Του Άντρου Κυπριανού – Τέως Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. ΑΚΕΛ

Τον Αχιλλέα Δημητριάδη τον γνώρισα πριν περίπου 30 χρόνια. Ήταν τότε που συμμετείχαμε και οι δύο στο Ελλαδο-Τουρκικό Φόρουμ, στο Τμήμα Κύπρου. Ένα Φόρουμ που συζητούσε τα Ελλαδο-Τουρκικά και τα προβλήματα στην Κύπρο, μετά την Τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή. Είχα τότε τη δυνατότητα να εκτιμήσω τις ικανότητες και να διαπιστώσω τις αδυναμίες του, γνωρίσματα που ο καθένας μας διαθέτει. Με την αποχώρηση μου από το Φόρουμ, διατηρήσαμε κάποια επαφή. Συναντιόμαστε κάποιες φορές για να συζητήσουμε το Κυπριακό. Δεν κρύβω ότι είχαμε διαφωνίες στην προσέγγιση μας αναφορικά με τη διαδικασία. Θεωρώ ότι έδινε περισσότερη έμφαση στη νομική προσέγγιση ενώ εγώ θεωρώ το Κυπριακό ως κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα. Η προσπάθεια αξιοποίησης νομικών διαδικασιών για τη λύση μόνο περιπλοκές και προβλήματα μπορεί να προκαλέσει. Έντονη ήταν η διαφωνία μας όταν προέτρεπε επαγγελματικά τον κόσμο να προσφύγει μαζικά στο ΕΔΑΔ για διεκδίκηση της περιουσίας τους. Προβλέψαμε τότε ότι αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού. Δυστυχώς οι εξελίξεις μας δικαίωσαν. Οι αρνητικές επιπτώσεις είναι μεγάλες και προστέθηκαν στα άλλα προβλήματα. Για την ιστορία αναφέρω ότι τότε πρωτοστάτησαν προς αυτή τη λανθασμένη κατεύθυνση οι Αντρέας Αγγελίδης, Χρίστος Κληρίδης, βουλευτές τότε και ο Αχιλλέας Δημητριάδης.

Οι μόνοι που προειδοποιούσαν τότε για τους κινδύνους ήταν το ΑΚΕΛ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος και ο Χρίστος Πουργουρίδης.

Από τότε συναντηθήκαμε αρκετές φορές. Όταν μάλιστα αποφάσισε να είναι υποψήφιος ζήτησε και είχαμε δύο συναντήσεις για να με ενημερώσει και να συζητήσουμε, γεγονός που εκτίμησα. Δεν κρύβω ότι εκτίμησα και τη σθεναρότητα του για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Θεωρώ μάλιστα ότι είναι ένας παράγοντας της Δεξιάς με τον οποίον το ΑΚΕΛ θα μπορούσε να είχε διαχρονική συνεργασία.

Από τη στιγμή που το ΑΚΕΛ πήρε τις αποφάσεις του για τις Προεδρικές εκλογές, είδα να βγαίνουν στην επιφάνεια αδυναμίες που με λύπησαν και ενόχλησαν.

Με ενόχλησε η επίθεση του, χρησιμοποιώντας ψέματα, εναντίον του Ανδρέα Μαυρογιάννη, ότι δήθεν έπαιρνε δύο μισθούς. Με ενοχλεί η ισοπεδωτική επίθεση που άρχισε τις τελευταίες μέρες ενάντια στον Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Ο Αχιλλέας Δημητριάδης είναι έξυπνος. Γνωρίζει ότι δεν θα περάσει στον Β’ γύρο. Γνωρίζει επίσης ότι δίνεται μάχη μεταξύ Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέα Μαυρογιάννη. Ξέρει πολύ καλά ότι η επίθεση του τον μόνο που εξυπηρετεί είναι τον Αβέρωφ Νεοφύτου.

Αν λοιπόν αυτά που λέει τα εννοεί, ότι δηλαδή πρέπει να απαλλαγούμε από την πιο διεφθαρμένη Κυβέρνηση και την πιθανότητα συνέχισης της μέσω του Νίκου Χριστοδουλίδη και του Αβέρωφ Νεοφύτου, πώς εξηγείται αυτό του το μένος; Ξέρει ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης είναι έντιμος. Ότι ως διαπραγματευτής δεν αποφάσιζε για την ουσία του Κυπριακού.

Δικαιολογημένα διερωτάται ο κόσμος γιατί λειτουργεί με τρόπο που, θεληματικά ή άθελα δεν έχει σημασία, ίσως συμβάλει να βρεθούν στο Β’ γύρο Νίκος Χριστοδουλίδης και Αβέρωφ Νεοφύτου.

Κάποιοι διερωτούνται: το κάνει επειδή θα δημιουργήσει Κόμμα; Επειδή θέλει να απογοητευτούν πολλοί από το εκλογικό αποτέλεσμα για να έχει μεγαλύτερη δεξαμενή απορρόφησης μελών; Μήπως δηλαδή βάζει το πολιτικό του μέλλον πάνω από την Κύπρο; Η συνέχεια θα δείξει.