Πυρά προς ΑΚΕΛ εξαπέλυσε στην ομιλία του στο παγκύπριο συνέδριο του ΔΗΣΥ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, τόσο για την οικονομική κατάσταση της χώρας σήμερα αλλά και για τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν σε σύγκριση με το Μαρί. “Μιλά το ΑΚΕΛ για φτωχοποίηση και ξεχνά ότι μετέτρεψε μια ολόκληρη χώρα σε χώρα κοινωνικών παντοπωλείων”, όπως τόνισε ο ΠτΔ στην ομιλία του. 

Αναφερόμενος για τις πολιτικές ευθύνες σχετικά με τις δολοφονίες που συντάραξαν το Παγκύπριο ο ΠτΔ είπε “Κάποιοι δεν ήθελαν και δεν ζήτησαν ακόμα συγγνώμη από τους 13 ήρωες που κυριολεκτικά από πράξεις και παραλείψεις τους, τους οδήγησαν στον θάνατο. Και είναι αυτοί που μας κρίνουν. “

Διαβάστε Επίσης: Άντρος Κυπριανού: “Κανένας δεν υιοθετεί το αφήγημα του Αναστασιάδη”

Ο ΠτΔ έθιξε το θέμα των δολοφονιών μέσα από το ρεπορτάζ του BBC λέγοντας “Να ασχολείται το BBC ότι είμαστε οι ρατσιστές εξαιτίας των όσων ακούγονται και λέγονται. Γιατί ένας ψυχοπαθής διέπραξε μια σειρά εγκλημάτων. Κατά συρροή δολοφόνος”.

Ο κ. Αναστασιάδης δεν άφησε ασχολίαστη την παραίτηση του Ιωνά Νικολάου αφού όπως είπε “Ο Υπουργός Δικαιοσύνης έδειξε το ήθος που έπρεπε να επιδείξει, και ας διαβάσουν τις σημερινές ελληνικές εφημερίδες να δουν ποιου το ήθος εκθειάζουν. Αυτής της πολιτικής ζωής, αυτού του κόμματος συμπεριφορές και τα ήθη που έχουμε εισάξει.”

Διαβάστε αυτούσια την ομιλία του ΠτΔ:

“Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό να επιστρέφεις στο σπίτι σου. Να βλέπεις στελέχη μαζί με τα οποία έχεις αγωνιστεί για 43 τόσα χρόνια. Γιατί όλοι μαζί δημιουργήσαμε την παράταξη που πρωταγωνιστεί εδώ και 43 χρόνια.

Δημιουργήσαμε έναν ηγέτη που απέδειξε ότι ήταν πέραν από άξιος, πέραν από την Κύπρο, πέραν από τον Ελληνισμό, ένας Ευρωπαίος ηγέτης. Ένας ηγέτης με διορατικότητα, ένας ηγέτης με αποφασιστικότητα που κατόρθωσε να συνενώσει ένα λαό που ήταν σμπαραλιασμένος από τον εσωτερικό διχασμό, που ενέπνευσε και επέβαλε μια γραμμή και μια πορεία και που σαν αποτέλεσμα στενής συνεργασίας με την Ελλάδα έγινε κατορθωτό το ακατόρθωτο.

Εκεί που μας απειλούσαν ότι οι αντιδράσεις της Τουρκίας θα ήταν άνευ ορίων εάν γινόταν αποδεκτή η Κύπρος στην Ευρώπη χωρίς τη λύση του Κυπριακού, έγινε κατορθωτό και δεν υπήρξε ούτε και η δυνατότητα αντίδρασης.

Θέλω να αναλογιστείτε αν δεν ήμασταν σήμερα στην Ευρώπη, εάν δεν εντασσόμασταν προ 15 χρόνων στην Ευρώπη. Όχι μόνο τις πολιτικές διαστάσεις που είναι πάρα πολύ σημαντικές, δηλαδή τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες που πρέπει να διέπουν τη λύση του Κυπριακού γιατί καθορίζονται οι παράμετροι μέσα στις οποίες μπορεί να κινηθεί κάποιος και να επιδιώξει το δίκαιο, γιατί ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να είναι δύο ταχυτήτων. Δεν μπορεί οι πολίτες του να έχουν λιγότερα δικαιώματα από ό,τι οι υπόλοιποι των Ευρωπαίων.

Την ίδια ώρα φανταστήκατε αν μετά την κρίση που μας οδήγησαν κάποιοι που σήμερα μιλούν για φτωχοποίηση, εάν δεν ήμασταν ενταγμένοι στην Ευρώπη τότε που κανένας δεν τολμούσε να μας δανείσει. Βεβαίως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι υπήρξε ένα δάνειο από πλευράς Ρωσίας, το αναγνωρίζουμε και δεν είμαστε εξ εκείνων που αρνούνται ότι σημαντικό ρόλο και στην επιβίωση του κυπριακού κράτους δημιούργησαν οι καλές σχέσεις, οι καλές φιλίες, οι καλές διεθνείς επαφές με χώρες, μεταξύ άλλων, και της Ρωσίας.

Εκείνο, όμως, που διερωτώμαι είναι ήταν εκείνα τα χρήματα αρκετά, διότι και εκείνοι από φιλία έδωσαν ένα δάνειο το οποίο όμως δεν βοήθησε στην έξοδο από την κατάσταση «σκουπίδια» της οικονομίας που μας οδηγήσαν εκείνοι που σήμερα έχουν το θράσος να ασκούν κριτική. Γιατί είμαστε οι πρώτοι σε ρυθμούς ανάπτυξης μέσα στην Ευρώπη. Γιατί μειώσαμε από το 17% στο 7% την ανεργία, γιατί όλοι εκφράζονται μέσα στην ΕΕ με τα καλύτερα για την πορεία της χώρας τα τελευταία έξι χρόνια. Οι μόνοι που δεν ακούν που δεν βλέπουν και το μόνο γνωρίζουν είναι να μηδενίζουν, είναι το ΑΚΕΛ.

Μιλά το ΑΚΕΛ για φτωχοποίηση και ξεχνά ότι μετέτρεψε μια ολόκληρη χώρα σε χώρα κοινωνικών παντοπωλείων.

Ξεχνά πως έστειλε στην ανεργία το 17% των εργαζομένων.

Ξεχνά την ίδια ώρα πως αυτά που επισυνέβησαν είναι επί διακυβέρνησης ΔΗΣΥ, της δικής μας διακυβέρνησης, είτε λέγεται Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα είτε λέγεται η προσπάθεια, η βελτίωση των κοινωνικών παροχών. Έχουμε μετατρέψει πραγματικά αυτή τη χώρα σε ένα κοινωνικό κράτος από κάθε άποψη. Χάρη στις θυσίες του λαού κατορθώσαμε από τα «σκουπίδια» στην κατάταξη, σήμερα να είμαστε στην επενδυτική βαθμίδα. Για πρώτη φορά η Κύπρος να αναζητά διεθνή δανεισμό και να υπερκαλύπτει κατά 8% αυτό το οποίο ζητεί, όταν επί των ημερών τους δεν μπορούσαν να δανειστούν ούτε για την καταβολή των απαραιτήτων μισθών προς τους δημόσιους υπαλλήλους.

Και θέλω να υπενθυμίσω αυτούς που ασκούν σήμερα κριτική ότι όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, τα ρευστά διαθέσιμα του κράτους δεν αρκούσαν παρά για τους μισθούς ενός μηνός και τον Ιούνιο θα έπρεπε να καταβληθούν 3,6 δις ευρώ για τοκοχρεολύσια που είχαν δημιουργήσει.

Ξεχνούν ότι μέσα από τις πολιτικές που ακολούθησαν, μέσα από την αλαζονεία που επέδειξαν, διότι έχουν φτάσει στο σημείο να απευθύνονται και με απαξιωτικά για πολιτικό ήθος επίθετα είτε προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βεβαίως τα αγνοώ, είτε προς πολιτικές δυνάμεις που στο κάτω κάτω έτειναν χείρα φιλίας και στήριξαν πολιτικές με υπευθυνότητα, προκειμένου να σωθεί ο τόπος από την οικονομική καταστροφή, όταν ήταν εκείνοι στη διακυβέρνηση εισηγούμασταν 120 μέτρα τον Αύγουστο του 2011 προκειμένου να διασώζαμε τη χώρα από την καταστροφή που μας οδηγούσαν.

Δεν είμαι εδώ για να κατηγορήσω ούτε για να επικρίνω. Δεν μπορώ όμως να ακούω τα όσα λέγονται είτε όσον αφορά τη διακυβέρνηση είτε όσον αφορά τους χειρισμούς του Κυπριακού.

Ποιος ήταν εκείνος που μέσα από τη μεθοδευμένη και τη δημιουργική παρουσία στον διάλογο οδήγησε για πρώτη φορά την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Ποιος ήταν εκείνος που έθεσε την εγγύηση και την αποχώρηση, τη διεθνή πτυχή δηλαδή του Κυπριακού, ως ένα των κυριοτέρων θεμάτων, ώστε ο ίδιος ο ΓΓ στις 4 Ιουνίου να επικαλείται ότι η Σύνοδος για την Κύπρο που θα λάμβανε χώρα στις 28 Ιουνίου θα έπρεπε πρώτιστα και πάνω από όλα να ασχοληθεί με την ασφάλεια της χώρας και τη δημιουργία ενός κανονικού κράτους, πέραν και μακριά από εξαρτήσεις, εγγυήσεις και στρατεύματα κατοχής.

Ποιος ήταν εκείνος που κατόρθωσε το περίγραμμα των θέσεων του ΓΓ; Ποιος ήταν εκείνος που δημιούργησε τις προϋποθέσεις πραγματικά αν η Τουρκία είχε την πολιτική βούληση, να φτάναμε σε λύση στο Κραν Μοντανά;

Αλλά όταν υπάρχει αδιαλλαξία από την άλλη πλευρά, διερωτώμαι και βασικό ερώτημα είναι, θα ήθελαν να αποδεχθώ την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων εσαεί; Θα ήθελαν να αποδεχθώ, και κατά αυτό τον τρόπο θα βρισκόταν η λύση με εγγυήσεις 10=15 χρόνων με δικαίωμα ανανέωσης αν συμφωνούν και οι δύο;

Θα ήθελαν να αποδεχθώ τη θετική ψήφο των Τουρκοκυπρίων για κάθε απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης ή των θεσμικών οργάνων, και αυτό θα δημιουργούσε τις προοπτικές βιώσιμης λύσης;

Οι μόνοι που έδωσαν γραπτές προτάσεις ήταν η ελληνοκυπριακή πλευρά και τόλμησα επτά μήνες προ των Προεδρικών Εκλογών.

Άλλοι είναι που όταν διαπραγματεύονταν, πίσω από το μυαλό τους άλλα είχαν.

Αν ήταν τόσο διαλλακτικοί αλήθεια οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας ή η Τουρκία κατά κύριο λόγο που δυστυχώς τους ελέγχει γιατί δεν έλυσαν το Κυπριακό όταν για πέντε χρόνια κυβερνούσαν και για τέσσερα χρόνια διαπραγματεύονταν με τον – και το εννοώ -προοδευτικό Τουρκοκύπριο κ. Ταλάτ;

Είναι δυνατόν με όσα ήταν εις γνώση τους και τα επικροτούσαν, εκ τότε από το Κραν Μοντανά να αφήνουν να νοηθεί ότι ευθύνεται η ελληνοκυπριακή πλευρά; Είναι δυνατόν χάρη κομματικών σκοπιμοτήτων να αγνοούν τα στοιχειώδη και να παραγνωρίζουν ότι κατά αυτό τον τρόπο δημιουργούν προβλήματα ή ενθαρρύνουν τις αξιώσεις των Τουρκοκυπρίων, έτσι ώστε ελπίζοντας ότι θα πετύχουν αυτά που το ΑΚΕΛ τους υπόσχεται; Αφού τους δικαιώνει. Αποδίδει εν τη ουσία την ευθύνη σε εμάς. Και δεν αναλογίζονται ότι αυτό δεν ωφελεί την πατρίδα μας.

Μπορεί να ωφελεί την προεκλογική καμπάνια, έτσι νομίζουν, ότι θα πάρουν κάποιες ψήφους από τους Τουρκοκύπριους.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Είπα και θα το πω, τα δανεικά σε μια εκλογική συγκεκριμένη αναμέτρηση που επιτρέπει και στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας να ψηφίσουν, δεν είναι ποσοστά που μπορούν να μετρήσουν στη δύναμη ενός κόμματος, και επομένως ας θέσουν πάνω από το κομματικό, το εθνικό καλό. Αυτό ζητούμε όλοι, για αυτό και πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε ξανά μια μάχη που πρέπει να μην αφήσουμε κανένα. Η αδιαφορία θα δικαιώσει τον μηδενισμό. Θα πρέπει όλοι να κινηθούμε θα πρέπει ξανά να δώσουμε τη μάχη, θα πρέπει ξανά να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον γιατί αυτές είναι εκλογές που αφορούν την τύχη και την προοπτική της χώρας μας μέσα στην Ευρώπη.

Μου είναι αδιανόητο να εμφανίζονται εκείνοι, όπως ορθώς ελέχθη από τον  φίλο Πρόεδρο του ΔΗΣΥ, που εισηγούνταν λύσεις εξόδου από την ευρωζώνη, υιοθέτησης της λίρας. Αυτοί είναι που θα κρατούσαν τη μοίρα της χώρας ή της οικονομίας στα χέρια τους. Την ώρα που έπρεπε να προβληματίζονται διπλά και να ενισχύουν, επεδίωκαν πραγματικά τη χρεοκοπία, όπως και το έπραξαν. Και είναι χάρη στις θυσίες του λαού μας, χάρη στην υπευθυνότητα των συντεχνιών, αλλά και κάποιων πολιτικών δυνάμεων που έγινε κατορθωτό ύστερα από την υπογραφή του Μνημονίου να φτάσουμε στα σημερινά επίπεδα που μόνο θαυμασμό εισπράττουμε από όλους τους εταίρους και όχι μόνον, είτε είναι διεθνείς Οίκοι Αξιολόγησης είτε είναι το ΔΝΤ είτε είναι η ΕΚΤ είτε το Γιούρογκρουπ. Και δεν είναι το μόνο.

Χωρίς αμφιβολία έχουμε δρόμο να διανύσουμε, χωρίς αμφιβολία διαπράξαμε και λάθη, διότι ορθώς ελέχθη ότι δεν διαπράττει λάθη εκείνος που παραμένει αδρανής, εκείνος που δεν παίρνει αποφάσεις, εκείνος που κρύβεται πίσω από γεγονότα, προκειμένου να μη διαπράξει λάθος.

Η πολιτική χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα, αλλά και αυτογνωσία και αυτοκριτική. Και εμείς δεν διστάζουμε να πούμε ότι διαπράξαμε λάθη.

Εκείνο που έχει σημασία είναι μέσα από την αυτογνωσία, μέσα από την αυτοκριτική να διορθωθείς, να ανασκευάσεις πορεία και πλεύση. Αυτό δεν είναι κάτι που μας οδηγεί σε δειλία. Όταν χρειαζόταν να πάρουμε τολμηρές αποφάσεις πήραμε τις αποφάσεις ευθύνης. Για αυτό και θέλω να κάνω έκκληση σε όλους, το διακύβευμα στις εκλογές είναι αν θα συνεχίσουμε την ευρωπαϊκή μας πορεία, την αξιοπιστία που έχουμε κερδίσει, ή αν θα δώσουμε τη δυνατότητα σε κάποιους να πιστέψουν πως τάχα αξιοποιώντας ακόμα και τα στυγερότερα των εγκλημάτων, να πολιτικοποιούν και να εκθέτουν τη χώρα διεθνώς, χωρίς να συνειδητοποιούν την καταστροφή που δημιουργούν ή τις κακές εικόνες. Να ασχολείται το BBC ότι είμαστε οι ρατσιστές εξαιτίας των όσων ακούγονται και λέγονται. Γιατί ένας ψυχοπαθής διέπραξε μια σειρά εγκλημάτων. Κατά συρροή δολοφόνος.

Έχω εκφράσει τη λύπη μου, έχω εκφράσει τη συγγνώμη μου, εμείς τολμήσαμε και ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές. Κάποιοι δεν ήθελαν και δεν ζήτησαν ακόμα συγγνώμη από τους 13 ήρωες που κυριολεκτικά από πράξεις και παραλείψεις τους, τους οδήγησαν στον θάνατο. Και είναι αυτοί που μας κρίνουν.

Ένα θέλω να πω μόνο. Δεν επιδιώξαμε και δεν επιδιώκουμε την οξύτητα ή τη διχόνοια. Αντίθετα. Η μέχρι σήμερα στάση και συμπεριφορά, τις πλείστες όσες φορές η σιωπή έχουν παρερμηνευτεί από κάποιους ως αδυναμία. Δεν θα δεχθούμε την ατίμωση από όσους έχουν συμβάλει σε πολλά από όσα αυτός ο λαός υπέφερε. Δεν θα δεχθούμε να συνεχίσουμε με τον μηδενισμό που τόσο πετυχημένα ενασκούν. Το μόνο το οποίο πραγματικά τους αναγνωρίζω είναι την ικανότητα να μηδενίζουν. Το πρωί να ισχυρίζεται ο ΓΓ (του ΑΚΕΛ) ότι ουδεμία ευθύνη φέρει ο Υπουργός Δικαιοσύνης και ούτε του την απέδωσαν, και το απόγευμα να λένε ότι οι λόγοι ευθιξίας χωρίς ανάληψη ευθύνης δεν ισχύουν.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης έδειξε το ήθος που έπρεπε να επιδείξει, και ας διαβάσουν τις σημερινές ελληνικές εφημερίδες να δουν ποιου το ήθος εκθειάζουν. Αυτής της πολιτικής ζωής, αυτού του κόμματος συμπεριφορές και τα ήθη που έχουμε εισάξει. Δεν διστάζουμε να πάρουμε αποφάσεις. Μπορεί να είναι οδυνηρές, μπορεί να αδικούν και είναι με πόνο ψυχής που έζησα αυτές τις τελευταίες μέρες να αποστερούμε στενών συνεργατών μου, εκ των ικανοτέρων στο Υπουργικό Συμβούλιο ή και αλλού, αλλά ήταν μια επιβεβλημένη πράξη ήθους, και αυτό είναι που πρέπει να μετρά.

Ο αγαπημένος μου φίλος και Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κάλυψε όλες τις πτυχές στην ομιλία του. Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες για τα επιτεύγματα της Κυβέρνησης, αλλά και για τις παραλείψεις ή τα οράματα μας. Αυτό που θέλω είναι ένα. Για 17 χρόνια ήμουν Πρόεδρος της παράταξης. Τα προηγούμενα ήμουν ένας πάντοτε ενεργός αξιωματούχος της παράταξης, ενεργός βουλευτής της παράταξης, έζησα εκλογές πολλές, βίωσα στιγμές που πίστευαν οι πάντες ότι ο ΔΗΣΥ θα διαλυόταν, ιδιαίτερα μετά το δημοψήφισμα του 2004. Και όμως το 2004 – παρά τα όσα ακούσαμε παρά τη λασπολογία, παρά την απόδοση επιθέτων, προδότες και τι δεν μας είπαν αυτοί που σήμερα τάχα ενδιαφέρονται για τη λύση, ήταν τότε που είπαν ένα όχι για να τσιμεντώσουν απλώς το ναι – το κόμμα ήρθε πρώτο τότε και πρώτο θα έρθει και τώρα, γιατί το θέλετε εσείς, γιατί το αξίζει η Κύπρος, γιατί όλοι μαζί μπορούμε να φέρουμε τις αναγκαίες αλλαγές.

Και να γνωρίζετε ότι όπως πολιτευόμαστε το μόνο που εγγυούμαστε είναι την προκοπή της πατρίδας μας. Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτό είναι το μέλλον μας, αυτό είναι το χρέος μας στα παιδιά μας”