Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης δέχθηκε σήμερα, στο Προεδρικό Μέγαρο, αντιπροσωπεία από την περιοχή του Νομού Ηλείας, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Ηλείας Ωλένης κ.κ. Αθανάσιο Β’ και του Συνδέσμου Ασυνόδευτων Φιλοξενηθέντων Παιδιών στην Ελλάδα 1974-1979.

Καλωσορίζοντας την αντιπροσωπεία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «η ιστορία με τα παιδιά που αναγκάστηκαν οι γονείς τους να τα στείλουν στην Ελλάδα και η φιλοξενία που έτυχαν από εσάς είναι μια τραγική ιστορία της τουρκικής εισβολής.

Μια τραγική ιστορία που για πολλά χρόνια ήταν άγνωστη σε πολλούς στην Κύπρο, ειδικότερα στους νέους.

Εγώ προσωπικά, μόλις ενημερώθηκα για αυτή την πτυχή της κυπριακής τραγωδίας από τα παιδιά που οργανώθηκαν, και έχουμε συζητήσει και το θέμα γιατί τόσα χρόνια δεν έγινε γνωστή αυτή η ιστορία, τους είπα ότι είμαι δίπλα τους να αναδείξουμε αυτή την πτυχή.

Από την άλλη αυτή η ιστορία δείχνει τους αδελφικούς δεσμούς ανάμεσα στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως οι ίδιοι μου μετέφεραν, νιώθουν την Ελλάδα ως το δεύτερο τους σπίτι, διατηρούν τόσα χρόνια μετά, 50 χρόνια μετά, δεσμούς. Και αυτή η σεμνή τελετή που θα έχουμε την Κυριακή, για το μοναδικό παιδί, την Παναγιώτα που δεν έχει επιστρέψει, είναι μια οφειλόμενη τιμή που έπρεπε να έχει υπάρξει εδώ και πολλά χρόνια.

Θα ήθελα σήμερα να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία που προσφέρθηκε σε αυτά τα παιδιά τότε.

Όσοι δεν γνωρίζουν την ιστορία, και αναφέρομαι περισσότερο στη νέα γενιά στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, οφείλουμε να την αναδείξουμε και εκδηλώσεις όπως αυτή που θα γίνει την Κυριακή, αλλά και όλη η δράση του Συνδέσμου που στηρίζω απόλυτα και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά και ως πολίτης τούτης της χώρας, πρέπει να γίνονται για να τη μάθουν όλα τα παιδιά.

Είναι από τη μια, μια τραγική πτυχή, αλλά από την άλλη δείχνει τους αδελφικούς δεσμούς και τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία, ήταν πρωτοβουλία της Εκκλησίας.

Την ίδια στιγμή μπαίνω και στη θέση των γονιών που αναγκάστηκαν να στείλουν τα παιδιά τους. Θέλω να το πω δημόσια διότι είναι γεγονός, ένας λόγος που κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ήταν και οι ‘ενοχές’, που δεν έπρεπε να υπάρχουν, αλλά δείχνει και το πώς οι γονείς προσεγγίζουν τα παιδιά, που αναγκάστηκαν, διότι όντως αναγκάστηκαν να τα στείλουν, για να τα σώσουν, για να τους δημιουργήσουν ελπίδα και προοπτική, όταν αυτοί οι γονείς έχασαν το καθετί σε μια μέρα, εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974».

Από την πλευρά του ο Μητροπολίτης Ηλείας Ωλένης κ.κ. Αθανάσιος Β’ είπε, μεταξύ άλλων, ότι η τότε φιλοξενία παιδιών «ήταν για μας ως Μητρόπολη Ηλείας αλλά και ως Ελλάδα, μια οφειλόμενη πράξη και ενέργεια για να εκφράσουμε την αγάπη μας προς τον κυπριακό λαό που κάποτε και εκείνος βοήθησε την Ελλάδα το 1821 και σε άλλες δύσκολες καταστάσεις. Και επειδή μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου υπάρχει μια σχέση αδελφική.

Έλληνες είμαστε όλοι και αλίμονο αν δεν υπάρχει αυτή η συναδελφικότητα, η αλληλεγγύη και η βοήθεια την οποία πρέπει να εκφράζουμε.

Ο τότε Μητροπολίτης Ηλείας Αθανάσιος έκανε μια υπέρβαση, να πάρει περίπου 500 άγνωστα παιδιά, σε μια δύσκολη κατάσταση».