Οι επέτειοι της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου οφείλουν να αποτελούν υπόμνηση ότι ο αγώνας συνεχίζεται και σήμερα  και ο στόχος παραμένει ανεκπλήρωτος όσο συνεχίζεται η κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανέφερε την Κυριακή στον πανηγυρικό του ο Πρέσβης της Ελλάδας Ιωάννης Παπαμελετίου στο Εθνικό και Θρησκευτικό Μνημόσυνο για τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στον Στρόβολο.

Όπως είπε, οι ψυχές των αγωνιστών που είναι θαμμένοι στα Φυλακισμένα Μνήματα και στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας δεν μπορούν να ησυχάσουν μέχρι την οριστική απελευθέρωση της Κύπρου από τα κατοχικά στρατεύματα και την επανένωσή της μέσα από μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Σημείωσε πως ο δρόμος θα είναι δύσκολος αλλά το τέλος του δρόμου δεν μπορεί παρά να είναι ένα, η επανένωση της Κύπρου, ο τερματισμός της κατοχής και των συνεπειών της και η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μία Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα όπως προτάσσουν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η απελευθέρωση της Κύπρου αποτελεί καθήκον μας απέναντι στις επόμενες γενιές και χρέος μας έναντι των αγωνιστών του ’21 και του ’55 – 59, επεσήμανε ο Πρέσβης Παπαμελετίου.

Στον πανηγυρικό του, είπε ότι η 25η Μαρτίου αποτελεί ιδανική ευκαιρία για όλους τους Έλληνες να αναλογιστούμε τα λάθη του παρελθόντος αλλά και τα επιτεύγματα μέσα στα διακόσια τέσσερα χρόνια από την απελευθέρωση των πρώτων ελληνικών εδαφών. Όποτε στηριχθήκαμε στις δυνάμεις μας οικοδομώντας παράλληλα συμμαχίες στο διπλωματικό πεδίο πετύχαμε πολλά, είπε, ενώ ο διχασμός και η διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων κόστισε ακριβά στο Έθνος με αποκορύφωμα την Μικρασιατική Καταστροφή και την Κυπριακή Τραγωδία του 1974. Για αυτό, συνέχισε, “η συμπόρευση των δύο κρατών Ελλάδος και Κύπρου είναι μονόδρομος. Η περαιτέρω σύσφιξη των αδελφικών δεσμών πρέπει να αποτελεί θέσφατο. Η σύμπνοια Αθήνας και Λευκωσίας αρχής γενομένης από τη Μεταπολίτευση έχει επιτρέψει στα δύο κράτη να αναδειχθούν σε πυλώνες σταθερότητας και δημοκρατίας σε μία περιοχή που μαστίζεται από συγκρούσεις και αναταραχές”.

Η Ελληνική Επανάσταση, είπε, ήταν το αποτέλεσμα πολυετών ζυμώσεων, θυσιών και προσπαθειών του έθνους να αποτινάξει τον οθωμανικό ζυγό και όταν ήρθε η ώρα, ο λαός ξεσηκώθηκε με απαράμιλλη γενναιότητα. Στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα, σηματοδοτώντας την έναρξη του Αγώνα.

Παράλληλα επεσήμανε τη συμβολή του κυπριακού Ελληνισμού στον Αγώνα η οποία, είπε, “υπήρξε καθοριστική, παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν στο νησί. Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, γνωρίζοντας τους κινδύνους, στήριξε ηθικά και υλικά την Επανάσταση, προσφέροντας σημαντικούς οικονομικούς πόρους”. Η απάντηση των Οθωμανών, ωστόσο, υπήρξε σκληρή και στις 9 Ιουλίου 1821, ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός απαγχονίστηκε, ενώ οι μητροπολίτες Πάφου Χρύσανθος, Κιτίου Μελέτιος και Κυρηνείας Λαυρέντιος εκτελέστηκαν, μαζί με πολλούς προκρίτους και απλούς πολίτες.

Πολλοί Κύπριοι πολέμησαν στα πεδία των μαχών στην Ελλάδα, προσφέροντας τη ζωή τους στον κοινό αγώνα του Έθνους ωστόσο ο αγώνας των Ελλήνων το 1821 ήταν άνισος, απέναντι σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. “Κι όμως, η ψυχή των αγωνιστών, το πάθος για την ελευθερία και η αλληλεγγύη των Ελλήνων απέδειξαν πως τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν υπάρχει πίστη και ενότητα”.

Για την επέτειο των εβδομήντα ετών από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα 1955 – 1959, ο Πρέσβης Παπαμελετίου είπε ότι ο “αγώνας της ΕΟΚΑ είναι η φυσική συνέχεια του αγώνα της Επανάστασης του 1821, διότι ο πόθος των Κυπρίων για ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα παρέμεινε πάντα ζωντανός”. 

Πηγή: ΚΥΠΕ