Αν κάποιος επιχειρήσει να καταγράψει σ ένα βιβλίο τη βιογραφία του Κώστα Σημίτη, σ’ αυτή η Κύπρος θα έπρεπε να έχει ένα δικό της κεφάλαιο. Τα οκτώ χρόνια στην πρωθυπουργία τον βρήκαν να πορεύεται μαζί με τη Λευκωσία σε μια περίοδο που οι αλλαγές στη σκακιέρα του Κυπριακού και οι μεταβολές στη διεθνή υπόσταση του νησιού, στιγμάτισαν τη σύγχρονη ιστορία του.
17 Αυγούστου 1996, λίγους μόνο μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, το αεροσκάφος του Κώστα Σημίτη, προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Λάρνακας.
Η χώρα πενθεί τον θάνατο των Ισαάκ και Σολωμού που είχαν δολοφονηθεί τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα. Η Ελλάδα εκφράζει τη συμπαράστασή της με την κάθοδο του ίδιου του πρωθυπουργού.
Στο Παραλίμνι επισκέπτεται την οικογένεια του Σολωμού Σολωμού. Τη μέρα εκείνη εγκαινιάζεται και η συνεργασία με τον Γλαύκο Κληρίδη.
ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ-ΠτΔ 1996
«Την ανταλλαγή απόψεων πως χειριζόμεθα την κατάσταση που έχει προκύψει και είναι μέσα στα πλαίσια που έχουμε χαράξει της στενής και απόλυτης συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου»
1998 και η επικαιρότητα επικεντρώνεται στην έλευση των πυραύλων S-300 στην Κύπρο. Προαναγγέλλεται η μεταφορά τους στην Κρήτη υπό τον φόβο της τουρκικής αντίδρασης. Συγκαλείται μια κρίσιμη Κυπροελλαδική σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου. Δημοσιεύματα αναφέρονται σε σύννεφα πάνω από τις σχέσεις Σημίτη και Κληρίδη με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας να αφήνει αιχμές για προδοσία της Κύπρου από την Αθήνα, η οποία υποστήριζε τη μη έλευση των πυραύλων στο νησί.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΟΜΗΡΟΥ-Πρώην Υπουργός Άμυνας (1998-1999)
«Παγώσαμε όλοι, Ελλαδίτες και Κύπριοι, ο Έλληνας πρωθυπουργός απάντησε ότι αυτά που λέτε είναι απαράδεκτα και προσβάλλουν τον ελληνικό λαό και την ελληνική κυβέρνηση. Μια δραματική συνάντηση, προς στιγμή φάνηκε ότι θα τιναχτεί στον αέρα»
Τελικά οι S300 παραμένουν μέχρι σήμερα στην Ελλαδική μεγαλόνησο.
Το αίτημα της Κύπρου για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκκρεμούσε για χρόνια. Κατά την αντίληψη των πρωταγωνιστών, προϋπόθεση της ένταξης της νήσου ήταν η επίλυση του πολιτικού προβλήματος, ένα εμπόδιο που φαινόταν μάλλον ανυπέρβλητο. Ο Σημίτης σε συντονισμό με τη Λευκωσία, και με πρωτεργάτη τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη, χαράσσει και θεμελιώνει τη στρατηγική ένταξης της Κύπρου στην Ένωση. Το 1999 στη σύνοδο του Ελσίνκι η χώρα μας φτάνει πιο κοντά στο ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Το 2003 υπογράφεται στην Αθήνα η συνθήκη προσχώρης του νησιού στη μεγάλη ευρωπαίκή οικογένεια. Ο Κώστας Σημίτης είχε αναλάβει και τη θέση του προεδρεύοντος του ευρωπαϊκού συμβουλίου . Στη Λευκωσία στήνονται πανηγύρια για την υποδοχή του Έλληνα πρωθυπουργού το βράδυ της 19ης Απριλίου 2003. Η Κάθοδος του χαρακτηρίζεται ως ιστορική.
Τα πλήθη συρρέουν να τον υποδεχτούν επικροτώντας τον για τις προσπάθειες του.
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΖΑΜΠΕΛΑΣ – Δήμαρχος Λευκωσίας 2003
«Αυτό είναι το μετάλλιο της πόλης της Λευκωσίας. Αυτό είναι το τιμητικό δίπλωμα που απονέμεται με όλες μας τις ευχαριστίες»
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος τον καλωσορίζει για πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή Κύπρο.
Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν, φαίνεται όμως ότι η έκβαση της όλης ιστορίας, του είχε αφήσει μια πικρή γεύση. Το είχε τρέξει μέχρι τη λήξη και της δεύτερης θητείας του τον Μάρτιο του 2004. Στο βιβλίο του αναφέρεται εκτενώς στην απόρριψη του σχεδίου από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
ΒΙΒΛΙΟ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ “Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα”
«Με καμιά έννοια δε θεωρούσα το σχέδιο Ανάν ως την ιδανική λύση. Το σχέδιο λάμβανε όμως υπόψη του μια σειρά πραγματικότητες που είχε επιβάλει η ιστορία. Πρότεινε μια λύση βαθμιαίας επανασύνδεσης δύο λαών που είχαν ζήσει πολλά χρόνια με εχθρικές σχέσεις και έπρεπε πια να ξεπεράσουν την αντιπαλότητά τους»
Θεώρησε ότι η ελληνική κυβέρνηση εξ αιτίας της στάσης του Κύπριου Προέδρου είχε μείνει στην απ’ έξω και εμφανίζεται προβληματισμένος για το ότι μετά το όχι των Ελληνοκυπρίων, η Τουρκία είχε πετύχει την αποενοχοποίηση της διεθνώς για τη διχοτόμηση.
Το σχέδιο αποτέλεσε και την τελευταία ενασχόληση του Κώστα Σημίτη με το Κυπριακό από τη θέση του πρωθυπουργού.
Δείτε το ρεπορτάζ του Ευάγγελου Αγαπίου:
