Η επίλυση του Κυπριακού έχει τεθεί ως «μείζον θέμα» στην ατζέντα του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, με την προσπάθεια αυτή τη στιγμή να εστιάζει στην άρση της στασιμότητας και του αδιεξόδου και στην εκκίνηση των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν, ανέφερε τη Δευτέρα, ο Υπουργός Εσωτερικών, Κωνσταντίνος Ιωάννου, στον χαιρετισμό του στην τελετή για τη μάνα του Αγνοούμενου που οργάνωσε η Επιτροπή Κατεχόμενων Κοινοτήτων, στον Τύμβο Μακεδονίτισσας.

Όπως ανέφερε ο κ. Ιωάννου, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, συνεχίζει τη σειρά επισκέψεων σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με στόχο η ΕΕ να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο για τη δημιουργία των προϋποθέσεων που θα επαναρχίσουν τις διαπραγματεύσεις και θα οδηγήσουν σε μια αμοιβαία επωφελή κατάσταση πραγμάτων, «πάντα εντός του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών και στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας».

Για να επιτευχθεί αυτό, είπε, «είναι απαραίτητο να εργαστούμε μέσα σε πνεύμα ενότητας και συλλογικότητας, για να κερδίσουμε το δίκαιο και αυτονόητο: την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας, καθώς και τον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των νόμιμων κατοίκων της».

Ο Υπουργός είπε ακόμη, ότι, οι πρόσφυγες ζουν με τον άσβεστο πόθο της επιστροφής στη γη τους, και ότι, η Κυβέρνηση και Πολιτεία, «αναγνωρίζοντας τα βάρη που επωμίστηκαν, συνέπεια της τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής» θεωρούν χρέος του, «να τους στηρίξουμε, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας».

«Γι’ αυτό, και ως Υπουργείο Εσωτερικών, εστιάσαμε από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μας, στα θέματα παροχής στεγαστικής βοήθειας και επιδόματος ενοικίου σε εκτοπισθέντες», ανέφερε. Σημείωσε ότι, αναθεωρούνται διαδικασίες και εφαρμόζονται, για πρώτη φορά, κριτήρια για παροχή στεγαστικής βοήθειας, με στόχο τον πιο αξιοκρατικό χειρισμό. Σε ό,τι αφορά στο επίδομα ενοικίου, πρόσθεσε, τροποποιούνται τα εισοδηματικά κριτήρια, ενώ αυξάνεται το ποσό, στη βάση των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας και των νέων δεδομένων της κυπριακής αγοράς.

«Να σημειώσω επίσης πως δεν διστάσαμε να έρθουμε αντιμέτωποι και με το χρόνιο πρόβλημα της στατικής επάρκειας των πολυκατοικιών στους προσφυγικούς συνοικισμούς», είπε. «Άμεσα», πρόσθεσε, «επιχειρήσαμε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στο μακροχρόνιο αυτό ζήτημα, αποφεύγοντας πρόσκαιρες και πρόχειρες λύσεις». Ο κ. Ιωάννου είπε ότι επικεντρώθηκαν «στη μεγάλη εικόνα: να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των ενοίκων, μια βιώσιμη και αξιοπρεπή διαβίωση, χωρίς να αγνοούμε αφενός τους υπαρκτούς κινδύνους και αφετέρου την κρισιμότητα για λήψη άμεσων μέτρων».

Ο κ. Ιωάννου, είπε ακόμη ότι αποτελεί «μεγάλη τιμή» για τον ίδιο να βρίσκεται στην τελετή αυτή, αποτίνοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής για το μαρτύριό της μάνας, η εορτή της οποίας, «τιμάται στην καρδιά της άνοιξης, όταν η ζωή αναβιώνει την ανάταση, αντιτιθέμενη στην πορεία του χρόνου».

Έστω και αν έχουν περάσει 49 ολόκληρα χρόνια, ο καημός της δεν εκπνέει, είπε, σημειώνοντας ότι, ο μνημειακός χώρος της Μάνας του Αγνοουμένου στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, δεν αποτελεί απλά μια άψυχη υπόσταση. Οι ηφαιστιογενείς πέτρες που περιβάλλουν το άγαλμα της, αποτελούν τους σηματωρούς των σαράντα τριών συν άλλων 1619 ονομάτων που βρίσκονται στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων των διακοινοτικών ταραχών του 1963-1964 και της εισβολής του 1974, ανέφερε. «Και κάτω από την κάθε πέτρα, κρύβεται μια πραγματική ιστορία άφταστου θάρρους και προσφοράς προς την πατρίδα», πρόσθεσε.

Είπε ακόμη, ότι, για σχεδόν πενήντα χρόνια, οι κατεχόμενοι δήμοι και κοινότητές της Κύπρου, περιμένουν καρτερικά την επιστροφή, «βάζοντας μπροστάρηδες τις Μάνες που έχασαν εαυτό και πατρίδα, που συμβολίζουν τη γη, τη φύση και τη γέννηση». «Η Κύπρια Μάνα, την οποία τιμούμε σήμερα, γίνεται η κραυγή της μαρτυρικής Νήσου μας και μας θυμίζει ότι ακόμα έχουμε το χρέος της επιστροφής», είπε.

Γι’ αυτό, ανέφερε κλείνοντας, αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστήσει, τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και εκ μέρους της Κυβέρνησης, την Επιτροπή Κατεχόμενων Κοινοτήτων για τη διοργάνωση αυτής «της σημαντικής τελετής», η οποία, όπως είπε, συντηρεί μηνύματα μνήμης, ευγνωμοσύνης, αλλά και προσήλωσης στο στόχο της διακρίβωσης της τύχης και της τελευταίας περίπτωσης αγνοούμενού μας.