Για μια ακόμη χρονιά η Τουρκία βρέθηκε να είναι το μοναδικό κράτος – μέλος του ΟΗΕ που καταψήφισε στη Γενική Συνέλευση του διεθνούς οργανισμού το ψήφισμα για τους Ωκεανούς και το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο υιοθετήθηκε την Τρίτη με συντριπτική πλειοψηφία 135 υπέρ, 1 εναντίον (Τουρκία), και 3 αποχές (Κολομβία, Ελ Σαλβαδόρ, Βενεζουέλα). Μάλιστα η Τουρκία ζήτησε να γίνει ψηφοφορία για να καταμετρήσει την αντίθεσή της.Στη ίδια συνεδρίαση υιοθετήθηκε χωρίς ψηφοφορία ψήφισμα για τη βιώσιμη αλιεία (Sustainable fisheries Resolution). To ψήφισμα για τους Ωκεανούς και το Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο συγκηδεμόνευσε και η Κυπριακή Δημοκρατία, επαναβεβαιώνει τον καθολικό χαρακτήρα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, ως το μοναδικό νομικό καθολικού πλαίσιο που διέπει όλες τις δραστηριότητες στις θάλασσες και τους ωκεανούς και επιδιώκει να προωθήσει την εφαρμογή της Σύμβασης σε ένα ευρύ πεδίο θεμάτων που περιλαμβάνει την ειρηνική επίλυση διαφορών, την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας καθώς και θέματα θαλάσσιας βιοποικιλότητας σε περιοχές πέραν της εθνικής δικαιοδοσίας. Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ, Πρέσβης Ανδρέας Μαυρογιάννης, επεξηγώντας την ψήφο του δήλωσε ότι το αίτημα της Τουρκίας για διεξαγωγή ψηφοφορίας επί του ψηφίσματος, αντί της αναμενόμενης ομόφωνης υιοθέτησής του, αποτελεί προσπάθεια αμφισβήτησης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η ακεραιότητα της οποίας αποτελεί συλλογική ευθύνη όλων των κρατών. Επιπρόσθετα, είπε ότι κανένα κράτος δεν πρέπει να συνεχίσει να απαιτεί ειδική μεταχείριση ή να αρνείται τα δικαιώματα άλλων κρατών, όπως νησιωτικών κρατών ή κρατών που απαρτίζονται από νησιά. Ο κ. Μαυρογιάννης τόνισε ότι καμία χώρα δεν μπορεί να εγείρει παράλογες θαλάσσιες αξιώσεις μέσω της επίδειξης ισχύος αντί των καθιερωμένων κανόνων του διεθνούς δικαίου και ότι κανένα κράτος δεν πρέπει να συνομολογεί αμφίβολες διμερείς συμφωνίες που αντιβαίνουν στη Σύμβαση με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων που αντανακλούν τη δική τους στρεβλωμένη αντίληψη περί διεθνούς δικαίου. Τέτοιες διευθετήσεις δεν έχουν καμία νομική ισχύ και ούτε επηρεάζουν το καθεστώς της Σύμβασης ως του μοναδικού καθολικού νομικού πλαισίου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, κατέληξε ο κ. Μαυρογιάννης. Εκφράζοντας επίσης λύπη για το αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας, ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας το χαρακτήρισε απόπειρα αμφισβήτησης του διαπρεπή ρόλο και του οικουμενικού χαρακτήρα της Σύμβασης.
«Με τη θέσπιση του νομικού πλαισίου εντός του οποίου πρέπει να διεξάγονται όλες οι δραστηριότητες για τους ωκεανούς και τις θάλασσες, η σύμβαση προάγει τη νομική σταθερότητα και συμβάλλει στη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας. Η διεθνής νομολογία έχει από καιρό δεχθεί ότι οι διατάξεις της είτε ενσωματώνουν είτε αντανακλούν το εθιμικό διεθνές δίκαιο». Ο Έλληνας αντιπρόσωπος σημείωσε ότι το φετινό ψήφισμα της ολομέλειας έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς σηματοδοτεί την εικοστή πέμπτη επέτειο της έναρξης ισχύος της Σύμβασης.«Είναι επιβεβλημένο να τηρούνται το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, οι αρχές των καλών γειτονικών σχέσεων και τόσο η κυριαρχία – όσο και τα κυριαρχικά δικαιώματα – όλων των κρατών σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων οι οποίες δημιουργούνται από νησιά. Όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας πρέπει να συμμορφώνονται με αυτές τις αρχές και πρέπει να απέχουν από οποιεσδήποτε ενέργειες υπονομεύουν την περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια», πρόσθεσε ο Έλληνας αντιπρόσωπος. Εξηγώντας την αρνητική ψήφο της χώρας του, ο εκπρόσωπος της Τουρκίας, δήλωσε ότι η αντιπροσωπεία του ενώ συμφωνούσε με το γενικό περιεχόμενο του ψηφίσματος, οι αναφορές στη Σύμβαση ώθησαν την Τουρκία να ζητήσει ψηφοφορία, καθώς η χώρα δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση, ούτε συμφωνεί ότι η Σύμβαση έχει “καθολικό και ενοποιημένο χαρακτήρα”.«Δεν αποτελεί το μόνο νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει τις δραστηριότητες στις θάλασσες και τους ωκεανούς», τόνισε χαρακτηριστικά. Ο Τούρκος αντιπρόσωπος υποστήριξε ότι οι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος της Σύμβασης εξακολουθούν να ισχύουν.«Η Σύμβαση δεν παρέχει επαρκείς εγγυήσεις για συγκεκριμένες γεωγραφικές καταστάσεις και ως εκ τούτου δεν λαμβάνει υπόψη συγκρουόμενα συμφέροντα και ευαισθησίες που προκύπτουν από ειδικές περιστάσεις», πρόσθεσε.
