Απέσυρε την υποψηφιότητά του για τις Προεδρικές Εκλογές ο Μάριος Ηλιάδης, ο πρώτος υποψήφιος που εκδήλωσε το ενδιαφέρον του.

Με μια μακροσκελή του ανακοίνωση υπό τον τίτλο “Κατάθεση ψυχής ενός επίπονου αγώνα”, αναφέρεται στους λόγους της απόφασής του και τάσσεται εκτός της κούρσας.

Αυτούσια η ανακοίνωσή του

Όταν πριν από δεκατέσσερις μήνες αποφάσιζα ν’ ανακοινώσω την πρόθεση μου να εξαγγείλω υποψηφιότητα για τις Προεδρικές Εκλογές του 2023, το έκανα γιατί πίστευα ότι ως ένα υπερκομματικό και ανεξάρτητο πολιτικό πρόσωπο, μπορούσα και όφειλα τη δεδομένη στιγμή, να δηλώσω παρών, σε μία κρίσιμη και καθοριστική για την πατρίδα μας καμπή.

Ήθελα και φιλοδοξούσα η δική μου υποψηφιότητα να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την προώθηση τριών κυρίως στόχων:

-Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για συγκρότηση μίας ενωτικής κυβέρνησης Συλλογικής Ευθύνης, ικανής ν’ αντιμετωπίσει τους τεράστιους εξωτερικούς κινδύνους που απειλούν την ύπαρξη του συνόλου του κυπριακού λαού και του τόπου.

-Ν’ αφυπνίσει και συνενώσει όλους τους πολίτες σ’ ένα μέτωπο κατά της διαφθοράς, της διαπλοκής, της αναξιοκρατίας και ευνοιοκρατίας που επικράτησαν τα τελευταία χρόνια στον τόπο και την κοινωνία μας, μ’ αποτέλεσμα η χώρα και ο λαός μας να διασύρονται και να διαβάλλονται διεθνώς.

-Να φέρει μία νέα διακυβέρνηση στον τόπο, η οποία να έχει στο επίκεντρο της τον άνθρωπο και να είναι αποφασισμένη να σμικρύνει τουλάχιστον τις μεγάλες ανισότητες και αδικίες που επικρατούν σήμερα, οι οποίες φτωχοποιούν τη μεσαία τάξη του λαού μας, βυθίζουν παράλληλα τα χαμηλά εισοδήματα στην εξαθλίωση ενώ ταυτόχρονα, ακόμα και σε συνθήκες εφιαλτικής πανδημίας, συντηρούν τους λίγους «προνομιούχους» στην αμετροέπεια και αλαζονεία του πλούτου τους.

Ευθύς εξ αρχής γνώριζα ότι αυτή η προσπάθεια δεν θα ήταν εύκολη και ότι ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση δεν έπρεπε και ούτε μπορούσε να είναι μοναχικός.

Είχα πλήρη επίγνωση ότι ο τόπος μας απειλείται σήμερα μ’ αφανισμό και ότι η κρισιμότητα των στιγμών δεν έχουν ανάγκη από σωτήρες αλλά από συλλογικότητα και υψηλό αίσθημα ευθύνης.

Στο πλαίσιο αυτό στους δεκατέσσερις αυτούς μήνες, απευθύνθηκα μ’ ενωτική διάθεση προς τις πολιτικές δυνάμεις και προς άλλους διεκδικητές της Προεδρίας αλλά και προς τους πολίτες.

Έκανα αναρίθμητες προσπάθειες και ανέλαβα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να επιτύχω τη συνένωση όλων όσων έχουν κοινές ανησυχίες, αγωνίες και στόχους μ’ εμένα.

Σ’ όλες αυτές τις προσπάθειες μου, έκανα ξεκάθαρο πως η δική μου υποψηφιότητα δεν ήταν αυτοσκοπός και πως θα μπορούσε να αποσυρθεί προς όφελος μίας άλλης υποψηφιότητας που θα συνένωνε όλους και θα είχε προοπτικές εκλογικής επιτυχίας.

Δυστυχώς οι προσπάθειες μου αυτές δεν βρήκαν την αναμενόμενη και προσδοκώμενη ανταπόκριση.

Κόμματα αλλά και υποψήφιοι Πρόεδροι, οι οποίοι έχουν κοινές ανησυχίες μ’ εμένα, παρέμειναν προσκολλημένοι σ’ αρχικούς σχεδιασμούς, αδιαφορώντας αν αυτοί είναι αδιέξοδοι και πολύ πιθανόν καταδικασμένοι σ’ εκλογική αποτυχία.

Δυστυχώς για άλλη μία φορά τα κομματικά συμφέροντα, οι ιδεοληψίες και οι προσωπικές φιλοδοξίες τέθηκαν υπεράνω του δημόσιου και εθνικού συμφέροντος και γι΄ αυτό είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στην ιστορία.

Σήμερα, λίγες μόνο εβδομάδες πριν την προσέλευση μας στις κάλπες γι’ ανάδειξη του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, οφείλω ν’ αναγνωρίσω, ότι δεν κατόρθωσα να πείσω σ’ ότι επεδίωξα.

Ούτε οι προσπάθειες μου για συνένωση δυνάμεων πέτυχαν, αλλά ούτε και τα μηνύματα που προσπάθησα να στείλω στους πολίτες βρήκαν την αναμενόμενη ανταπόκριση.

Αισθάνομαι περήφανος γιατί μέσα σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, έδωσα ευθύς εξ αρχής έναν έντιμο αγώνα, με πολιτικό ήθος και αξιοπρέπεια που πιστεύω πως πρέπει να κυριαρχούν στην πολιτική μας ζωή. Δυστυχώς, αποδεικνύεται γι’ άλλη μία φορά, ότι μία μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών παραμένει προσκολλημένη σε κομματικές λογικές και μία άλλη, δυστυχώς ακόμη μεγαλύτερη, γύρισε για τα καλά την πλάτη της στην πολιτική και επιλέγει την αδιαφορία και την αποχή απ’ τα κοινά.

Με βάση αυτά τα δεδομένα ανακοινώνω σήμερα την απόφαση μου ν’ αποσυρθώ απ’ την εκλογική διαδικασία και να μην διεκδικήσω τελικά την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Αισθάνομαι ωστόσο απολύτως ήσυχος με τη συνείδηση μου γιατί έκανα, ίσως και περισσότερα απ’ όσα μπορούσα, για να βοηθήσω τον τόπο μας, σ’ αυτή την κρίσιμη και καθοριστική συγκυρία.

Δεν είμαι κομματάρχης για να υποδείξω σ’ αυτούς που πίστεψαν σε ‘μένα πως να ενεργήσουν, όταν στις 5 Φεβρουαρίου θα βρεθούν ενώπιον της κάλπης.

Αυτό που λέω είναι ότι, προσωπικά ως υπεύθυνος πολίτης, θ’ ασκήσω κανονικά το εκλογικό μου δικαίωμα και δεν θα επιλέξω την αποχή που θεωρώ ανάθεμα για τη δημοκρατία μας.

Ο τρόπος που πολιτεύτηκα κατά την προεκλογική περίοδο αλλά και ο πρότερος πολιτικός και δημόσιος βίος μου, με φέρνουν δίπλα στις δυνάμεις της αλλαγής και της αναγέννησης της πατρίδας μας.

Θεωρώ ότι ο νέος Πρόεδρος πρέπει να είναι ένα αποδεδειγμένα έντιμο, αδιάφθορο και προοδευτικό πρόσωπο με δυνατότητες εκλογής στην Προεδρία του κράτους και πιστά προσηλωμένο στο αίτημα της κοινωνίας για αλλαγή, με κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες και ευαισθησίες, μ’ εμπειρίες και ικανότητες χειρισμού του κυπριακού προβλήματος και με ξεκάθαρο προσανατολισμό ως προς την επιδιωκόμενη λύση, που για μένα δεν είναι άλλη παρά μόνο η λύση Ομοσπονδίας όπως προβλέπεται απ’ τα ψηφίσματα των Η.Ε, που είναι η μόνη ικανή να επανενώσει της πατρίδα μας και να διασφαλίσει ένα ειρηνικό μέλλον για το σύνολο του λαού και του τόπου μας.

Σέβομαι τον κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο συμπολίτη μου, τον οποίο καλώ εάν υιοθετεί τα δικά μου κριτήρια, να στηρίξει αυτόν που κατά τη δική του κρίση, πληροί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τα πιο πάνω προαπαιτούμενα για επιτυχή άσκηση του υψηλού λειτουργήματος του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Προσωπικά, υπόσχομαι ότι θα παραμείνω πάντοτε ενεργός πολίτης και ως τέτοιος θ’ αγωνίζομαι για το καλύτερο για τον λαό και τον τόπο μας, θέτοντας πάντοτε ως ύψιστο κριτήριο της δράσης μου, το μέλλον της Κύπρου μας.

Καταλήγοντας, ευχαριστώ θερμά εκείνους τους συμπολίτες μου που πίστεψαν σ’ εμένα και με στήριξαν σ’ αυτή την προσπάθεια και απολογούμαι αν κάποιους απ’ αυτούς απογοητεύω με τη σημερινή μου απόφαση. Παράλληλα ευχαριστώ με την ίδια θέρμη τους – σπάνιας ποιότητας – συνεργάτες μου, που έμειναν μέχρι το τέλος της διαδρομής πιστοί στην προσπάθειά μας, όπως επίσης και τ’ αδέρφια μου και τις οικογένειές τους. Όλως ιδιαιτέρως ευχαριστώ τη σύζυγό μου, Ζωρζέτ, που αναίτια υπέστη την καταπόνηση μίας εξαιρετικά επίπονης διαδρομής.

Καλή χρόνια σ’ όλους!