Η παρούσα εκλογική αναμέτρηση, τείνει να ισοπεδώσει και τα ελάχιστα στοιχεία δημοκρατικού πολιτισμού που είχαν απομείνει στον τόπο. Χωρίς να αντιλαμβάνονται, οι πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης φιλοσοφίας, ότι οδηγούν ολόκληρη την κοινωνία αλλά και το πολιτικό σύστημα της χώρας σε σκοτεινά μονοπάτια όπου λειτουργούν και κερδίζουν πάντα οι ακραίες δυνάμεις του φανατισμού και του λαϊκισμού.

Κομματικές και προσωπικές επιλογές οδήγησαν τη χώρα σε μια πολύ πρόωρη προεκλογική εκστρατεία. Και είναι πραγματικά οξύμωρο από τη μια να προβλέπεις επερχόμενες κρίσεις και καταστροφές και την ίδια στιγμή να χώνεις τη χώρα σε μια παρατεταμένη και συγκρουσιακή προεκλογική εκστρατεία. Κι όχι μόνο αυτό, έπρεπε όλη αυτή η κατάσταση να αναδειχθεί μέσα από πρόωρα debates μπας και δεν εμπλέξουμε και την κοινωνία στους δικούς μας σχεδιασμούς.

ΠΡΩΤΟ λοιπόν παραστράτημα, η μακρά προεκλογική σε μια περίοδο παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής κρίσης.Κι ενώ κήρυξαν άλλοι την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, εξεμάνησαν μόλις είδαν τα αποτελέσματα των πρώτων δημοσκοπήσεων. Έφταιξαν οι εταιρείες, έφταιξαν τα κανάλια, έφταιξαν όλοι και όλα πλην των προσωπικών αποφάσεων και χειρισμών. Κι έτσι, έπρεπε να μοιραστούν οι τηλεοπτικοί σταθμοί και οι δημοσιογράφοι σε “δικους” και “εχθρούς”.

ΔΕΥΤΕΡΗ πληγή, η ισοπέδωση, ο φανατισμός, η καταστροφή χαρακτήρων και η συνολική αμφισβήτηση οτιδήποτε κινείται πέραν και έξω από την κομματική γραμμή. Ήρθαν ύστερα οι ευτελείς μέθοδοι προεκλογικής εκστρατείας με τον ψίθυρο, τις διαβολές, την επιστράτευση ανθρώπων αμφιβόλου ηθικής υπόστασης. Χτυπήματα κάτω από τη μέση, προσπάθεια αποδόμησης σε προσωπικό επίπεδο. Κι εκεί που θεωρητικά όλοι μιλούσαν για την ανάγκη ενός νέου πολιτικού πολιτισμού, για την ευθύνη ενός σύγχρονου διαλόγου επικεντρωμένου στα μεγάλα προβλήματα του τόπου και του λαού, καταντήσαμε το δημόσιο λόγο χειρότερο και από αυτό του πεζοδρομίου.

ΤΡΙΤΟ πλήγμα για τον τόπο, η ακόμα μεγαλύτερη υποχώρηση στην ποιότητα του δημόσιου διαλόγου και η ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση στην πολιτική. Και, όπως αναμενόταν, ήρθε η σειρά και του Προέδρου της Δημοκρατίας η συνεισφορά του οποίου μπαίνει στη ζυγαριά για να διαπιστωθεί εάν και κατά πόσο ανταποκρίνεται στις προεκλογικές του “ευθύνες”. Τα πολιτικά πρόσωπα που κάποτε συζητούσαν για τη διαφύλαξη του θεσμού του Προέδρου και τη λιγότερη δυνατό ανάμειξη στα κομματικά δρώμενα, σήμερα εξεγείρονται γιατί δεν κάνει τον προεκλογικό που θα ήθελαν.

Διανύουμε μια από τις χειρότερες προεκλογικές εκστρατείες. Τα αρνητικά της φαινόμενα όμως έχουν ταυτότητα. Δείχνουν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Πριν είναι πολύ αργά, καλούμε όλους να επαναπροσδιορίσουν τις τακτικές και τις απόψεις τους. Διότι, σε τελική ανάλυση, αν χρησιμοποιήσει κανείς όλες τις μεθόδους κι όμως το σκηνικό δεν αλλάζει, θα πρέπει στο τέλος να προβληματιστεί αν το πραγματικό πρόβλημα είναι ο ίδιος.