«Η Κύπρος έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στην Αφροδίτη. Αυτό είναι το όνομα του κοιτάσματος φυσικού αερίου που εντοπίστηκε στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού της Μεσογείου», γράφει ο ανταποκριτής της Handelsblatt στην Ελλάδα, Γκερντ Χέλερ. Όπως σημειώνει: «Το κοίτασμα ανακαλύφθηκε το 2011 (…) Από τότε έχουν περάσει 11 χρόνια και το φυσικό αέριο εξακολουθεί να βρίσκεται στα 6.000 μέτρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας (…)»

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ τα συνολικά αποθέματα φυσικού αερίου της Κύπρου ανέρχονται μέχρι στιγμής σε 510 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, δηλαδή «περισσότερο από πέντε φορές η κατανάλωση της Γερμανίας κατά το 2021. Η Κύπρος αποκτά έτσι τη δυνατότητα να καταστεί σημαντικός προμηθευτής φυσικού αερίου για την Ευρώπη. Υπάρχουν όμως πολιτικά και οικονομικά εμπόδια, με μεγαλύτερο αυτών το Κυπριακό. Πέραν της πολιτικής διαμάχης, υπάρχουν και τεχνικά προβλήματα», παρατηρεί ο αρθρογράφος σημειώνοντας:

«Η υποδομή για την εξαγωγή φυσικού αερίου δεν υπάρχει μέχρι στιγμής. Τον Ιανουάριο του 2020, Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού East-Med. (…) Η Τουρκία εγείρει αξιώσεις κατά του αγωγού, διότι πρόκειται να διέλθει από θαλάσσια περιοχή που η Άγκυρα διεκδικεί ως δική της αποκλειστική οικονομική ζώνη. Η οικονομική απόδοση του έργου, που εκτιμάται σε 6 με 7 δισ. δολάρια, είναι επίσης αμφίβολη», υπενθυμίζοντας ότι οι ΗΠΑ απέσυραν την στήριξη προς τον αγωγό.

LNG ή εμπόριο ηλεκτρικής ενέργειας;

Στο ρεπορτάζ της ΗΒ διερευνάται επίσης η προοπτική εξαγωγής των κυπριακών κοιτασμάτων για παραγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG.

«Σχέδια για την κατασκευή τερματικού σταθμού LNG στο Βασιλικό στη νότια Κύπρο υπήρχαν ήδη από το 2010, αλλά δεν εφαρμόστηκαν λόγω αμφιβολιών βιωσιμότητας. Δυνατή θα ήταν η μεταφορά κοιτασμάτων φυσικού αερίου στον σταθμό LNG στο Ιντκού της Αιγύπτου, προκειμένου να υγροποιηθεί κι από εκεί να εξαχθεί με δεξαμενόπλοια».

Βέβαια, όπως επισημαίνει σε άλλο σημείο ο αρθρογράφος, «σε όλες τις αποφάσεις για την αξιοποίηση των κυπριακών κοιτασμάτων και την επέκταση των υποδομών εξαγωγής, το ερώτημα για τους επενδυτές είναι για πόσο καιρό θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται ακόμη το φυσικό αέριο».

Το ρεπορτάζ θέτει επίσης το ζήτημα της συμβατότητας των σχεδίων εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου με τους κλιματικούς στόχους της ΕΕ γεγονός που καθιστά δυνατές επενδύσεις στον τομέα από το 2027 και μετά. Κλείνοντας το ρεπορτάζ παραθέτει εκτιμήσεις του Μόριτζ Ράου, ειδικού σε θέματα ενεργειακής πολιτικής για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου από το Ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής, ο οποίος θεωρεί επίσης «χρονοβόρα και δαπανηρή την κατασκευή επαρκών υποδομών μεταφοράς».

Σύμφωνα με τον ειδικό αντί αγωγών ίσως θα είχε περισσότερο νόημα «η εντατικοποίηση της εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων, όπως τα Euro Asia Interconnector και Euro Africa Interconnector».