Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δήλωσε το απόγευμα της Πέμπτης ότι έλαβε τηλεφώνημα σε σχέση με την πρωτοβουλία του για ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό πάντα εντός του πλαισίου των ΗΕ και υπό την αιγίδα των ΗΕ, και σημείωσε ότι «φαίνεται να υπάρχουν προοπτικές».
Σε δηλώσεις στη Λεμεσό στα εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας για την Αμμόχωστο, είπε ότι ερχόμενος στη πόλη από τη Λευκωσία, έγινε αποδέκτης ενός τηλεφωνήματος “βάσει του οποίου φαίνεται να υπάρχουν προοπτικές προς αυτή την κατεύθυνση [Σ.Σ. την ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ] και αυτές τις προοπτικές θα τις αξιοποιήσουμε μέχρι το τέλος, για να επαναρχίσουν επιτέλους οι συνομιλίες”.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Πρόεδρος είπε ότι εκείνο που πρέπει όλοι να αντιληφθούμε δεν είναι μόνο ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελεί τη λύση του Κυπριακού, αλλά αυτή η κατάσταση πραγμάτων μέρα με τη μέρα γίνεται σαφώς χειρότερη “και αν δεν πετύχουμε τον στόχο της επανένωσης, της επίλυσης του Κυπριακού σίγουρα θα βρεθούμε ενώπιον σοβαρότατων προκλήσεων”. “Άρα, για μας δεν υπάρχει άλλη επλογή”, ανέφερε.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης εκφώνησε σήμερα, Πέμπτη 8 Ιουνίου 2023, στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «Μάνα, άφησες το παράθυρο ανοικτό…για 49 χρόνια», που διοργανώνει ο Ροταριανός Όμιλος Αμμοχώστου, στον Πολυχώρο «ΠΛΕΥΣΙΣ», Παλιό Λιμάνι Λεμεσού, τον ακόλουθο χαιρετισμό:
Advertisement«Είναι για μένα ιδιαίτερη η τιμή και για αυτό ανταποκρίθηκα με χαρά στο κάλεσμα του Ροταριανού Ομίλου Αμμοχώστου για να τελέσω σήμερα τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας που φέρει τον τίτλο «Μάνα, άφησες το παράθυρο ανοικτό… για 49 χρόνια».
Μιας έκθεσης που πραγματικά συγκλονίζει, αφού καταφέρνει να μεταφέρει σε εικόνες τόσο γλαφυρά, το αίσθημα του πόνου της υποχρεωτικής εγκατάλειψης των πατρογονικών μας εστιών, που η βαναυσότητα, δυστυχώς, της Τουρκικής Εισβολής μας υπέβαλε να βιώσουμε και να βιώνουμε μέχρι σήμερα.
AdvertisementΤόσο ο τίτλος της έκθεσης, που προϊδεάζει όσο και η ίδια η έκθεση απεικονίζουν παραστατικά τα τραγικά απότοκα του Αυγούστου του 1974, τη στιγμή που ο χρόνος πάγωσε, με τα σημάδια της εισβολής και της προσφυγιάς να είναι εμφανή όσο ποτέ άλλοτε.
Την ίδια στιγμή, η σημερινή έκθεση μας προφέρει και μια πικρή γεύση από την εισβολή και τις αλυσιδωτές συνέπειες της κατοχής, αποτυπώνοντας πώς κατέληξε να είναι σήμερα η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Ταυτόχρονα, όμως, και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό, η έκθεση λειτουργεί και ως καμπανάκι για να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τις προσπάθειές μας, να πράξουμε ό,τι είναι δυνατό για τερματισμό της κατοχής και επανένωση της πατρίδας μας, για επιστροφή στην Αμμόχωστο και τις πατρογονικές μας εστίες.
Ο Ροταριανός Όμιλος Αμμοχώστου, που εμπνεύστηκε την ιδέα για την αποψινή εκδήλωση, ιδρύθηκε στην Αμμόχωστο το 1954, και από το 1974 και την τουρκική εισβολή, μετά που έλαβε ειδική άδεια από το Διεθνές Ρόταρυ, φιλοξενείται προσωρινά στη Λεμεσό.
AdvertisementΈκτοτε, παρ’ όλο ότι δραστηριοποιείται στην προσφυγιά, μακριά από την πατρώα γη, έχει να επιδείξει πλούσιο φιλανθρωπικό έργο.
1. Το ταμείο υποτροφιών του Ομίλου έδωσε μέχρι σήμερα πέραν των €400,000 σε φοιτητές και φοιτήτριες με καταγωγή την Επαρχία και Πόλη της Αμμοχώστου για την ολοκλήρωση των σπουδών τους.
2. Με πρωτοβουλία του Ομίλου και τη στήριξη 10 ροταριανών ομίλων της Κύπρου, δημιουργήθηκε το Ροταριανό Ίδρυμα ομφαλο-πλακουντιακών μοσχευμάτων στο Καραϊσκάκειο Ίδρυμα.
Advertisement3. Συμμετείχε στην αγορά και εγκατάσταση ειδικού εξοπλισμού για την ανίχνευση της παιδικής λευχαιμίας στο Καραϊσκάκειο Ίδρυμα.
4. Έχει προβεί σε πολλά άλλα μικρής εμβέλειας έργα κοινωφελούς χαρακτήρα τόσο στην Επαρχία της ελεύθερης Αμμοχώστου όσο και στην πόλη της Λεμεσού, όπου προσωρινά φιλοξενείται.
Μάλιστα, είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι είναι ο μόνος οργανισμός στον οποίο ελληνοκυπριακοί και τουρκοκυπριακοί όμιλοι δρουν μαζί. Όλα αυτά τα χρόνια συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια και αποστολές υπό τη σημαία της Κυπριακή Δημοκρατίας και υπάρχει μεταξύ τους αγαστή συνεργασία.
Η σημερινή έκθεση φωτογραφίας εντάσσεται στο πλαίσιο του κοινωφελούς έργου του Ομίλου, αφού τα έσοδα από την έκθεση θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος «Μικροί Ήρωες», στηρίζοντας τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο και τις οικογένειές τους.
Επιτρέψετέ μου να συγχαρώ θερμά τους φωτογράφους Ελένη Κέστα και Γιώργο Πανταζή, αλλά και τον κινηματογραφιστή Marcus Schuetz για την παραγωγή του βίντεο που απαθανατίζει τη σημερινή, τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η Πόλη της Αμμοχώστου.
Όσο σκληρή και να είναι η εικόνα που αντίκρυσαν, βρήκαν το κουράγιο, ένεκα της αγάπης τους για την Πόλη του Ευαγόρα, να τη μεταφέρουν στα δικά μας μάτια μέσα από τον φακό τους.
Η Έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες από την περίκλειστη πόλη και τη θάλασσά της και αυτή η σύντομη διαδρομή στον ιστορικό και πολιτιστικό πυρήνα της «Πόλης Φάντασμα», είμαι σίγουρος ότι θα συγκλονίσει.
Ο χρόνος και η εγκατάλειψη μπορεί να έχουν φθείρει την αγαπημένη πόλη της Αμμόχωστου, όχι όμως και την ιστορική μνήμη. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974, η πόλη υπέστη σημαντικές ζημιές και τόσα χρόνια αργότερα η κατάσταση είναι σαφώς χειρότερη. Οι επιπτώσεις της απομόνωσης είναι πλέον ορατές σε όλα τα κτήρια και τις υποδομές. Χιλιάδες ανθρώπινες ιστορίες διακόπηκαν βάναυσα το 1974, αναγκάζοντας χιλιάδες «όνειρα» να μετακομίσουν ή/και να εγκαταλειφθούν.
Τόσα χρόνια μετά, όμως, η Αμμόχωστος ζει στις καρδιές μας και η έκθεση φωτογραφίας που εγκαινιάζουμε σήμερα είναι ένας ακόμη τρόπος να μη λησμονούμε την υποχρέωση και το καθήκον μας για να μην αποστρατευτούμε ποτέ από την προσπάθεια επανένωσης το τόπου μας για ανατροπή του απαράδεκτου Status Quo, που θέλει τους πρόσφυγές μας να ατενίζουν τα πατρογονικά εδάφη τους με σπαραγμό καρδιάς.
Παρά τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις, δουλεύουμε ακατάπαυστα, για σπάσιμο του αδιεξόδου και επανέναρξη των συνομιλιών για επίτευξη μιας αμοιβαίας επωφελούς λύσης στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, τη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως προβλέπουν τα σχετικά ψηφίσματα των ΗΕ. Εργαζόμαστε με ειλικρίνεια προς την κατεύθυνση επανέναρξης των διαπραγματεύσεων από εκεί που έμειναν στον Κράν Μοντανά και δηλώνουμε πανέτοιμοι να εργαστούμε για την επίλυση του Κυπριακού, την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της και την επανένωση της Κύπρου και του λαού μας.
Κρατάμε τον πόθο της επιστροφής στην αγαπημένη μας Αμμόχωστο, ως καθοδηγητή των ενεργειών μας, ως φλόγα που μας δείχνει τον δρόμο και μας θυμίζει καθημερινά την υποχρέωση να επιτύχουμε. Για μας δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ότι ερχόμενος στη Λεμεσό από τη Λευκωσία ‒ και γνωρίζετε όλοι για την πρωτοβουλία που έχω αναλάβει ειδικότερα για ένα πιο πρωταγωνιστικό ρόλο από πλευράς της ΕΕ, πάντα εντός του πλαισίου των ΗΕ και υπό την αιγίδα των ΗΕ για επανέναρξη των συνομιλιών ‒ έγινα αποδέκτης ενός τηλεφωνήματος βάσει του οποίου φαίνεται να υπάρχουν προοπτικές προς αυτή την κατεύθυνση και αυτές τις προοπτικές θα τις αξιοποιήσουμε μέχρι το τέλος, για να επαναρχίσουν επιτέλους οι συνομιλίες. Εκείνο που πρέπει όλοι να αντιληφθούμε δεν είναι μόνο ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελεί τη λύση του Κυπριακού, αλλά αυτή η κατάσταση πραγμάτων μέρα με τη μέρα γίνεται σαφώς χειρότερη και αν δεν πετύχουμε τον στόχο της επανένωσης, της επίλυσης του Κυπριακού σίγουρα θα βρεθούμε ενώπιον σοβαρότατων προκλήσεων. Άρα, για μας δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Κλείνοντας θέλω να εκφράσω ξανά τα συγχαρητήριά μου στον Ροταριανό Όμιλο Αμμοχώστου και την Πρόεδρό του Μαρία Καπαρή για την πρωτοβουλία να διατηρήσει τη μνήμη ζωντανή. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι η Μαρία προέρχεται από τη νέα γενιά και αυτή η πρωτοβουλία την τιμά όπως και τους συνεργάτες της, να κρατήσουν μέσα από αυτή τη σπουδαία έκθεση φωτογραφίας τη μνήμη ζωντανή και, ταυτόχρονα, να βοηθήσετε οικονομικά το Ίδρυμα «Μικροί Ήρωες».
Πρωτοβουλίες, όπως η σημερινή, είναι εξίσου πολιτικές και ανθρώπινες, και ξετυλίγουν το κουβάρι του παρελθόντος, με στόχο να προβάλουν το παρόν και να αποτελέσουν – και δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στα λόγια, στις ωραίες δηλώσεις- στην πράξη, φάρο για τους αγώνες που πρέπει να καταβάλουμε ώστε να πετύχουμε τον πολυπόθητο στόχο της επανένωσης της πατρίδας μας. Αγώνες και διεκδικήσεις για τους οποίους δεν έχουμε την πολυτέλεια να αποτύχουμε».
