Σε μία περίοδο όπου η Μέση Ανατολή βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, το θέμα του Κουρδικού ζητήματος επανέρχεται επίκαιρο όσο ποτέ, να υπενθυμίσει εκκρεμότητες που εδώ και δεκαετίες παραμένουν, με τις εμπλεκόμενες χώρες να επιδίδονται σε ένα αδιάκοπο και ανήλεο μπρα ντε φερ δυνάμεων, ισορροπώντας σε τεντωμένο σχοινί. Οι κραδασμοί από το κόψιμό του σχοινιού αυτού, εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να περιοριστούν στα γεωγραφικά σύνορα των αντιμαχόμενων κρατών αλλά  θα συμπαρασύρουν σε χρόνο μηδέν, όλο τον πλανήτη στον προθάλαμο μιας γενικευμένης σύρραξης άνευ προηγουμένου.

Σε αυτό το σκηνικό ο ηγέτης του Κουρδικού λαού, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος πριν 25 χρόνια αναζήτησε τη στήριξη της Ευρώπης για επίλυση του Κουρδικού ζητήματος, επίλυση η οποία σύμφωνα με το μανιφέστο του, θα ήταν ικανή να αλλάξει τον χάρτη και να οδηγήσει σε ειρηνική συνύπαρξη των λαών της Μέσης Ανατολής, βρήκε τις πόρτες κλειστές. Ύστερα μάλιστα από ένα παρασκηνιακό παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών, στο οποίο δυστυχώς είχε συμμετοχή και η Ελλάδα, ο εκπρόσωπος 40 εκατομμυρίων ανθρώπων, παραδόθηκε σιδηροδέσμιος στην ΜΙΤ και τις τουρκικές αρχές.

Από τότε μέχρι σήμερα παραμένει έγκλειστος στις φυλακές του τουρκικού νησιού Ιμραλί έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο – ποινή που μετατράπηκε το 2002 σε ισόβια κάθειρξη – για προδοσία και αυτονομισμό, μετά από μια δίκη-παρωδία στην οποία καταπατήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες δικονομικά ασφαλιστικές δικλείδες, για να μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιη. Αυτό άλλωστε ήταν κάτι που και το ίδιο το ΕΔΑΔ διαπίστωσε μερικά χρόνια αργότερα, όταν και έκρινε ότι η Τουρκία είχε παραβιάσει τα άρθρα 3,5 και 6 της ΕΣΔΑ αρνούμενη να επιτρέψει στον Οτσαλάν να ασκήσει έφεση κατά της σύλληψής του, αλλά και να καταδικαστεί χωρίς να τύχει δίκαιης δίκης.

Το καθεστώς εγκλεισμού του Αμπντουλάχ Οτσαλάν ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα καθεστώς απόλυτης απομόνωσης, αφού οι επαφές του με τον έξω κόσμο τα 25 αυτά τελευταία χρόνια είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Για τη διεθνή συνωμοσία που οδήγησε στην προδοσία και παράδοσή του στις τουρκικές αρχές, για την παραβίαση των δικαιωμάτων του ως κρατούμενος στο Ιμραλί, για την προκλητική αδιαφορία της Δύσης, αλλά και για την αποκωδικοποίηση της τουρκικής πολιτικής σε συνάρτηση με τη σιωπηρή συνενοχή της Ευρώπης, μίλησε αποκλειστικά στο AlphaNews.Live o ανιψιός του Κούρδου ηγέτη και νυν βουλευτής στην τουρκική βουλή με το Αριστερό Κόμμα των Πρασίνων (YSP), Ομέρ Οτσαλάν.

Ο Βουλευτής του YSP, Ομέρ Οτσαλάν

“Ως Κουρδικός λαός έχουμε μία μακρά και ιστορική φιλία με τον ελληνικό λαό. Αυτή η φιλία είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στην ιστορία. Η πρόσκληση του κ. Οτσαλάν στην Ελλάδα και ό,τι επακολούθησε, με την αποτυχία της προστασίας του, ήταν ένα τραγικό γεγονός για τη φιλία μας αυτή”

Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν βρίσκεται σε καθεστώς απόλυτης απομόνωσης εδώ και 25 χρόνια, καθεστώς που εναντιώνεται σε κάθε έννοια Δικαίου. Πώς πιστεύετε πρέπει να ερμηνεύσουμε τη σιωπή της Ευρώπης απέναντι σ’ ένα θέμα που πέραν της πολιτικής του διάστασης, έχει και την ανθρωπιστική, αφού δεν παύει να μιλάμε για έναν κρατούμενο τα δικαιώματα του οποίου παραβιάζονται κατάφωρα; 

Πριν από 25 χρόνια ο κ. Οτσαλάν παραδόθηκε στην Τουρκία ως αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να αξιολογήσουμε τη στάση της Ευρώπης απέναντι στον κ. Οτσαλάν από όσα συνέβησαν τότε. Για παράδειγμα, σήμερα χιλιάδες Κούρδοι αιτούνται άσυλο στην Ευρώπη και τα αιτήματά τους για άσυλο γίνονται δεκτά. Όμως, πριν από είκοσι πέντε χρόνια, το αεροπλάνο του Αμπντουλάχ Οτσαλάν δεν μπορούσε να βρει ένα μέρος να προσγειωθεί στην Ευρώπη. Έχουμε επίγνωση αυτής της πραγματικότητας. Γνωρίζουμε επίσης ποια είναι η στάση της Ευρώπης απέναντι στον κουρδικό λαό. Ειδικά στην Ευρώπη, κατά κάποιο τρόπο χρησιμοποιούν τους Κούρδους εναντίον της Τουρκίας. Δεν θέλουμε όμως να μπούμε στο παιχνίδι «καρότου και μαστίγιου» σε ό,τι αφορά τη διεθνή πολιτική σκακιέρα.

Οι Κούρδοι είναι ένας λαός, ένα έθνος. Ποσοτικά, έχουν μεγαλύτερο πληθυσμό από πολλά άλλα έθνη, αλλά εξακολουθούν να είναι ένας λαός χωρίς χώρα. Φυσικά η Ευρώπη θα πρέπει να ακολουθεί στενά την Τουρκία όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εφαρμογή τους, αλλά δυστυχώς αυτό μερικές φορές μπορεί να μετατραπεί σε συμπαιγνία.

Σε σχέση με το τι έγινε πριν 25 χρόνια, θα ήθελα να επισημάνω ότι ως Κουρδικός λαός έχουμε μία μακρά και ιστορική φιλία με τον ελληνικό λαό. Αυτή η φιλία είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στην ιστορία. Η πρόσκληση του κ. Οτσαλάν στην Ελλάδα και ό,τι επακολούθησε, με την αποτυχία της προστασίας του, ήταν ένα τραγικό γεγονός για τη φιλία μας αυτή.

“Καθ’ όλη την 25χρονη παραμονή του στις φυλακές του Ιμραλί, οι τουρκικές αρχές επέτρεψαν στον Οτσαλάν μόνο δύο τηλεφωνήματα”

Ως οικογένεια του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, πώς βλέπετε και ερμηνεύετε αυτήν την απάνθρωπη κατάσταση απομόνωσης στην οποία υποβάλλεται από το τουρκικό καθεστώς εδώ και τόσα χρόνια;

Είμαι εδώ και ως ανιψιός του κ. Οτσαλάν. Από την οικογένεια, μόνο δύο μέλη είναι ακόμα εν ζωή. Ο ένας είναι ο πατέρας μου και αδερφός του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Μεχμέτ Οτσαλάν, και η άλλη είναι αδελφή του και θεία μου, Φατιμά Οτσαλάν. Ο άλλος του αδερφός πέθανε πριν από χρόνια, όπως επίσης και οι γονείς του.

Με βάση τον νόμο, τα μέλη της οικογένειάς του έχουν δικαίωμα επίσκεψής του στις φυλακές του Ιμραλί. Δυστυχώς, όμως, η Τουρκία έχει παραβιάσει όλες τις νομικές αρχές στο πρόσωπο του Οτσαλάν, με αποτέλεσμα κανένας από την οικογένειά μας να μην τον έχει δει τα τελευταία 4 χρόνια.

Ανησυχούμε για την υγεία, τις συνθήκες διαβίωσης και την ασφάλειά του, γιατί δεν υπάρχει καμία επικοινωνία. Η τελευταία φορά που υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία, ήταν με τον πατέρα μου – τον αδελφό του δηλαδή – τον Μάρτιο του 2021. Από τότε δεν έχουμε ακούσει κανένα νέο από τον Κούρδο ηγέτη.

Καθ’ όλη την 25χρονη παραμονή του στις φυλακές του Ιμραλί, οι τουρκικές αρχές επέτρεψαν στον Οτσαλάν μόνο δύο τηλεφωνήματα, πράγμα εντελώς παράνομο, γιατί οι κρατούμενοι στις τουρκικές φυλακές έχουν δικαίωμα τηλεφωνικής επικοινωνίας με τις οικογένειές τους κάθε εβδομάδα.

Υπό αυτή την έννοια, κι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων (CPT) είναι πολύ σημαντικός. Η CPT έχει κάνει επισκέψεις στο Ιμραλί και έχει συντάξει αρκετές εκθέσεις, όμως επιμένει να μην δημοσιοποιεί την έκθεση της τελευταίας επίσκεψής της εκεί, το 2022. Υπό αυτή την έννοια, η CPT, το Συμβούλιο της Ευρώπης και άλλες διεθνείς δυνάμεις μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο σ’ αυτό το θέμα.

“Σε εκείνο το τηλεφώνημα, ο Κούρδος ηγέτης είπε στον πατέρα μου: “Αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα. Αυτό το θέμα έχει πολιτική και νομική διάσταση. Το τουρκικό κράτος κάνει λάθος…”

Το τελευταίο τηλεφώνημα στον Οτσαλάν έγινε το 2021 από τον πατέρα σας. Γνωρίζετε τι ειπώθηκε σ’ εκείνο το τηλεφώνημα;

Αυτό το τηλεφώνημα ήταν πολύ σύντομο και έγινε κάτω από εξαιρετικά ειδικές συνθήκες. Συγκεκριμένα, το τηλεφώνημα από τη φυλακή έγινε στο δικαστικό μέγαρο της πόλης Urfa. Υπό κανονικές συνθήκες, κάθε κρατούμενος επικοινωνεί τηλεφωνικά απευθείας με την οικογένειά του, στο σπίτι της οικογένειάς του. Αλλά ούτε αυτό εφαρμόστηκε για τον Οτσαλάν. Το τηλεφώνημα επετράπη να πραγματοποιηθεί στο δικαστικό μέγαρο της πόλης και  μάλιστα υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Σε εκείνο το τηλεφώνημα, ο Κούρδος ηγέτης είπε στον πατέρα μου: “Αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα. Αυτό το θέμα έχει πολιτική και νομική διάσταση. Το τουρκικό κράτος κάνει λάθος, αυτή η μέθοδος δεν είναι η σωστή. Οι δικηγόροι μου πρέπει να έρθουν εδώ όσο το δυνατόν συντομότερα.”

Το τηλεφώνημα κράτησε συνολικά μόνο τρία με τέσσερα λεπτά και διακόπηκε. Όταν διακόπηκε περιμέναμε λίγο, σκεπτόμενοι ότι ίσως θα ξανακαλούσε. Τότε όμως ο λειτουργός του δημοτικού μεγάρου μας ενημέρωσε ότι η κλήση έχει τελειώσει, παρά το γεγονός ότι ένα τηλεφώνημα κρατουμένου με την οικογένειά του μπορεί να διαρκέσει τουλάχιστον για 15 λεπτά.

“Η Τουρκία ακολουθεί μια πολιτική ολοκληρωτικού πολέμου στο εξωτερικό, μια πολιτική που επιδιώκει να περικυκλώσει τους Κούρδους στα τέσσερα μέρη του Κουρδιστάν”

Θεωρείτε ότι αυτή η πολιτική απομόνωσης στο Ιμραλί, την οποία έχει εντείνει τα τελευταία χρόνια η Τουρκία, αποσκοπεί στον να τιμωρήσει ακόμη σκληρότερα τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν;

Η Τουρκία από το 2015 και μετά έχει μπει σε μια πολύ διαφορετική τροχιά, κι αυτό γιατί το 2015 σηματοδότησε και το τέλος της ειρηνευτικής διαδικασίας στην Τουρκία για το Κουρδικό. Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν είχε πει χαρακτηριστικά: «Βάλαμε την ειρηνευτική διαδικασία στο ψυγείο».

Μεταξύ 2015 και 2024, η Τουρκία βρίσκεται σε κατάσταση αναταράξεων. Προσπαθεί να λύσει τα κοινωνικά της προβλήματα μέσω βίας και στρατιωτικών μέσων. Ακολουθεί μια πολιτική ολοκληρωτικού πολέμου στο εξωτερικό, μια πολιτική που επιδιώκει να περικυκλώσει τους Κούρδους στα τέσσερα μέρη του Κουρδιστάν (Ροζάβα στη Συρία, βόρεια στην Τουρκία, ανατολικά στο Ιράν και νότια στο Ιράκ). Σε σχέση με αυτό, βιώνουμε μια βαθύτερη απομόνωση του ηγέτη μας, μέσω της οποίας ουσιαστικά αναστέλλονται όλες οι ανθρώπινες, πολιτικές και νομικές αρχές.

Αυτή η πολιτική απομόνωσης συνεχίζεται, και κάθε μέρα βαθαίνει όλο και περισσότερο. Οι δικηγόροι του, για παράδειγμα, μπόρεσαν και τον είδαν την τελευταία δεκαετία συνολικά πέντε φορές και αυτές οι συναντήσεις γίνονταν ως επί το πλείστον μετά από διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας πολιτικών κρατουμένων στις τουρκικές φυλακές.

Η πολιτική που εφαρμόζει σήμερα το τουρκικό κράτος βασίζεται στο μοντέλο της Σρι Λάνκα, προκειμένου να εξασφαλίσει την κυριαρχία της στη Μέση Ανατολή τον 21ο αιώνα, να γονατίσει τους Κούρδους και να σπάσει τη θέλησή τους.

Φυσικά, υπάρχει ένας λαός και η ηγεσία του (Αμπντουλάχ Οτσαλάν) που καθορίζει την πολιτική του στη Μέση Ανατολή. Επομένως, με αυτή την έννοια, το τουρκικό κράτος σε μία προσπάθεια να φιμώσει την ηγεσία αυτού του λαού και να αποτρέψει την μεταφορά των σημερινών ιδεών και σκέψεων του στον έξω κόσμο, οξύνει την απομόνωση του ηγέτη του.

“Η Τουρκία τα χρησιμοποιεί όλα αυτά ως εκβιασμό κατά της Ευρώπης. Θα ήταν ίσως πιο σωστό να πούμε ότι το τουρκικό κράτος ασκεί εκβιαστική πολιτική κατά της Ευρώπης”

Ερμηνεύοντας κανείς την αμέτοχη στάση που κρατά η Ευρώπη στο ζήτημα αυτό, θα έλεγε κανείς πως ίσως υπάρχουν τελικά κάποιες αθέατες συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας. Συμφωνείτε;

Πράγματι, ευρωπαϊκές χώρες και διεθνείς δυνάμεις έχουν μυστικές ή και φανερές συμφωνίες με το τουρκικό κράτος για το θέμα αυτό και η Δύση εξακολουθεί να σιωπά απέναντι στην απομόνωση που έχει επιβληθεί στον ηγέτη των Κούρδων στις φυλακές του Ιμραλί.

Παράλληλα, βλέπουμε ότι οι πολιτικές βίας κατά του κουρδικού λαού χειροτερεύουν κάθε μέρα. Με άλλα λόγια, από τη μια διεξάγεται ένας φανερός πόλεμος και από την άλλη επιχειρείται ένας λαός να εγκλωβιστεί με τη χρήση μεθόδων ψυχολογικού πολέμου. Και αφετηρία όλων αυτών των τουρκικών πρακτικών, είναι το νησί Ιμραλί και η πολιτική απομόνωσης που εφαρμόζει η Άγκυρα εκεί.

Το 2011 εκατομμύρια άνθρωποι μετανάστευσαν στην Τουρκία ως αποτέλεσμα του πολέμου στη Συρία και τη Ροζάβα. Υπήρξε επίσης εισροή προσφύγων στην Τουρκία από το Αφγανιστάν. Κατά μία έννοια, η Τουρκία έχει γίνει περιοχή διέλευσης μεταναστών και προσφύγων και χρησιμοποιούσε πάντα την ιδιότητά της αυτή κατά της Ευρώπης. Εδώ έγκειται και η σιωπηρή συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης, αλλά και διεθνών δυνάμεων.

Σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια πρόσφυγες στην Τουρκία. Από τη μια η Ευρώπη παρέχει οικονομική στήριξη στην Τουρκία γι’ αυτό, αλλά από την άλλη κλείνει τα μάτια σε πολλά για να εμποδίσει τους πρόσφυγες να περάσουν στην Ευρώπη. Κλείνουν δηλαδή τα μάτια στις αντιδημοκρατικές πρακτικές του τουρκικού κράτους κατά του κουρδικού λαού, στις πολιτικές βίας και στην οξυμένη απομόνωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Η Τουρκία τα χρησιμοποιεί όλα αυτά ως εκβιασμό κατά της Ευρώπης. Θα ήταν ίσως πιο σωστό να πούμε ότι το τουρκικό κράτος ασκεί εκβιαστική πολιτική κατά της Ευρώπης. Δυστυχώς, φαίνεται ότι αυτή η εκβιαστική πολιτική αποφέρει αποτελέσματα.

Υπάρχουν βέβαια και οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις. Φυσικά, κάθε χώρα αναπτύσσει οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με άλλες χώρες. Αλλά σε όλες αυτές τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, η Τουρκία βασίζεται στην πολιτική του εκβιασμού. Και το κάνει αυτό επειδή οι ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στις πολιτικές της Άγκυρας κατά των Κούρδων.

“Εάν η Ευρώπη ή οι διεθνείς θεσμοί παίξουν τον ρόλο τους εδώ, μπορούν να απελευθερώσουν μια ειρηνευτική δύναμη σε μια γεωγραφία όπως η Μέση Ανατολή, η οποία αυτή τη στιγμή έχει μετατραπεί σε λουτρό αίματος”

Ως πολιτικός, αλλά και ως συγγενής του Οτσαλάν, ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στις δυνάμεις της Δύσης – στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ;

Θα ήθελα να καλέσω για άλλη μια φορά μέσω εσάς, όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και τις διεθνείς δυνάμεις, να παίξουν τον ρόλο τους, με θετικό τρόπο.

Άλλωστε όλοι θα δουν ότι οι ιδέες και οι σκέψεις του Οτσαλάν είναι και θα είναι ελπίδα ελευθερίας για τους λαούς που ζουν στη Μέση Ανατολή.

Αυτή την ώρα βλέπουμε μόνο την πραγματικότητα του πολέμου, εξαιτίας του οποίοι αρκετοί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους. Επομένως, εάν η Ευρώπη ή οι διεθνείς θεσμοί παίξουν τον ρόλο τους εδώ, μπορούν να απελευθερώσουν μια ειρηνευτική δύναμη σε μια γεωγραφία όπως η Μέση Ανατολή, η οποία αυτή τη στιγμή έχει μετατραπεί σε λουτρό αίματος.

Η Ευρώπη και η Αμερική είναι οι δυνάμεις με τη μεγαλύτερη διεθνή επιρροή. Παρόλο που είμαστε ιδεολογικά και πνευματικά απομακρυσμένοι μεταξύ μας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συναντηθούμε και δεν θα έχουμε επαφή μαζί τους. Ως εκ τούτου, ίσως είναι απαραίτητο να υπάρξει επαφή μεταξύ μας,  γιατί και εκείνοι πρέπει να δουν την κουρδική πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή.

Οι Κούρδοι είναι ένας από τους αρχαιότερους και πιο καταπιεσμένους λαούς της Μέσης Ανατολής. Πολλά από τα βασικά τους δικαιώματα έχουν τύχει σφετερισμού. Η χώρα του Κουρδιστάν χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη. Δυστυχώς η Ευρώπη είχε μεγάλη επιρροή σε όλη αυτή τη διαδικασία διαίρεσης.

Σε σχέση με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, εφόσον τον βλέπουμε τον κ. Οτσαλάν ως πολιτική και ιδεολογική ηγεσία, αυτός είναι κι ο μόνος συνομιλητής αυτής της λύσης. Επομένως, η διεύθυνση αυτής της λύσης είναι οι φυλακές του Ιμραλί. Όλες οι συνομιλίες επίλυσης πρέπει να γίνουν μαζί του.