβαλήσει, αν δεν είσαι σκυμμένος.”

“Αν ένας άνθρωπος δεν έχει βρει κάτι για το οποίο θα πέθαινε, δεν αξίζει να ζει.”

“Πίστη είναι να ξεκινάς ανεβαίνοντας το πρώτο σκαλοπάτι, χωρίς να βλέπεις ολόκληρη τη σκάλα.”