του Γιώργου Μαυρουδή*

Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, όλες οι κυβερνήσεις προώθησαν μέτρα στήριξης των προσφύγων. Κοινή διαπίστωση είναι ωστόσο, ότι το βάρος της απώλειας χρήσης περιουσίας, όπως και της παράνομης εκμετάλλευσης στα κατεχόμενα, δεν κατανεμήθηκε ισότιμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι πρόσφυγες να επωμίζονται τις συνέπειες της εισβολής και όχι το σύνολο του κυπριακού λαού.

Ο διακηρυγμένος στόχος της ισότιμης κατανομής βαρών όχι μόνο δεν επετεύχθη, αλλά πλέον φθάσαμε στο σημείο να προτείνεται μείωση της κρατικής χορηγίας κατά €21 εκατ. στον Φορέα Ίσης Κατανομής Βαρών, γεγονός που προκαλεί τα συναισθήματα του προσφυγικού κόσμου.

Η έγκριση δύο προϋπολογισμών από το Υπουργικό Συμβούλιο για το ίδιο θέμα, καθιστά τη γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας επιβεβλημένη. Εγείρει, ταυτόχρονα, ερωτηματικά για τον ευρύτερο προσανατολισμό του υπουργείου Οικονομικών και της κυβέρνησης για την προσφυγική πολιτική, ιδιαίτερα σε ένα χρονικό σημείο που καταγράφεται αυξημένη τάση πώλησης περιουσιών και ανάπτυξης γης στην κατεχόμενη γη μας. Μάλιστα, η αναφορά του ΥΠΟΙΚ περί «ιδιαίτερα χαμηλού βαθμού υλοποίησης», θα έπρεπε να δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία Ταμείου Αποζημιώσεων.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που αφήνει εκτεθειμένη την κυβέρνηση, η οποία προεκλογικά μεταξύ άλλων υποσχέθηκε παραχώρηση πρόσθετων πιστώσεων στον Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών. Την ίδια ώρα, η πρόσφατη παραίτηση του Προέδρου του Φορέα, Άκη Πούρου, δημιουργεί σκιές, καθότι οι λόγοι παραίτησής του μέχρι στιγμής δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Για να αναχαιτισθεί η πώληση περιουσιών στα κατεχόμενα, επιβάλλεται ριζική μεταρρύθμιση της προσφυγικής πολιτικής που να προβλέπει:

1. Δημιουργία σχεδίου αποζημίωσης για απώλεια χρήσης
2. Στεγαστική πολιτική
3. Δημιουργία ομολόγου στήριξης των προσφύγων με απώτερο σκοπό την καταβολή αποζημιώσεων έναντι απώλειας χρήσης.
4. Διαχείριση των τ/κ περιουσιών με διαφανείς διαδικασίες.
5. Συνέχιση της αναβάθμισης των προσφυγικών συνοικισμών

Για να καταφέρει να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες ανάγκες του προσφυγικού κόσμου, η προσφυγική πολιτική του κράτους μας χρειάζεται ανανέωση. Χωρίς να ξεχνάμε ότι η ουσιαστικότερη προσφυγική πολιτική είναι η επίλυση του Κυπριακού και η απαλλαγή από την κατοχή. Μέχρι τότε ο προσφυγικός κόσμος δικαιούται να διεκδικεί αποκατάσταση των δικαίων και δικαιωμάτων του. Ίση κατανομή βαρών και αποκατάσταση της αδικίας.

*Επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος ΕΒΕ Αμμοχώστου, τέως αντιπρόεδρος οικονομικών ΚΕΒΕ