Στις προεκτάσεις της καταδίκης σε φυλάκιση του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για προσβολή των μελών του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου, αναφέρθηκε ο Διδάκτωρ Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Νίκος Μούδουρος, ο οποίος χαρακτήρισε την «τελευταία πράξη» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο δικαστικό σύστημα της χώρας ως πολιτικώς ορθή και ταυτοχρόνως αντιπολιτική.

Συγκεκριμένα, ενόψει και των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία που θα διεξαχθούν σε ένα εξάμηνο, ο Ερντογάν επιχειρεί να περιορίσει τον ρόλο και την επιρροή πιθανών υποψηφιοτήτων από την αντιπολίτευση, με τον Εκρέμ Ιμάμογλου να αποτελεί πανίσχυρη εναλλακτική, την οποία ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί να αποδυναμώσει.

Σύμφωνα με τον Δρα. Μούδουρο, ό,τι δεν κατάφερε η αντιπολίτευση να δημιουργήσει με πολιτική παρέμβαση, το κατάφερε ο Ερντογάν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Κατάφερε, δηλαδή, να κινητοποιήσει την κοινωνική βάση της συμμαχίας των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης και μάλιστα να ενοποιήσει τις κομματικές αυτές δυνάμεις σε κοινό πολιτικό πρόγραμμα.

Κληθείς να σχολιάσει αν η συσπείρωση της τουρκικής αντιπολίτευσης μπορεί να χαρακτηριστεί ως αποτυχία για τον Ερντογάν, ο Δρ. Μούδουρος διαφώνησε, αναφέροντας ότι αποτελεί επιτυχία του διότι προκάλεσε ανταγωνισμό στις τάξεις της αντιπολίτευσης, η οποία επιχειρεί να καταλήξει σε κοινό υποψήφιο. Ενώ ο Ιμάμογλου παρουσιάζεται ως εναλλακτική επιλογή για την Προεδρία, ανέφερε, εντούτοις στο τραπέζι βρίσκεται και το όνομα του Προέδρου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος δεν κρύβει την επιθυμία του να είναι κοινός υποψήφιος.

Ως προς τον Ιμάμογλου και την έφεση που αναμένεται να υποβάλει ο Εισαγγελέας στην Τουρκία για αύξηση της ποινής του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης, ο Ερντογάν ποντάρει στο τελικό αποτέλεσμα της έφεσης, διότι σε περίπτωση που η ποινή του Ιμάμογλου αυξηθεί σε πέραν των τριών ετών κάθειρξη, τότε αυτόματα θα χάσει τα πολιτικά δικαιώματά του και θα καθαιρεθεί από το αξίωμά του.

Οι δημοσκοπήσεις και η επόμενη μέρα

Πάντως, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Τουρκία δείχνουν σταθεροποίηση του κυβερνώντος κόμματος σε ποσοστά πέριξ του 30%, ενώ σταθεροποιείται και η άνοδος των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Την ίδια ώρα, μία ενδεχόμενη νίκη της αντιπολίτευσης, πιθανόν να προκαλούσε μεταβολή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, αλλά και αλλαγές σε σχέση με τον τρόπο που η Τουρκία θα επιχειρήσει να ενσωματωθεί στο παγκόσμιο σκηνικό. Στο εσωτερικό, αντιμάχονται δύο μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης, τα οποία συνεπάγονται δύο διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τη διεθνή ενσωμάτωση της χώρας.