Είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν από πολύ κοντά τον Κούρδο ηγέτη και μάλιστα κατά την ιστορική περίοδο των διαπραγματεύσεων Οτσαλάν – Τουρκίας στη φυλακή του Ιμραλί.

Ο Hatip Dicle, που από το 2017 ζει εξόριστος στη Γερμανία, έχει φυλακιστεί τρεις φορές για την πολιτική του δράση, από το τουρκικό καθεστώς και έχει περάσει 20 χρόνια από τη ζωή του, στις τουρκικές φυλακές.

Μιλώντας αποκλειστικά στο AlphaNews.Live ο 69χρονος Κούρδος πολιτικός κατακεραυνώνει την Ευρώπη για την απραξία της απέναντι στην εξόφθαλμη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελείται στη φυλακή του Ιμραλί από την Άγκυρα, με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και τους τρεις συγκρατουμένους του να βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτης απομόνωσης εδώ και πάνω από 4 χρόνια.

Θυμάται επίσης τις ιστορικές διαπραγματεύσεις του Ιμραλί μεταξύ Οτσαλάν-Τουρκίας στις οποίες και ήταν παρών και που αποτέλεσαν μία από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες ειρηνικής επίλυσης του κουρδικού ζητήματος. Κάνει αναφορά στον τερματισμό των διαπραγματεύσεων αυτών με εντολές Ερντογάν το 2015, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη μιας νέας αιματηρής σύγκρουσης με το κουρδικό κίνημα απελευθέρωσης, η οποία και κρατά μέχρι σήμερα.

Ποιος είναι ο Hatip Dicle

Ο Hatip Dicle είναι Κούρδος πολιτικός. Υπήρξε μέλος του Κόμματος της Δημοκρατίας και στη συνέχεια του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας.

Από το 2017 ζει εξόριστος στη Γερμανία, έχοντας φυλακιστεί από το τουρκικό καθεστώς για την πολιτική του δράση τρεις φορές και έχοντας περάσει 20 χρόνια από τη ζωή του στις τουρκικές φυλακές.

Η εμπλοκή του με την πολιτική πάει πίσω στη δεκαετία του 1970, όπου και συμμετείχε στις Επαναστατικές Πολιτιστικές Ανατολικές Εστίες (DDKO) ενώ αργότερα προσχώρησε και στο Λαϊκό Εργατικό Κόμμα (HEP).

Το 1991 εξελέγη βουλευτής στο τουρκικό κοινοβούλιο στο πλαίσιο μιας πολιτικής συμμαχίας του Σοσιαλδημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (SHP) και του HEP.

Το HEP το 1993 απαγορεύτηκε και εν αναμονή της απαγόρευσης, οι Κούρδοι πολιτικοί είχαν ήδη δημιουργήσει το Κόμμα Δημοκρατίας (DEP) στο οποίο και προσχώρησαν. Στις 12 Δεκεμβρίου 1993, ο Dicle εξελέγη πρόεδρος του νεοσύστατου κόμματος στον οποίο παρέμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1994.

Ως πρόεδρος, ηγήθηκε του DEP σε μια δύσκολη περίοδο διώξεων Κούρδων πολιτικών αφού αρκετά από τα μέλη του συνελήφθησαν από τις τουρκικές αρχές, με τα σπίτια τους να γίνονται στόχος επιδρομών.

Αυτό οδήγησε τον Dicle στην άρνηση συμμετοχής του κόμματός του στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, κάνοντας μάλιστα λόγο για επικράτηση ενός «αντιδημοκρατικού περιβάλλοντος».

Στις 2 Μαρτίου του 1994, η τουρκική Εθνοσυνέλευση ήρε τη βουλευτική ασυλία του Dicle ο οποίος τελικά συνελήφθη και στις 8 Αυγούστου 1994 καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη, μαζί με τη Leyla Zana, τον Orhan Doğan και τον Selim Sadak για συμμετοχή στο ΡΚΚ (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν).

Μάλιστα, τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου απαγορεύτηκε και το Δημοκρατικό Κόμμα.

Δέκα χρόνια μετά την καταδίκη του, ο Dicle αφέθηκε ελεύθερος κι ενώ είχε μεσολαβήσει επανάληψη της δίκης του και άσκηση πιέσεων από την ΕΕ. Ωστόσο το τουρκικό κράτος εξακολουθούσε να κρατά σε ισχύ την απαγόρευση οποιασδήποτε πολιτικής δραστηριότητας εκ μέρους του.

Το 2007 καταδικάστηκε και πάλι σε φυλάκιση 20 μηνών μετά από μία δήλωση που έκανε στο πρακτορείο ANKA για το κουρδικό ζήτημα, η οποία κρίθηκε από την τουρκική δικαιοσύνη ως υποστήριξη στην τρομοκρατία. Πολλοί, όμως, ήταν εκείνοι που αντιτάχθηκαν στην απόφαση, λέγοντας πως αυτό το οποίο είπε ο Dicle αφορούσε μία ειρηνική λύση στο κουρδικό ζήτημα και όχι τρομοκρατία.

Ο Dicle υπήρξε επίσης ένας από τους πρώτους Συμπροέδρους του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Κοινωνίας μετά την ίδρυσή της το 2007, ενώ μετά το κλείσιμο του DTP στις αρχές Δεκεμβρίου 2009, συνελήφθη για 3η φορά στο πλαίσιο έρευνας των τουρκικών αρχών για το KCK.

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2011 ο ίδιος έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος υποψήφιος για την επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ υποστηριζόμενος από τη Συμμαχία Εργασίας, Δημοκρατίας και Ελευθερίας. Εξελέγη τότε βουλευτής λαμβάνοντας 78.220 ψήφους, αλλά το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο της Τουρκίας (YSK) ακύρωσε την εκλογή του, λόγω της προηγούμενης καταδίκης του για τρομοκρατία. Οι συνάδελφοί του βουλευτές αντέδρασαν μποϊκοτάροντας τη Βουλή και τελικά  αντικαταστάθηκε στο τουρκικό κοινοβούλιο από ένα μέλος του AKP, τον Oya Eronat, ο οποίος είχε κατέλθει στις εκλογές και είχε εξασφαλίσει πολύ μικρότερο αριθμό ψήφων.

Αποφυλακίστηκε και πάλι το 2014 και εξελέγη Συμπρόεδρος του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK) θέση από στην οποία τον διαδέχθηκε το 2017 ο Berdan Öztürk.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Είχατε επισκεφθεί τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν στη φυλακή του Ιμραλί όπου εξακολουθεί να κρατείται και μάλιστα σε καθεστώς απόλυτης απομόνωσης. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τις επισκέψεις σας αυτές;

Αρχικά να σας πως ότι ως γνωστόν, η Δημοκρατία της Τουρκίας ιδρύθηκε στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κατέρρευσε ως αποτέλεσμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πριν την κατάρρευσή της, η αυτοκρατορία διοικούνταν από το Ιτιχάντ και το Προοδευτικό Κίνημα, το οποίο εξελίχθηκε ιδεολογικά μέσω του «οθωμανισμού», του «ισλαμισμού» και του «τουρκισμού». Ως αποτέλεσμα αυτής της ιδεολογικής εξέλιξης, στον πυρετό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που ξεκίνησε το 1914, σημειώθηκαν οι Γενοκτονίες των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ποντίων. Εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν. Άλλοι μουσουλμανικοί λαοί, ιδιαίτερα ο κουρδικός λαός, υπέστησαν επίσης μια διαδικασία πολιτιστικής γενοκτονίας με την πάροδο του χρόνου. Στόχος αυτής της πολιτιστικής γενοκτονίας ήταν να τουρκοποιηθούν αυτοί οι λαοί με μεθόδους βίας.

Οι Κούρδοι προέβαλαν μεγάλη αντίσταση ενάντια σε αυτές τις πολιτικές. Σύμφωνα με τα λόγια του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, πρώην Προέδρου της Τουρκίας, οι Κούρδοι έχουν εξεγερθεί εναντίον του κράτους 29 φορές. Η τελευταία κίνηση αυτού του κύματος εξέγερσης, υπό την ηγεσία του PKK, δείχνει τη μεγάλη βούληση αντίστασης του κουρδικού λαού.

Ο Abdullah Öcalan είναι ο στρατηγικός ηγέτης αυτής της 29ης κουρδικής εξέγερσης. Επί 25 χρόνια βρίσκεται στην απομόνωση, συχνά σε απόλυτη απομόνωση, στις φυλακές του νησιού Ιμραλί.

Κατά τη διάρκεια αυτών των 50 χρόνων του αγώνα, ο ηγέτης Οτσαλάν έχει επανειλημμένα δημιουργήσει ευκαιρίες για το τουρκικό κράτος να βρει πολιτική λύση στο πρόβλημα, μέσω μονομερών εκεχειριών ακόμη και αποσύροντας τις αντάρτικες κουρδικές δυνάμεις από τα σύνορα της Τουρκίας. Το τουρκικό κράτος όμως δεν δέχθηκε καμία από αυτές τις ευκαιρίες.

“Έχω δει προσωπικά τον ηγέτη Οτσαλάν να αναπτύσσει επιστημονικές δημοκρατικές λύσεις σε όλα τα θεμελιώδη πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προβλήματα της Μέσης Ανατολής, της Τουρκίας και του Κουρδιστάν. Έχω δει επανειλημμένα το επίπεδο αποδοχής και σεβασμού των προτεινόμενων λύσεών του από την κρατική αντιπροσωπεία”

Μάλιστα, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν ανέλαβε την ευθύνη ως «αρχιδιαπραγματευτής» εκ μέρους των Κούρδων της Τουρκίας, κατά τις συνομιλίες με την επίσημη κρατική αντιπροσωπεία στο νησί Ιμραλί για περίπου 30 μήνες, αρχής γενομένης από το 2013.

“Το τραπέζι των διαπραγματεύσεων που για 30 μήνες είχε στηθεί στο İmralı διαλύθηκε. Οι λαοί της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, αρχής γενομένης από τις 24 Ιουλίου 2015, την επέτειο της Συνθήκης της Λοζάνης, βρέθηκαν στα χέρια μιας νέας πολεμικής διαδικασίας”

Με πρόταση του κ. Οτσαλάν και με την αποδοχή της κρατικής αντιπροσωπείας, ήμουν παρών τους τελευταίους οκτώ μήνες των συνομιλιών. Είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στις συνομιλίες 9 φορές. Έχω δει προσωπικά τον ηγέτη Οτσαλάν να αναπτύσσει επιστημονικές δημοκρατικές λύσεις σε όλα τα θεμελιώδη πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προβλήματα της Μέσης Ανατολής, της Τουρκίας και του Κουρδιστάν. Έχω δει επανειλημμένα το επίπεδο αποδοχής και σεβασμού των προτεινόμενων λύσεών του από την κρατική αντιπροσωπεία.

Ωστόσο, στις 5 Απριλίου 2015, η διαβολική συμμαχία AKP-MHP-Ergenekon, δια στόματος του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν, αρνήθηκε να επιτρέψει τη συνέχεια της διαδικασίας της διαπραγμάτευσης και κήρυξε ξανά την έναρξη μιας αιματηρής διαδικασίας. Το τραπέζι των διαπραγματεύσεων που για 30 μήνες είχε στηθεί στο İmralı διαλύθηκε. Οι λαοί της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, αρχής γενομένης από τις 24 Ιουλίου 2015, την επέτειο της Συνθήκης της Λοζάνης, βρέθηκαν στα χέρια μιας νέας πολεμικής διαδικασίας.

Επί εννέα χρόνια, το τουρκικό κράτος ενώ στοχεύει στην κατάρρευση του κινήματος της ελευθερίας, το ίδιο έχει καταρρεύσει σε πολλαπλές κρίσεις.

“Δυστυχώς, η CPT, όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετατράπηκε σε “επιτροπή παρακολούθησης βασανιστηρίων” όταν υποτίθεται ότι είναι “επιτροπή πρόληψης των βασανιστηρίων». Σιωπά μπροστά σε αυτή τη χονδροειδή παραβίαση και ανομία”

Πώς σχολιάζετε αυτή τη συνεχιζόμενη και κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελείται στο Ιμραλί με τη συνεχιζόμενη απομόνωση του Οτσαλάν και των τριών συγκρατουμένων του;

Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που ο ηγέτης Οτσαλάν παραδόθηκε στο τουρκικό κράτος μετά από μια διακρατική συνωμοσία. Αυτή η μακρά περίοδος φυλάκισης στη φυλακή του νησιού του Imrali διατηρείται, και διατηρείται κυρίως μέσω πολιτικών απομόνωσης.

Όπως ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο, η απομόνωση είναι μια μορφή βασανιστηρίων. Τα βασανιστήρια είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορεί να γίνει μια τέτοια πρακτική αποδεκτή. Επιπλέον, τους τελευταίους 40 μήνες δεν έχει υπάρξει καμία ενημέρωση για τον αρχηγό Οτσαλάν. Ούτε η οικογένειά του ούτε οι δικηγόροι του, τους έχει επιτραπεί να συναντηθούν μαζί του.

Και πάλι, σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με το Δικαίωμα στην Ελπίδα, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κρατηθεί στη φυλακή για περισσότερα από 25 χρόνια. Ωστόσο, το τουρκικό κράτος συνεχίζει να παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, αγνοώντας αυτή τη διάταξη.  

Δυστυχώς, η CPT, όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετατράπηκε σε “επιτροπή παρακολούθησης βασανιστηρίων” όταν υποτίθεται ότι είναι “επιτροπή πρόληψης των βασανιστηρίων». Σιωπά μπροστά σε αυτή τη χονδροειδή παραβίαση και ανομία. Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν επιβάλλει κυρώσεις κατά του τουρκικού κράτους γι’ αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις του νόμου. Καλούμε λοιπόν για άλλη μια φορά όλους και κάθε αρμόδιο θεσμό, να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους.

 

Πώς σχολιάζετε την απουσία της Ευρώπης σε επίπεδο παρέμβασης απέναντι σε αυτή την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνει χώρα στο Ιμραλί από την Τουρκία – ένα κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και ένα κράτος που επιθυμεί να γίνει μέλος της ΕΕ;

Όπως επισημαίνει ο ηγέτης Οτσαλάν, διανύουμε τη διαδικασία του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Για το λόγο αυτό, η διεθνής έννομη τάξη που ιδρύθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν λειτουργεί στην πραγματικότητα στην περίοδο που διανύουμε τώρα. Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε θεσμικά όργανα όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης μπορούν να εκπληρώσουν τους ρόλους τους, εκτός εάν νέες ισορροπίες μπορέσουν τελικά να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Φαίνεται ότι εάν οι λαοί του κόσμου δεν κυριαρχήσουν παγκοσμίως με μια νέα διεθνή εναλλακτική, σύμφωνη με το Δημοκρατικό Έθνος, τη Δημοκρατική Συνομοσπονδία, την απελευθέρωση των γυναικών και το οικολογικό παράδειγμα που ανέπτυξε ο ηγέτης Οτσαλάν στο Ιμραλί, αυτή η περίοδος χάους που διανύουμε δεν πρόκειται να τελειώσει.