Του Γιώργου Χρυσάνθου
Μια πόλη, ένα δράμα. Η ρωσική επίθεση δεν σταματά ούτε λεπτό. Η ουκρανική αντίσταση στη Μαριούπολη σθεναρή, κάθε μέρα όμως και με λιγότερα πολεμοφόδια και τρόφιμα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αλεξάντερ Σπουτουν – Εκπρόσωπος Ουκρανικού στρατού“Οι κύριες προσπάθειες του εχθρού επικεντρώνονται στην κατάληψη της πόλης της Μαριούπολης. Συνεχίζει τις επιχειρήσεις επίθεσης στην περιοχή του εργοστασίου Azovstal.”
Το Κίεβο δεν έχει τρόπο να εφοδιάσει τους μαχητές που βρίσκονται περικυκλωμένοι στην πόλη. Ο Ζελένσκι ζητά για άλλη μια φορά στρατιωτική βοήθεια από τις Δυτικές χώρες, αν και για την Μαριούπολη ακόμα και ο ίδιος παραδέχεται με έμμεσο τρόπο, ότι η πόλη δεν μπορεί να σωθεί.
AdvertisementΒολοντίμιρ Ζελένσκι – Πρόεδρος Ουκρανίας“Η κατάσταση στη Μαριούπολη παραμένει αμετάβλητη και είναι εξαιρετικά σοβαρή.”
ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ
Στην αρχή του πολέμου αντικείμενο συζήτησης και αναλύσεων ήταν η απόφαση των Ρώσων να κατεβάσουν στρατεύματα σε ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Ουκρανίας, φτάνοντας μέχρι και τα περίχωρα του Κιέβου.
Πλέον είναι πασιφανές σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές, ότι ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να μην έχουν τα Ουκρανικά στρατεύματα την δυνατότητα να κατεβάσουν στρατεύματα στο Ανατολικό Τμήμα της χώρας.
Με αυτή την τακτική της Μόσχας το βαρύτερο τίμημα πλήρωσε η Μαριούπολη, αφού στην πόλη δεν υπήρχαν από την πρώτη στιγμή αρκετές ουκρανικές Δυνάμεις για να αντισταθούν στην προέλαση της ρωσικής πολεμικής μηχανής.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ
Πηγαίνοντας 53 ημέρες πίσω, οι πρώτες στιγμές του βομβαρδισμού, προκάλεσαν σοκ… Στόχος ακόμη και νοσοκομεία… Η κατά μέτωπο επίθεση στον αστικό ιστό της Μαριούπολης άρχισε την Τετάρτη 2 Μαρτίου και μέσα σε μερικές ημέρες τα ρωσικά στρατεύματα κατάφεραν ισχυρά πλήγματα, μετατρέποντας την πόλη σε ερείπια.
Οι εικόνες, τρομακτικές. Νεκροί θάβονται άρον άρον χωρίς κανένα θρησκευτικό τελετουργικό.
AdvertisementΑναστασία Ερασχοβα – Κάτοικος Μαριούπολης“Ήμασταν παγιδευμένοι υπόγεια και δύο παιδιά πέθαναν. Κανείς δεν κατάφερε να τα σώσει.”
Η μεγαλύτερη φρίκη καταγράφηκε στις 16 Μαρτίου, όταν πάνω από 300 άνθρωποι ξεψύχησαν από πυραυλική επίθεση στο εσωτερικό του θεάτρου της Μαριούπολης στο οποίο βρήκαν καταφύγιο.
Λουτμιλα Ορλοβα – Κάτοικος Μαριούπολης“Πρώτα πέθαναν μικρά παιδιά που έτρεχαν τριγύρω. σερβίροντας καφέ, ταΐζοντας τον κόσμο. Αυτό έγινε γιατί το πρώτο χτύπημα ήρθε ακριβώς εκεί που ήταν η κουζίνα.”
Η κυρίευση σχεδόν ολόκληρης της πόλης έγινε στις αρχές Απριλίου. Σημαντική η βοήθεια του Τάγματος των Τσετσένων, στο οποίο συμμετέχει και ο ίδιος ο ηγέτης τους Ραμζάν Καντίροφ.
Μια πόλη των 400 χιλιάδων κατοίκων, στην οποία σήμερα παραμένουν κάτι λιγότερο από 80 χιλιάδες. Όσοι έμειναν, δεν γνωρίζουν το αύριο.
Αλίνα – Κάτοικος Μαριούπολης
“Ο άντρας μου λέει ότι δεν θα φύγουμε από τη Μαριούπολη. Θα μείνουμε εδώ μέχρι το τέλος. Ό,τι θα γίνει, ας γίνει…”
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Πλέον ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την τελική επικράτηση στην πόλη.
Τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται όλο και πιο κοντά στην τελική επικράτηση αφού κερδίζουν σιγά σιγά μέτρα μέσα στο αχανές χαλυβουργείο Αζοφστάλ, στο οποίο βρήκαν καταφύγιο εκατοντάδες Ουκρανοί στρατιώτες.
Μια βιομηχανική ζώνη η οποία βοηθά πολύ τον ανταρτοπόλεμο λόγω της αρχιτεκτονικής των εργοστασίων. Αν και η μάχη παραμένει άνιση.
