Στη θαμμένη αυτή μυστική φυλακή, στα έγκατα του Αρχηγείου Πληροφοριών του Καθεστώτος Άσαντ, όπου μεταφέρονταν οι αντιφρονούντες για να εκτελεστούν, η Δημοσιογράφος του CNN, Κλαρίσα Γουόρντ, με τη βοήθεια των ανταρτών αναζητεί τα ίχνη μιας Αμερικανίδας συναδέλφου της, που είχε αιχμαλωτιστεί 12 χρόνια πριν.

Αντί για κάποιο δικό της σημάδι, ωστόσο, την προσοχή τους κεντρίζει μια περίεργη κίνηση σε ένα κλειδαμπαρωμένο μπουντρούμι, χωρίς παράθυρα. 

Συνεργείο CNN
Δεν βλέπω, όμως. Μπορεί να είναι απλά μια κουβέρτα. Αλλά, είναι το μόνο κλειδωμένο κελί. Θα το πυροβολήσει;

Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο φύλακας πυροβολεί την κλειδαριά και όσα εκτυλίχθηκαν μπροστά στην κάμερα του CNN, παγώνουν το αίμα.

Κλαρίσα Γουόρντ – Δημοσιογράφος CNN
Είναι κανείς εδώ; Μήπως είναι απλά μια κουβέρτα; Δεν ξέρω.

– Είναι εντάξει… Είναι εντάξει…

Κρατούμενος
Είμαι άμαχος, είμαι άμαχος.

– Είμαστε δημοσιογράφοι.

Ο άνδρας τρέμει σύγκορμος και ζωντανός – νεκρός ψελλίζει πως κατάγεται απ’ τη Χομς και ότι φυλακίστηκε τρείς μήνες πριν για να ερευνηθεί το τηλέφωνό του. Αυτή είναι η τρίτη φυλακή, στην οποίαν τον μετέφεραν.

Εκείνην ακριβώς τη στιγμή μαθαίνει πως το καθεστώς Άσαντ έπεσε και πως πια είναι ελεύθερος. Σφίγγει το χέρι της δημοσιογράφου κι οι στιγμές που ακολουθούν, δραματικές.

Κλαρίσα Γουόρντ – Δημοσιογράφος CNN
Έχει κανείς νερό;

Κρατούμενος
Θέλω νερό.

Κλαρίσα Γουόρντ – Δημοσιογράφος CNN
Νερό… Έλα, είναι νερό.

Το όνομά του Άντελ Χουρμπάλ. Ένας ξεχασμένος στο σκοτεινό κελί άνθρωπος, που είχε να φάει και να πιεί εδώ και 4 μέρες.

Υποβασταζόμενος και ασφαλής πια κάνει τα πρώτα του βήματα προς την ελευθερία. Και όταν αντικρύζει το φως, ξεσπά.

Άντελ Χουρμπάλ – Κρατούμενος
«Θεέ μου, υπάρχει ήλιος. Υπάρχει φως, Θεέ μου»

Αδυνατεί να κατανοήσει πως ο χρόνος για εκείνον είχε σταματήσει, αλλά όχι για τη χώρα του.

Με όση δύναμη έχει, αγκαλιάζει και φιλά τη δημοσιογράφο και τον αντάρτη. Είναι και θα είναι για πάντα οι σωτήρες του. “Μείνετε μαζί μου”, επαναλαμβάνει ξανά και ξανά.

Άντελ Χουρμπάλ – Κρατούμενος
«Δεν ξέρω τίποτα για την οικογένεια και τα παιδιά μου. Είναι αλήθεια;»

Αντάρτης
«Η Συρία ελευθερώθηκε. Είμαστε στις υπηρεσίες σας»

Σοκαρισμένος και εξαντλημένος, ο Άντελ δεν μπορεί να ελέγξει καν το σώμα του. Ακόμη κι όταν του δίνουν φαγητό, δυσκολεύεται να σηκώσει το κουτάλι. Έχει, άλλωστε, υποστεί βασανιστήρια, όπως εξομολογήθηκε, πριν πάθει άλλη μια κρίση άγχους στη θέα των διασωστών της Ερυθράς Ημισελήνου.

Ακόμη κι όταν τον οδηγούν στο αυτοκίνητο, παραμένει τρομοκρατημένος. Και πως αλλιώς, αφού 15 λεπτά πριν, ήταν κι αυτός ένας απ’ τους χιλιάδες Σύρους, που συνελήφθησαν απ’ το καθεστώς και που η τύχη τους αγνοείται ακόμα.

Χιλιάδες, όμως, κι όσοι σαν τον Άντελ είδαν τις τελευταίες μέρες ξανά το φως της μέρας. Γλίτωσαν απ’ τα κολαστήρια, βγήκαν απ’ τα μνημεία αυτά της κρατικής βίας και άφησαν πίσω τους το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της ζωής τους. Όχι, όμως, και τα φαντάσματα, που θα τους ακολουθούν εσαεί

Δείτε το ρεπορτάζ του Γιάννη Ξενοφώντος: