Οι συνομιλίες για το Κυπριακό δεν είναι πανάκεια και ούτε θα πρέπει να επιδιωχθεί η επανέναρξή τους με κάθε θυσία, αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος στην Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιό του, επισημαίνοντας πως “δεν θα πρέπει να ξεχνούμε τόσο εύκολα τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται η Τουρκία και προωθεί τα σχέδιά της, ούτε και να μας διαφεύγει ο τελικός στόχος της”.Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου εκφράζει την πεποίθηση ότι ” θα πρέπει να τολμήσουμε εκείνο που δεν τολμήσαμε το 1983, με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, και το 2004, με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, την απόσειση όλων των μονομερών υποχωρήσεων και δεσμεύσεών μας”, αναφέροντας παράλληλα πως “ούτε κι αν παραδώσουμε τώρα τον υποθαλάσσιο πλούτο μας θα πετύχουμε κάτι”. Υπογραμμίζει ακόμη πως
Advertisement“δεν είναι μόνο εμπόδια εκείνα στα οποία ακόμα δεν συμφωνήσαμε, πού είναι οπωσδήποτε σοβαρά. Και με όσα δεχτήκαμε μέχρι τώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει το κράτος. Ας μην αυταπατώμαστε”, αναφέρει.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει πως η εντύπωση ότι οι συνομιλίες, έστω και αν γίνονται χωρίς καμία προοπτική επιτυχίας, αποτελούν ομπρέλα προστασίας από χειρότερες καταστάσεις, είναι πέρα για πέρα λανθασμένη.
“Δεν συνομιλούσαμε μήπως όταν ξεκίνησε η δεύτερη φάση της εισβολής; `Η όταν ανακήρυσσαν το ψευδοκράτος; `Η μήπως στα΄ματησαν καμία φορά οι παραβιάσεις στον εναέριο χώρο μας, ή στην ΑΟΖ μας με τις συνομιλίες;” διερωτάται.
Σημειώνει ακόμη πως τον τελευταίο καιρό νιώθουμε ακόμα πιο βαριά την ατμόσφαιρα γύρω από το εθνικό μας θέμα και πως “δικοί μας και ξένοι πιέζουν την πλευρά μας για νέες υποχωρήσεις προκειμένου να συγκατανεύσει η κατοχική δύναμη στην επανέναρξη των συνομιλιών”.
“`Εχουμε τη γνώμη πως η διακοπή των συνομιλιών, που έγινε εξ υπαιτιότητας της Τουρκίας και μόνο, θα πρέπει να μας οδηγήσει σε αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας μας και σε λήψη ορθής απόφασης για το μέλλον, με την επανατοποθέτηση του προβλήματός μας στις ορθές του διαστάσεις, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής”, αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος.
Προσθέτει πως
“κάναμε μέχρι σήμερα πολλές υποχωρήσεις και όμως δεν βρήκαμε καμιά ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Θα πρέπει να έχουμε καταλάβει πια ότι καμιά υποχώρηση δεν αποτελεί ανασχετικό φραγμό για τον τελικό στόχο ης Τουρκίας. Ούτε κι αν παραδώσουμε τώρα τον υποθαλάσσιο πλούτο μας θα πετύχουμε κάτι”.
Υπογραμμίζει ακόμη πως
Advertisement“η απαγκίστρωση από την επιδίωξη της ρατσιστικής, διαιρετικής λύσης της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία φαίνεται να εγκαταλείπει και η Τουρκία χάριν άλλων, πιο προχωρημένων στόχων της, δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει στην αποδοχή άλλης χειρότερης λύσης”, μια συγκαλυμμένης συνομοσπονδίας, που κι αυτή, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, δεν θα αποτελεί τον τελικό στόχο της Τουρκίας”.
Aκόμη αναφέρει πως λύση δυο κρατών, έστω και ενταγμένων στην ΕΕ, ενέχει θανάσιμους κινδύνους. “Ποιός θα εμποδίσει τη ροή εκατομμυρίων Τούρκων στο τουρκοκυπριακό κράτος; Και ποιός ύστερα θα τους εμποδίσει, αφού τους δώσουν και την υπηκοότητα, και τους κάμουν Ευρωπαίους πολίτες, να περάσουν στο ελληνοκυπριακό κράτος και να μας καταλάβουν με αυτό τον τρόπο;”, διερωτάται.Σημειώνει πως και η συνομοσπονδία κρύβει ακόμη πιο θανάσιμο κίνδυνο για εμάς, αναφέροντας πως η Τουρκία θα ελέγχει και το δικό μας συνιστών κράτος.
“Θα πρέπει, κατοχυρώνοντας προς το παρόν, ότι έχουμε, να επιδιώξουμε ένα κανονικό κράτος”, υπογραμμίζει. “Δηλαδή ένα κράτος με ευρωπαϊκά, δημοκρατικό χαρακτηριστικά, το οποίο να μην έχει εξαρτήσεις από τρίτους και να μην εξαρτάται η λειτουργία και το μέλλον του από άλλες χώρες”, αναφέρει.
Προσθέτει πως “αν θέλουμε αποκατάσταση της ενότητας της χώρας, αυτό δεν θα επιτευχθεί με ρυθμίσεις διαχωρισμού, με θετικές ψήφους της μιας ή της άλλης κοινότητας, μακριά από τη θέληση της πλειοψηφίας, με εκ περιτροπής προεδρίες και άλλα. Κάτι τέτοιο θα διαιωνίζει τον διαχωρισμό και θα γεννά συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις”, αναφέρει.Γι` αυτό, σημειώνει, και θα πρέπει να ενισχύσουμε όλα τα ενοποιητικά στοιχεία μιας συμφωνίας, και να απαλλαγούμε από τα όποια διαχωριστικά.Τέλος υπογραμμίζει πως “οι εύκολοι και ακίνδυνοι τρόποι δεν μπορούν να κάμψουν την τουρκική αδιαλλαξία” και πως “η εθνική αφύπνιση, που οδηγεί σε εθνική αυτογνωσία και ενότητα, είναι μονόδρομος, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως Ελληνισμός στην Κύπρο”.
